Disclaimer:This is a work of fiction. Names, characters, events, places, locales and incidents are either the products of the author's imagination.Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
"Grabe naman, ang kakalat niyo ah? Professional na kayo niyan? "Sarcastic kong sambit sa mga kaibigan ko dahil ang kalat ng condo namin leche kong saan saan nakakalat ang mga papel, lapis, pagkain, damit at kong ano ano pa.
Umagang umaga ganto ang bubungad sa akin? My goodness
"Huwag ka ng magreklamo diyan, aayusin din namin yan mamaya, tatapusin lang namin tong presentation namin para mamaya. " seryosong saad ni Keyla habang tutuk na tutuk sa laptop niya habang ang dalawa kong kaibigan ay ganun din
"Bahala nga kayo, una na ako hane? May gagawin pa kasi ako sa office. " paalam ko sa kanila at hindi na sila inantay ang mga sasabihin nila.
It's been ten years since we decided to live together and here we are stronger than ever. Bestfriends pa rin.Parang hindi na namin kayang mawalay sa isa't isa at tumira na sa isang condo unit na pinagtulong tulungan naming bayaran para matirhan. Buti na lang kamo nakahanap kami ng condo na may apat na kwarto kaya okay na yun.
Nag commute lang ako papunta sa Company,Bumaba ako Coffee Shop para makabili ng kape dahil hindi ako nag agahan.Malapit lang to sa Company kaya no hassle.
Nag order lang ako ng Capuccino tsaka isang tinapay then I'm off to go to the Company.
"Good morning Ma'am! "energetic na bati ng guard sa akin kaya binati ko din siya pabalik
Papunta na ako ng elevator pero ng makitang pa close na yun ay tumakbo na ako para makasakay ako pero dahil sa pagtakbo ko ay natapon ang kape ko at nabuhos sa damit ng taong nasa loob.
"What the fuck? " sigaw nito at hinawakan ang suit tsaka nilayo sa katawan niya para hindi siguro mapaso dahil mainit pa ang kape ko
"Hala sorry po hindi ko sinasadya. " I apologize and get my handcherchief on my sling bag
"Ano ba? Are you stupid? Kinakalat mo lang eh!" napatigil ako sa pagpunas at napatigalgal muna bago ko tinignan ang mukha niya
"S-teven? " nauutal kong sambit sa kanya at tinitigan siya
"What a careless woman. " saad nito habang umiling at lumabas ng elevator
Hindi ko man lang namalayan na nag stop na pala ang elevator.
Nakatulala lang ako habang nakikita ko siyang naglalakad patalikod sa akin na para bang wala siyang nakita.
Hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin.
Parang hindi niya na ako kilala na parang hangin lang akong dumaan sa harapan niya.
It's been 4 years pero masakit pa rin pala. Akala ko kapag nakita ko na siya ulit hindi na ako apektado.
It's been 4 years but looks like he's the one who's mad at me.
Like I hurt him when it's the other way around.
Ako dapat ang galit sa kanya,ako dapat ang hindi apektado!
He looks like a different person now.
He's not my Steven anymore and it's still breaking me.
"The worst feeling in the world is when you can't love anyone else because your heart still belongs to the one who broke it."
What will happen if two broken souls met?Will they ignite?or it will start a new beginning?
YOU ARE READING
When Broken Souls Meet
Romance"Let go. Why do you cling to pain? There is nothing you can do about the wrongs of yesterday. It is not yours to judge. Why hold on to the very thing which keeps you from hope and love?" -Leo Buscaglia
