TIDQ 008

656 54 10
                                    


Nagising ako dahil sa sinag nang araw. It was already past ten in the morning. Mabuti nalang at walang pasok. And hell, my head hurts so much.

Napagulo ako sa aking buhok. I skimmed the whole room. My eyebrows furrowed as I tried to process everything.

I am in my room. Weird.

Tinignan ko ang aking damit. I am wearing a shirt and pajama's. I don't remember changing my clothes. What the hell is happening? Who the fuck changes my clothes?

As if heaven was trying to answer my little confusion in my head, the door swang open.

"What are you doing here?" I instantly asked as I saw him.

Umirap siya. "Good, you're awake. The brunch is ready, your highness." he didn't even tried to hide his sarcasm.

Parang galit at iritado siya dahil pagkatapos niyang sabihin iyon, malakas niyang sinarado ang pintuan nang kwarto ko. Feeling ko mababasag ang lahat nang wall pictures dahil sa kalampag non!

Dali-dali akong umalis sa kama at hinabol siya pero maling ideya iyon dahil mas lalong sumakit ang ulo ko!

"Did you change my clothes?" Tanong ko kay Chris pagkatapos kong umupo sa silya.

Nakapatong ang siko ko sa lamesa at minamasahe nang kamay ko ang aking ulo. Grabe, di na ako iinom. Nakakasama na nga sa atay, nakakasama pa sa ulo.

Humarap sa akin si Chris. Padabog niyang inilapag sa table ang bacon, chicken soup and scrambled egg.

"Prinsesa ka? kumuha ka nang pinggan at kutsara oy. Katulong mo ako girl? Katulong? Ang feeling, akala mo dyosa," giit niya.

I blink. "But I am sick," pagmamakaawa ko.

He raised his fucking eyebrows. Trying to humiliate me. "Naputulan ka nang paa at kamay, ha?" pamimilosopo niya.

Wow, what a rude!

I glare at him as he sit on the high chair. Padabog kong kinuha ang plato at kurbyertos Tag-iisa kami.

"Inom pa, girl. Inom lang. Kung makapagyabang na high tol, di naman pala." sabi niya habang pinapanood akong kumukuha nang kanin.

Umirap ako sa kanya. "Nandito ka lang ba para sermonan ako?"

He scoffs. "Girl, you fucking puke on my shirt!" aniya sabay turo sa may terrace. Mukhang sinampay niya yata doon.

My eyes went down to his shirt—my loose pink shirt.

"Ah," sabi ko.

Aakmang magsisimula na akong kumain nang pumalatak siya.

"Ano na naman?!"

His eyes squinted. "Pray, duh? Pinapahalata mo namang demonyo ka ghorl." aniya.

My lips parted. Really? What is his problem? Kanina niya pa ako, inaalaska.

"Fine, then. You lead," ani ko.

Muli na naman niya akong inirapan bago kami nagpray. Pagkatapos non ay kanya-kanya na kami nang kain. My head is really aching. Sa totoo lang, ang sarap iuntog pero kawawa naman ang witty braincells ko kaya 'wag nalang.

I was eating the bacon and rice when I look up and see Chris putting soup on my little bowl. His eyebrows are furrowed, a little bit annoyed. I can't help but to feel something warmth inside of me. Something that burns but in a good way.

I lick my lowerlips and played with it. Slowly, a playful smirk escape from my lips.

"Awe, Do I have to get drunk for you to serve me this way? I never knew you have this sweet bone inside of you, babe."

The Indenial QueenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon