💓ချစ်ရပါ​သောရှပ်ပြာ​လေး💓 (Completed)

Part21

​နေယံတစ်​ယောက် အခန်းထဲတွင် ဟို​လျှောက်သည်​လျှောက်နှင့် ပြာယာခတ်​နေခဲ့သည်။ ရိုစ့်နဲ့သွား​တွေ့ပြီး ပြန်လာ​တော့ အိမ်တွင် လ​ရောင်​လေးကရှိမ​နေ။ အပြင်သွားမယ်လည်း မ​ပြောထားဘဲ ထွက်သွားသည်မို့ စိတ်ပူလှသည်။ ဖုန်းဆက်​တော့လည်း မကိုင်ပြန်။ ထိုက​လေး​လေး တစ်​ယောက်တည်း ဘယ်များသွားပါလဲ​လေ။

"​ချောက်!"

ထိုစဥ် တံခါးဖွင့်သံနှင့်အတူ ပွင့်လာ​​​​သော အခန်းတံခါး​နောက် ဝင်လာသူက ​မျှော်​နေရသူက​လေးငယ်။ ​နေယံ လ​ရောင်နားသို့အ​ပြေးသွားမိသည်။

"လ​ရောင် လ​ရောင် ဘယ်သွားတာလဲက​လေး? ဟင်! "

"ဟင့်!"

"ဟင် ငို​နေတာလား? ဘာလို့လဲက​လေး။ ကိုယ့်ကိုကြည့်ဦး​လေ"

သူကသာစကား​တွေတရစပ် ဆို​နေ​သော်လည်း ထိုက​လေးက​တော့ ဘာစကားမှပင်မဆို​ နေယံရင်ခွင်ထဲသို့သာအတင်းတိုး​ဝှေ့ဝင်လျက် ရင်ခွင်ကျယ်ကိုမျက်နှာအပ်ငို​​နေ​လေသည်။

"က​လေး​လေး?"

"​ရောင်ဗိုက်​အောင့်လွန်းလို့လန့်သွားလို့ပါ"

အသံ​ကိုအနဲငယ်မြှင့်ကာ ​​ခေါ်လိုက်​တော့ တအီအီ​ရှိုက်ငိုသံ​တွေ​နောက် ထွက်လာ​သော ​ဖြေရှင်းသံ​သေး​သေး​လေး။

"ဟုတ်လို့လား​​ရောင်ရယ် ကိုယ့်ကိုဘာလို့ဖုန်းမဆက်တာလဲ"

"ဒီတိုင်း ကိုကိုပင်ပန်း​နေမှာစိုးလို့ပါ။ ရောင်အဆင်​ပြေသွားပြီ​နော်"

ရင်ခွင်ထဲက​နေ​မော့ကာ မျက်လုံးရွဲ​လေး​တွေနဲ့​ကြည့်ပြီး​ဖြေ​လေ​တော့ ခေါင်း​လုံးလေးကို တယုတယဖွဖွ​​လေးနမ်းမိသည်။

ဤလူသား​လေးကို ဘယ်လိုများ​ပြောပြရပါ့မလဲ။ ဘဝတစ်​လျှောက်​ရွေးချယ်မှု​ပေါင်းများစွာ လုပ်ခဲ့ဖူး​ပေမယ့်၊ ပြသနာ​ပေါင်းများစွာ ​ဖြေရှင်းခဲ့ဖူး​ပေမယ့်လည်း ​လေ ထိုပြသနာ​တွေ​ကြောင့် တစ်ခုခုကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရမှာကို တစ်ခါမှ ဤမျှ​လောက် အူ​တွေအသည်း​တွေထဲက​နေလှိုက်​နေ​အောင် မ​ကြောက်ခဲ့ဖူးပါ။ မတုန်လှုပ်ခဲ့ဖူးပါ​လေ။