~stories in your dreams~

FaLe

Οι φίλοι μου με παράτησαν...

Τίποτα δεν έμεινε...

Κανένας...

Όλοι με θεωρούν ένα άχρηστο πλάσμα...

Ένα χάσιμο χρόνου...

Ή θα προσπαθήσουν να με αλλάξουν...

Ή οι παρατηρήσεις τους θα έρχονται κατά πάνω μου σαν βροχή από κοτρόνες...

Δεν αντέχω άλλο αυτή την ζωή...

Ποια η σημασία να ζεις και να μην τα καταφέρνεις;;;

Ας τελειώσει εδώ η ζωή μου...

Έχω περάσει τόσο δύσκολα χρόνια...

Από την παιδική μου ηλικία τραβάω τις ψυχολογικές διαταραχές των άλλων...

Για να μην στεναχωρήσω τους άλλους έκανα συνέχεια πίσω...

Δεν έλεγα την γνώμη μου...και απλά την κρατούσα για τον εαυτό μου...

Γιατί όταν είσαι τόσο καλό άτομο να σε καταστρέφουν;;;

Καθώς σκεφτόμουν...

Ένιωσα ένα δάκρυ να δραπετεύει από το δεξί μου μάτι...

Κυλούσε προς το μάγουλο μου μέχρι που...

Έπεσε από εκεί και κατευθύνθηκε προς τον καρπό του χεριού μου...

Είχα μείνει να το κοιτάω...

Τόσο όμορφο...αλλά ταυτόχρονα πρέπει να πονέσεις για να δημιουργηθεί...

Ξέσπασα σε κλάματα...

Δεν άντεξα άλλο...

Η ψυχολογία μου είναι τόσο ΣΚΑΤΑ!!!

Θέλω απλά κάποιον που να με νοιάζεται πραγματικά...

Να μην με έχει εκεί μόνο για να περνάει την ώρα του...

Να θέλει να κάνουμε παρέα και όταν τον ρωτάω «θες να φύγω;;;» να μην μου λέει «οτι θες...»...

Θέλω να μου λέει πραγματικά τα συναισθήματα του...

Να μου λέει τι θέλει...

Θέλω απλά έναν πραγματικό φίλο...

Ξαφνικά...

Το κινητό μου χτύπησε...

Κοίταξα την οθόνη και...

"Jimin??"ρώτησα τον εαυτό μου...

Έπιασα το κινητό στα χέρια μου...

Πήρα μια βαθιά ανάσα...

Και το άνοιξα...

Εγώ:ναι;;
Jimin:που είσαι βρε χαζουλα;;;
Ε:σπίτι μου...
J:κλαις;;