"Beni bu dünyaya sığdıramadınız..."
**
"Teşekkürler Raif Bey, harikasınız..." Kendi kendime mırıldanırken bir yandan da Raif Bey'in getirdiği poşetteki isteklerime bakıyordum. Halat ip almıştı, şu an aklımda kullanmak yoktu ama ne zaman neyin işe ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kusursuz bir cinayet ne kadar zaman alır?"
**
"Orospu çocuğu olmak nasıl bir duygu Seçkin?" Mutfağın kapısını sert bir şekilde kapattım. L koltuktaki oturuşunu daha da gevşetti, bacak bacak üstüne attı. Sinirden çıldırmama rağmen başını gazeteden kaldırmadı. Sinirle saçlarıma geçirdim parmaklarımı, çekiştirdim. Orta sehpanın üzerindeki mumluğu kavradım. Ne yapacağıma baktı, televizyon ünitesine fırlattım. Turuncu, iğrenç süsün kırıkları uçuşurken derin bir nefes verdi. Gazeteyi bir kenara bıraktı. Ellerini birleştirdi.
"Bilmem ki. Belki de hayatının en güzel yıllarında abini öldüren, yakışıklı karşı komşuna sormalısın. Ne dersin, bana mantıklı geldi." Düz sesi içimdeki hırsı daha da alevlendirirdi. Neden mumu kafasına fırlatmadım ki? Saçlarımı avucumun içinde topladım. Dudaklarımı ısırdım, birazdan kanatacaktım.
İşaret parmağımı doğrulttum. Alayla baktı oturduğu yerden. "Bunu sana ödetirim. Sonucu ne olursa olsun." Ayağa kalktı, bedenlerimiz birbirine değiyordu. Sıcak nefesini yüzüme üfledi.
"Bu işlerden o kadar anlamıyorsun ki... Sen kendine zeki mi diyorsun bir de, komik." Dudakları kıvrıldı. Nefes alışlarımın hızlandığını fark ettim. Onu yatırıp gebertmek istedim sadece o an. Beni kışkırtmaya çalışıyordu, bir kez daha buna izin vermedim.
"Ben senin ne yapmaya çalıştığını çok iyi anladım. Sakın, bir daha cüret etme." Alaylı bir şekilde göz devirdi, yüzünü biraz daha yaklaştırdı.
Fısıltıdan farksız sesiyle konuştu. "Senin sorunun ne biliyor musun? Hata yaptığını asla kabullenemiyorsun. Ben senin yerinde olsaydım karşı komşun ikinci günden ölmüştü. Ama sen ve senin şu aptal merakın yüzünden tüm işlerin gecikiyor." Başımı sağa sola salladım. Hâlâ anlamadığı bir şey vardı. Ben bu cinayeti babası için işlemiyordum. Bu bana özeldi. Bana ait. Kerem Ulu benim.
"Asıl aptal olan sensin! Birinin karşısına geçip onu öldürmek bu şehirde ne kadar kolay, bilmiyor musun sanki! Henüz her şey için çok erken. Aklımda başka bir şey var ve kendimi ona hazırlıyorum." Hazırlanmak zamanımı alıyor Seçkin, sen onun ne olduğunu hiçbir zaman bilemeyeceksin. Ben biliyorum. Ben her zaman sizden daha çok şey biliyordum. Bazı şeyler değişmiyor işte, gördüğün gibi.
Elleri belimi kavradı, küçük bir gezintiye çıktı. "Sen sadece iyi silah kullanan bir elemansın." Fısıldarcasına konuştu yine, efor sarfetmeden. Biraz daha kulağıma yaklaştı, dudaklarını hissettim. "Ben ise insan ilişkilerinde harika olan bir profesyonelim." Küçük dağları o yaratmıştı herhalde, yüz ifadesinden anladığım tek şey buydu. Parmaklarını biraz daha bastırdı, canımı yakmadı.
