Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

kabanata 25

"Khaning, why are you here?"

Pilit akong ngumiti nang lumingon ako sa kanya. Nakatayo sya malapit sa gate ng bahay.

Hindi ko maiwasang kabahan...

"Jannilyn!" I shout. "Ginulat mo naman ako." mas lumapit ako sa gate.

"Can I enter?" I ask.

I smile. "It's early. Why are you here?" Binuksan nya ang gate. "Okay ka na ba?"

Nagbaba sya ng tingin sa kamay ko. Tinanggal ko na ang Band-Aid na nakakabit doon. Besides wounds healed.

I pout. "I am." Sinabayan ko ang paglalakad nya.

"Kumain ka na ba? I cooked you can eat with me"

Mariin akong umiling. "I'm good. Pero kung mapilit ka-"

She laugh. "Tara na, kumain nalang tayo. Para namang hindi ko alam, na hindi ka marunong magluto."

Hinampas ko ang kamay nya. "Ikaw talaga! Bakit! bakit ano bang meron sa pagluluto Huh?"

She smirk. "Ano kakainin ng Asawa mo near future... Camera?"

Natigilan naman ako sa sinabi nya. Kinagat ko ang pangibabang labi ko. She got a point there.

I ark my brow. "Well, gladly he knew how to cook-"

"Kahit na. Babae ka ih" Saad ni Jannilyn nang makapasok na kami sa bahay nya.

Naramdaman ko ang pagkulo ng tyan ko nang naamoy ko ang niluto nya. Shit. Parang ang sarap naman nyun.

"Jannilyn. Wag mo na akong sermunan, maghain ka nalang" I chuckles. Hinawakan ko ang tiyan ko. "Kumukulo na to oh."

Malakas na tumawa si Jannilyn nang maglakad sya papuntang kusina. Hindi ko mapigilang matakam nang isalin nya na 'yon sa isang mangkok.

"Ano yan?" Tanong ko nang mailapag nya ang mangkok na harap ko.

"Homba yan. Khaning" she smile. "Dahan-dahan lang sa pagkain. Hindi maganda yan pag sobra."

"Ano H-homba?" kunot noo na tanong ko. Nagbaba ako ng tingin sa mangkok. "Mukhang adobo."

I head her 'Tsk' "Kumain ka nalang. Nasobrahan ka na sa dextrose."

Pasimple kong tinignan ang palapulsuhan ni Jannilyn. May mga bakas doon ng hiwa. Ngunit hindi na iyon mukhang bago.

"You really have a hobby to hurt yourself." I sighed.

Hindi na ako nag angat ng tingin. Sumubo na pang ulit ako. Shit. Bakit ang sarap magluto nitong babaeng to.

She sigh. "Nasa dugo ko na siguro-"

Nag angat ako ng tingin. Sabi ko na irarason nya nanaman ang bagay na 'yon.

"Jannilyn. He won't back if you hurt yourself. Parehas nating alam yan. After all it isn't your fault..."

Nanatili ang tingin nya saakin. Agad akong nag iwas ng tingin. Parang kahit anong oras babagsak ang luha mula sa mga mata nya.

"Y-yeah" She whispered. Binalingan nya ang tingin ang pagkain.

"I'm so sorry. I-i make you remember it, again." Mahina kong saad.

Hindi ako mapakali habang nakatingin sa mukha nya. It painted with pain. Gantong ganto ang nakita ko sa mga mata ni David, noon. That's why I go at his house.

He force a smile. "Matagal na 'yon. On process parin ako sa pag momove on but I eventually will finally moved."

I pout. "You are really hurt after that." I blink. "And now I'm hurting you-"