Κάθομαι μέσα στο σπίτι τόσο καιρό...Έχω να βγω...
Δεν ξέρω και εγώ από πότε...
Με έχει φάει το σπίτι...
Κάνω την δουλειά του σχολείου, από το σπίτι, μέσω υπολογιστή...
Τα τρόφιμα δεν έχουν τελειώσει, για να πάω να αγοράσω άλλα...
Έχω σαπίσει εδώ μέσα...
Είμαι 18 χρονών και δεν έχω βγει καθόλου έξω...
Ούτε ένα μπαράκι δεν έχω πάει...
Με όλη αυτή την πανδημία...
Τι να κάνω;;;
Χωρίς δεύτερη σκέψη...
Πήρα τα κλειδιά μου, το κινητό μου και μερικά χρήματα...
Κατευθύνθηκα προς την εξώπορτα...
"Ή θα βγω ή θα σαπίσει το είναι μου..."μονολογούσα...
Έκλεισα πίσω μου την πόρτα του σπιτιού...
Άρχισα να περπατάω προς το κοντινότερο περίπτερο...
~>~>~>
Μόλις έφτασα άρπαξα ένα πακέτο πατατάκια και κατευθύνθηκα προς τον περιπτερά...
Τον πλήρωσα και μετά έφυγα...
Άνοιξα την σακούλα με τα πατατάκια...
Άρχισα να τα τρώω πεντε-πέντε...
Ήθελα να πάω κάπου ήρεμα...
Κάπου που να σκεφτώ...
Κάπου που να μην με βλέπει κανείς...
Πίσω από το περίπτερο είχε ένα πάρκο...
Κατευθύνθηκα προς τα εκεί...
Κοίταξα τριγύρω μου...
Παντού σκοτάδι...
Πίσσα...
Τα δέντρα κάλυπταν την ατμόσφαιρα και ένα κρύο αεράκι αγκάλιαζε το σώμα μου...
Παρατήρησα λίγο καλύτερα τον χώρο...
Υπήρχε μια σειρά από παγκάκια...
Τρώγοντας τα πατατάκια έκατσα πάνω σε ένα από αυτά...
Άνοιξα την οθόνη του κινητού μου...
10:40μ.μ.
Είναι αργά...
Αλλά και πάλι...
Έπρεπε να βγω έξω...
Έσβησα την οθόνη του κινητού μου και το ξανά τοποθέτησα στην τσέπη μου...
YOU ARE READING
~stories in your dreams~
Fanfiction*one shot* "Και τώρα δηλαδή θα πρέπει να παίξω το παιχνίδι σου;;;"τον ρώτησα... "Αμα αντέχεις..."μου είπε με ένα πονηρό βλέμμα να καλύπτει το πρόσωπο του... "Ωραία λοιπόν...μέσα..."του είπα ενώ έδωσα το χέρι μου στο χέρι του... Και τώρα... Κλείσαμε...