My secret model life (voltooid)

HOOFDSTUK4

Toen de jongen me los liet keek ik hem een beetje verbaasd aan. "Um sorry, maar wie ben jij? En hoe wist je dat ik skyler heet?" Vroeg ik. "Oh shit sorry, ik ben Dave." Hij bleef even stil en zei toen: "Ik ben je broer..." Mijn mond zakte open. Ik deed hem snel weer dicht en keek een beetje verbaasd naar Dave. "Oh..." Was het enige wat ik kon zeggen. "Oke... Dit is een best ongemakkelijk..." Zei Dave. Ik begon te lachen. "Inderdaad." Zei ik terug. "Mmm... Zal ik je anders even een rondleiding geven door het huis?" Vroeg Dave. "Oh jaa graag! Dat lijkt me leuk!" Antwoordde ik vrolijk. Ik zag dat Dave begon te glimlachen. Daarna draaide Dave zich om en liep hij naar boven. Ik liep achter hem aan en keek mijn ogen uit, alles was zo groot en mooi! Dave stopte en deed een deur open. "Dit is mijn slaapkamer." Ik liep achter hem aan nar binnen toe en toen ik binnenkwam viel mijn mond open. Hier past mijn kamer ( bij mijn adoptieouders) gewoon iets van 3 keer in! "Wow... Dit is zo groot!" zei ik toen hardop. "Vind je? Dit is nog niet eens de grootste kamer van het huis!" "Mijn kamer past al 3 keer in de deze kamer! Dus ja ik vind hem groot." Zei ik met een glimlach. "Oh... Sorry, Dat wist ik niet..." Zei hij zacht. "Oh dat geeft niet hoor! Ik ben het niet anders gewend dus voor mij is het heel normaal!" Zei ik lachend. "Oke, ik weet al waar we nu naartoe gaan en ik ben er bijna 100 % zeker van dat je het leuk gaat vinden!" Zei Dave toen en opeens rende hij zijn kamer uit. Ik rende lachend achter hem aan. "Niet zo snel! Ik kan niet zo snel rennen!" Riep ik. Dave rende gewoon verder. Nadat we een stuk of 3 trappen af waren gerent stond Dave opeens stil. Ik deed precies hetzelfde en toen ik stil stond draaide Dave zich om zodat ik zijn gezicht kon zien. "Oke, doe je ogen dicht." Zei Dave. Ik deed mijn ogen dicht en wachtte op wat er ging gebeuren. Ik voelde dat Dave mijn hand vast pakte. "Oke, loop nu voorzichtig mee, je hoeft niet bang te zijn ik wijs je de weg." Hoorde ik Dave zeggen. Oh shit wat gaat er gebeuren, ik ben nu zo nieuwsgierig! Ik voelde dat Dave een stap zetten, dus deed ik zelf ook voorzichtig een stap. Na een stuk of 5 stappen bleef Dave stilstaan. "Oke, open je ogen maar!" Ik opende mijn ogen en keek verbaasd om me heen. "Wow... Dit is zo gaaf!" We stonden gewoon in een soort van mini game hal. Ik zag in de hoek van de super grootte kamer een voetbaltafel staan. Ik rende er naartoe. "Omg, dit is zo gaaf! Ik hoe van dit spel!" Zei ik terwijl ik Dave aankeek. Hij begon te glimlachen. "Ik dacht al zoiets." Ik keek hem verbaasd aan. "Huh, ik snap het niet... Waarom dacht je dat al?" "nouja, toen jij 11 maanden was woonde je nog bij ons, ik was toen al 5 en had een miniatuur versie van dit spel gekregen van opa en oma. Jij kon nog maar net lopen, of eigenlijk kon je dat nog niet echt lopen noemen, je zette iedere keer een paar stapjes en viel toen weer op je kont." Zei Dave lachend. "Anyway, wanneer ik bezig was met mijn spel kwam je altijd naar me toe gelopen en wou je ook meespelen. Je snapte helemaal niks van het spel en uiteindelijk werd ik dan ook boos of begon te gillen en dan kwam mam je altijd weghalen. Dus daarom had ik al zo'n vermoede dat je dit wel leuk zou vinden." Ik keek hem nogsteeds verbaasd aan. "Dat je dat nog weet!" Zei ik uiteindelijk. "Tjaa, ik was zo blij toen mam vertelde dat ik een broertje of zusje kreeg, toen het bleek dat het een meisje was was ik eerst boos maar daarna vond ik het stiekem best wel leuk, toen mam vertelde dat jij weg was heb ik dagen lang niet gegeten omdat ik mijn kleine zusje kwijt was..." Zei Dave terwijl hij een beetje begon te blozen. Dat is zo lief! Ik glimlachte en gaf hem een knuffel. Toen ik hem losliet keek ik snel naar de voetbaltafel en begon te grijnzen. "Ik ga je zo inmaken!" Zei ik terwijl ik naar de voetbaltafel wees. Dave keek even verrast op maar herstelde zich snel en begon nu ook te grijnzen. "Dat dacht ik niet, Little Princess!" Zei hij en hij rende naar de tafel toe. Ik deed hetzelfde en zo begonnen we met een wedstrijd tafelvoetbal.

