Evanesce

Chapter 10

"What the fuck are you doing?" Van tried to reach for me but Rad hide me to his back.

Oh, my God!

"She's mine," it's Rad.

Narinig ko naman ang sarkastikong tawa ni Van. "She's not a thing to be considered as yours."

"She's also not your person so get your ass out of our lives. You don't have the rights."

"You also don't have the rights to hold her like that."

Hindi nagtagal ay nasa tabi ko na ulit si Van. Namalayan ko na lang na sinusubukan niya ulit akong agawin at ilayo kay Rad pero ayaw talaga akong bitawan ni Rad.

"Hey, asshole, let go of Aislinn's wrist!" Napasigaw na si Van dahil sa galit.

Lumingon si Rad sa amin, suot pa rin ang walang emosyon niyang ekspresyon.

"Rad, let go already. Nasasaktan na ako," mahina at nanlulumong sambit ko naman.

"What the fuck, dude?!" it's Van again as he pushed Rad's shoulder.

Susugod na sana si Rad nang mapatigil siya dahil sa sigaw ko.

"Tama na! Ano ba?!"

Rad gave me a brief look before looking at Van again. Damn! Hindi ko hinangad ang ganitong senaryo mula sa dalawang lalaking mahalaga sa buhay ko. Kailangan ba talagang umabot sa ganito? At ano ba ang kinaiinit ng mga utak nilang talangka?

"Bitawan niyo ako, ano ba! Kung may problema kayo sa isa't isa huwag niyo akong idadamay dahil hindi ko kaya ang lakas niyo!" dugtong ko pa.

Mayamaya lang ay tuluyan na nila akong binitawan. Napahawak ako sa palapulsohan kong hinawakan ni Rad. Namula iyon at ramdam ko talaga ang sakit.

"What is all this commotion?"

Sabay-sabay kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses. There we saw my parents together with Van's parents standing at the doorway. Napamura ako sa isip ko. Huwag mong sabihin sa akin na kanina pa nila kami pinapanuod?

"One of the maids told us that they heard a scream coming from here," si Aunt Vienna suot ang mapag-alalang tingin sa amin.

"Pinag-aawayan niyo ba ang isang tao? Ano 'to love triangle?" si Uncle Leigh naman.

"Aislinn, sweetheart, what is this all about?" it's Dad.

"Don't make a scandal here in my mansion. Hindi na kayo mga bata. Nakakaabala pa kayo," malamig na sabi ni Mom na halatang-halata ang pagkairita sa mukha niya.

Wala sa aming nag-abalang sumagot sa mga sinabi nila. Nanatili akong tahimik habang sinusukat ang mga titig nila sa amin. Abot tahip na rin ang kabang nararamdaman ko. Bakit ba kasi nangbibigla na lang ang dalawang ito? Sigurado akong pagsasabihan na naman ako ni Mom pagkatapos nito.

I licked my lips then sighed. "Van, stay here. Rad, let's go." malamig na bulong ko sa kanila nang makabawi na ulit ako. I took a step forward to announce my leaving. "I'm so disppointed to the both of you."

Agad akong lumapit sa mga magulang namin.

"Sorry po. Excuse me po." Isa-isa ko silang binigyan ng tingin bago yumuko dahil sa kahihiyan.

Umalis na ako roon. Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad at hindi na sila binigyan pa ng tingin. Sige, magpatayan na sila ngayon na wala na ako. May audience na rin sila. Wala na akong pakialam. Parehas nila akong dinismaya at ginalit dahil sa mga marahas na kilos nila. Hindi ko rin inasahan na gagatungan pa ni Van si Rad. Ugh! What is wrong with them?!

Ihahanda ko na lang ang sarili ko para sa sermon ng mga magulang ko mamaya. I just hope na hindi pa nila malaman ang kung ano mang namamagitan sa amin ni Van. Ayokong malayo kay Van. Hindi ko siya kayang pagtabuyan. It will surely hurt us.