‹Bu kitap geçmişteki bana ithaf edilmiştir.›
Çok küçük yaşlardan itibaren hayatındaki zorlukları benimsemiş bu kızımız, geri kalan hayatında ne gibi aksiliklerle karşılaşacak?
Ailesi tarafından bile sevilmeyen kızımız yine de bir umut bulup ona tutu...
Uyandığımda kendi yatağımda yatıyordum. Nasıl geldiğimi hatırlamıyorduum. Aniden kapının açılmasıyla irkildim. Gelen Umuttu.
Umut:Bugün okula gitmiyorsun. Ameliyatın biraz erkene alındı hatta çok erkene. Iıı bugün mesela.
Harika gerçekten harika... Umutun çıkması için bakıyordum. Hayır yani dün söyleseydin erken kalkmazdım. Her neyse duşumu alıp üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastaneye gideceğim için rahat giyindim. Saçlarımıda topuz yapınca bittiiii.
Heyecanlı mıyım diye sorarsanız... Aslından evet çok heyecanlıyım. 12 yıl tam tamına 12 yıl oldu konuşmayalı.
Aşağı mutfağa indiğimde herkes oturmuş kahvaltıya başlamış bile. Bende oturup azda olsa bir şeyler yemiştim.
Umut: Evet küçük hanım hadi bakalım.
Hazırladığım küçük çantamı alıp evden çıktım. Her saniye daha da yaklaşıyordum. Arka koltuğa binip dışarıyı seyrettim. Artık alttan almak zorunda kalmayacağım. Hak edene hak ettiği cevabı vereceğim. Şimdi sıçtınız olum siz.
Ben bunları düşünürken hastaneye varmıştık bile. Elimde çantamla arabadan indim. Gözlerimi kapatıp bildiğim tüm dua sure ne varsa okudum. Allahım hadi hayırlısı. * * Şu meşhur ameliyat kıyafetlerini girip sedyeye yattım. Tüm heyecanım nedense gitmişti. Doktoru bekliyorduk. Herkes. Işılgil sonradan gelmişti.
Kapının açılma sesiyle herkes o tarafa yöneldi. İşte alıyorlar beni. Gidiyorum. Ama merak etmeyin dönüşüm harika olacak.
Berkten
Yaklaşık 1 saattir ameliyathanede. Şuan çok heyecanlıyım. Bilmiyorum neden. Çok ani oldu herşey.
Ameliyathane kapısının açılmasıyla oraya doğru yaklaştık. Defne sedyede gözleri kapalı bir biçimde yatıyordu. Sanırım narkoz etkisi.
Doktor : Ameliyat başarılı geçti. Uyandığında konuşabilir ama sadece zorlanır. Sonuçta 12 senedir konuşmuyor. Boynuna sürmesi için bir krem vereceğim. Bir kaç ilaçta tabi. Biriniz gelebilirmi?
Umut: ben giderim szi Defneyle kalın
Diyince odaya doğru ilerledik. Kapıyı açıp dördümüzde girdik. (Ben-Burak-Işıl-Banu). Prensesim uyuyordu. Başının yanındaki koltuğa geçip elini tuttum. Avuç içine öptüm. Mis gibi kokuyordu. Abimde diğer koltuğa geçti. Kızlarda ayak ucunun tarafında olan koltuğa yerleştiler. * Yarım saat sonra Defne kıpırdamaya başladı elini daha çok sıktım. Umut abim yatağa oturmuş yanağını okşuyordu. Yavaş yavaş gözlerini açtı. İlk başta kızlara sonra bize ve en sonda ellerine baktı. Kaşlarını çatıp -Dokunmayın Bana! Konuştu. Konuştu. Allahım şükürler olsun.
Hemen ellerimizi çekip. Yüzüne baktık. Oda şaşırmıştı.
Defneden
Gözlerimi açınca karşımda kızları gördüm. Sonra yanlarımda ellerimi tutan abim olan şahısları görmemle cırlamam bir oldu.