Ik concentreerde me op het balletje dat de hele tijd over de tafel heen en weer werd gespeeld. Opeens gaf Dave me een klein duwtje waardoor ik uit balans raakte en bijna omviel. In die paar seconden dat ik uit mijn concentratie was, had Dave de kans gekregen om te scoren, en dat deed hij dan ook. "Hé! Dat is valsspelen!" Riep ik. Dave begon te lachen "ach, niet zo serieus doen!" Zei hij met een pruillipje en prikte me speels in mijn zij. Daardoor moest ik lachen. "Dave, stop met prikken! Dat kietelt! Dave! " Riep ik en ik sloeg zijn hand weg toen hij weer wou gaan prikken. "Niet doen!" Zei ik nog half lachend. "Oke, oke, ik stop al! Maar dat punt dat ik heb gescoord telt gewoon." Ik zuchtte overdreven en accepteerde het maar gewoon anders zou hij me dalijk weer helemaal dood gaan kietelen.
Na een uur tafelvoetbal spelen hoorde ik opeens de stem van mijn moeder.
"Mam is thuis." Zei Dave. Ik knikte en liep achter hem aan naar boven. "
Hoi mam!" Zei Dave tegen onze moeder. "Is skyl- oh meisje je bent er al!" Zei ze. "Hoi mam, echt heel erg bedankt voor de telefoon! Hij is echt prachtig! En hoe wist je dat baby roze mijn lievelings kleur is?" Vroeg ik. "Ik ben blij dat je hem leuk vindt! Ik wist eigenlijk niet dat dat je lievelings kleur is maar het is ook mijn lievelings kleur dus ik dacht dan neem ik die kleur maar." Legde mijn moeder uit. Ik liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. "Dankje!" "Geen dank meisje van me, geen dank... Zei ze. Toen ik haar losliet draaide ze zich om. "Zo zullen we wat gaan drinken met z'n drieën?" Vroeg mijn moeder. "Oké" antwoordde ik en Dave vond het ook een goed idee. We liepen naar een kamer, ik heb echt geen idee hoe ze deze kamer noemen, en gingen daar zitten. Niet veel later kwam er een meisje de kamer in gelopen met een kan met thee. Ik glimlachte zenuwachtig naar haar en probeerde mezelf een beetje gerust te stellen.
Komop Skyler wat is hier nou zou eng aan... Stel je niet zo aan! Je bent alleen maar thee aan het drinken met je echte... "au!" Ik keek geschrokken naar de plek waar het pijn deed en zag dat ik thee had gemorst... "Oh uhm... Shit..." Zei ik zacht. "Gaat het?" Vroeg mijn moeder bezorgd. Ik knikte maar keek naar mijn rokje. Fijn... Er zat nu dus mooi een vlek op... Niet dat het me uitmaakt ofso, ik vond hem toch al lelijk aangezien het op het rokje van mijn schooluniform leek.... "Ik heb nog wel wat kleding voor je." Zei mijn moeder met een glimlach. Ik glimlachte dankbaar en liep achter haar aan naar een kast met verschillende kleding stukken. Het was niet echt een kledingkast maar eerder gewoon een kast met een paar kleding stukken en verder oude rommel.
Mijn moeder keek even naar alle kleding stukken en gaf me toen een jurkje aan. Omg wat een leuk jurkje! "Probeer deze maar eens." Zei mijn moeder en ze liep zo de kast uit. Ik deed snel het jurkje aan. Ik deed de deur van de kast weer voorzichtig open en zag mijn moeder kritisch naar het jurkje kijken. "Ja, hij staat je echt prachtig!" Zei ze uiteindelijk. "Dankje!" "Alleen er mist iets... Die vlechten staan er niet leuk bij.. Kom we gaan even wat leuks met je haar doen!" Zei ze en ze pakte mijn hand vast en liep weer naar een andere kamer.
Toen we in de andere kamer aankwamen keek ik weer verbaasd om me heen. Dit was geen kamer... Het was gewoon een soort van mini kapsalon! ''Hier kom maar zitten.''zei mijn moeder terwijl ze achter een stoel ging staan. Ik liep naar de stoel toe en ging rustig zitten. Ik haalde de vlechten uit mijn haar. Mijn moeder pakte een borstel en begon mijn haar te borstelen. ''Hoe zullen we het doen? Krullen of stylen?'' Ik was aan het denken.''Ik weet het al, we gaan het stylen!'' zei mijn moeder terwijl ik nog aan het denken was. ''Oke!''

