Dışarıda bulutlar adeta sevişiyor. İnlemeleri insanları uyutmuyor. Benim gibi.
Mutsuzluğu kirpiklerimin uçlarında hissediyorum. Bir yük omuzlarıma bastırıyor ve ben nefes alamayacak duruma geliyorum. Suskun ve içime kapanığım. İnsanlarla konuştukça başım dönüyor ve midem bulanıyor. Sanki git gide yok oluyorum.
Zihnim çok yorgun. Her gün tek yaptığım şey robot gibi bir yerlere gidip gelmek. Nereye gidip geldiğimi bile bazen unutuyorum. Zihnim gerçek anlamda çok yorgun.
Hissizleşmek.
Artık ne hissettiğimi bile bilmiyorum. Aşık mıyım kırgın mıyım ? Yoksa tam tersine mutlu muyum ? Sanırım şu dört duvar arası beni delirtiyor. Aslında insanlardan kaçmak için geliyorum buraya. Burada mutlu olmam gerek. Yanılıyorum.
Hepimiz mutsusuz. Tadımız kaçık ve kırgınız. Hepimizin derdi var. Eğer hala gülüyorsanız ruhunuzu kaybetmişsiniz demektir.
En iyisi bulutları dinlemek. Onların bizden daha çok eğlendiği kesin.
-mermaid.