Een half uur later was mijn moeder eindelijk klaar met mijn haar stylen. ''Zo, klaar! En wat vind je ervan?'' ik keek in de spiegel en herkende mezelf bijna niet! Mijn haar zat prachtig en mijn moeder had me ook nog lichtjes opgemaakt. dit kan ik niet zijn.... ik bewoog mijn hand om tekijken of ik het wel echt was en mijn spiegelbeeld deed natuurlijk precies hetzelfde. ''Wow, dankje mam! Mijn haar zit echt geweldig! Ik herken mezelf gewoon bijna niet!''

Mijn moeder moest lachen ''Nou zo anders is het nou ook weer niet!'' ''Jawel! het is echt heel anders!'' ik draaide me om en gaf mijn moeder weer een knuffel.

''dankje mam!'' mijn moeder glimlachte naar me. ''geen dank, maar ik heb een vraagje. zou je het leuk vinden om volgende week mee te gaan naar een van mijn modeshows? '' ik keek haar verbaasd aan, en even wist ik niks te zeggen. ''OMG JAAA, JAA NATUURLIJK WIL IK DAT!!''riep ik uiteindelijk. mijn moeder begin te lachen. '' ik dacht al dat ik zo'n soort reactie zou krijgen.''

**********************************************************************

Hey guys,

Ik wil even zeggen dat ik iets minder vaak een hoofdstuk ga plaatsen... Ik heb niet genoeg om elke dag voor alle 2 mijn verhalen een hoofdstuk te gaan schrijven aangezien ik ze wel lang wil houden. Dus vanaf nu schrijf ik voor dit boek zeg maar de ene dag wel een hoofdstuk, dan een dag niet, dan weer wel een dag en dan weer niet. Ik hoop dat jullie het snappen! (Waarschijnlijk moet ik binnenkort nog minder gaan schrijven omdat ik na de vakantie nog maar 2 weken heb tot mijn se week en school gaat natuurlijk wel voor.... :( )

-xxx- love you guys!