MR. CEO [COMPLETED]

EPILOGUE

I was facing the wall when someone hug me from behind. It's Felix.

"Nakakapagod" reklamo niya. Hinarap ko siya at niluwagan ang kaniyang neck tie, alas singko na kasi ng hapon at takdang oras siya umuuwi para sa amin ng mga anak niya.

Ngumiti ako sa kaniya.

"Bakit ka tulala kanina?" he asked. I just smile. Naalala ko lang ang mga nakaraan ko, how I endured the pain and how did I survive being alone in that fove consecutive years.

"I am happy" saad ko sa kaniya at niyakap ko siya.

"Are you?" He asked again. I nooded.

"You know how much thankful I am to God for giving me such a wonderful family and for giving me the best husband"

Hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan ako.

"No, thank you for coming into my life" naiiyak ako dahil all this years na magkasama kami, he never make me feel unimportant. He always reminds me how much he loves me all the years we are together.

Magkayakap kami nang may pumasok sa aming kwarto.

"Yuck, why are you hugging each other?" The one who is talking is my not so baby girl, Riah.

"Ang arte mo naman" reklamo naman ng kaniyang kakambal na biglang sumulpot.

"Why don't join us instead?" Tanong ng ama nila.

Ngumiti ang aming kambal at nagpaunahan sa pagyakap sa amin.

"Nanay, tatay. Zyair has to say something" narinig kong sabi ni Riah. Kumalas kaming apat sa yakap. Tumaas ang aking kilay.

"Ano iyon?" I asked.

"May gusto akong babae nanay" simpleng sagot nito.

"Okay son, spill it" sabi ng ama at nilapag ang coat sa kama na kanina pa pala niya nahubad.

"I mean, we just turned eighten at natupad naman naming dalawa yung sabi ninyo na no girl/boy friends till we're both on a legal age" saad nito at tumigin sa kambal.

"He is right tatay, by the way I don't plan to have boyfriend pa. I'm just supporting him. He wants to court a girl" ani nito at nag wiggle pa ng kaniyang balikat.

Yes, who would have thought na masiyadong mabilis ang panahon? Dese-otso anyos na ang aming kambal. Hindi na sila nadagdagan and we don't plan too. Gusto naming naka focus kami sa kanilang dalawa kaya nakalimutan na rin naming magkaroon ulit ng anak. Mahal na mahal namin sila.

"So what are you planning?" Ani ni Felix at tinap ang kama sa tabi niya senyales para lumapit si Zyair doon. Kami naman ni Riah ay sumampa sa likuran para makinig.

"Can I court her?" He asked.

Tumango ako at tinignan si Felix dahil nag hihintay ako sa sagot. Hindi kami mahigpit sa mga anak namin pero sinisigurado naming naka guide kami at alam namin ang lahat ng nangyayari sa kanila. At palagi namin silang sinasabihan na dapat alam nila ang kanilang limitasyon pagdating sa gaitong sitwasyon.

Ngumiti ako at niyakap sa likod si Felix.

"The decisions is yours tatay" panunukso ko.

Ginulo niya ang buhok ng anak.

"Of course you can, but remember to respect your girl and do not make mistakes. Just because we approve, that doesn't mean you can do anything you want, you can enjoy your teenage life but not to the point that you'll forget your limitations" ani nito na nakapag pangiti sa anak namin.

"Thank you tatay" Zyair said and hug his father. Felix did the same.

"E ikaw anak? When do you plan to have boyfriend?" I asked Zechariah.

"I don't have plan for now, ayoko muna" ani nito.

Niyakap niya ito at hinalikan sa noo.

"That's good. Tell us if someone will court you. And remember, ayokong sa chat or text nangliligaw. Kapag gusto makipag kita, dalhin sa bahay" pagbabanta ko. Ngumiti lang siya at tumango.

"Magsisimba tayo bukas" tugon niko Nag agree ang lahat at sinabing mag prepare na para makapag hapunan. Sinabihan ko narin si Felix na magbihis na dahil paparating na ang mga kaibigan namin. We will having a dinner tonight!

Nang mag alas syete na ay unti-unti na silang nagsidatingan. Una si Joshua.

"Hello mga inaanak kong gaya kay ninang!" Pagbabati niya sa mga anak ko.

Nakipag beso ang dalawa sa kaniya at ako rin. Pumunta siya sa sala kasama ang dalawa at nag-usap usap. Sumunod naman na dumating si Denny Jade kasama si Matheo and guess what? They have their child three child already! Yes, kinasal sila matapos ang limang taong girlfriend/boyfriend stage. Napangiti ako, dati kupida lang ako nila ngayon ay totoo na. Lahat sila ay nagsibatian at nag iingayan, ang kambal namin ang pinaka matanda sa lahat ng mga anak ng aming kaibigan.

"Kamusta ka?" Tanong ko kay Denny.

Bumeso siya sa akin at niyakap ako.

"As time goes by, im still happy like you" napalabi ako at niyakap siya. She deserves the happiness she wants because she's worth the love.

Tinulungan niya kami ni Mamita Rosing na magluto, yes she is still here at wala yata talaga siyang plano na umalis sa amin. Si Gladie ay naka graduate na at isa siya sa manager ng restaurant na pag-aari namin. Naka pag buklod na rin siya at laking pasalamat niya sa amin dahil daw kung wala kami, hindi niya mararating ang gusto niyang marating. Sinabi nga namin na hindi kami ang daan kundi ang sarili niya mismo dahil nag susumikap siya.

Panay ang tawanan namin ni Joshua at Denny sa kusina habang naghahanda at sina Felix, Klent, Matheo naman ay nasa garden na.

"Hello, bitches!"

Nawindang kami sa sigaw mula sa sala. Yes, it's Queenie. Kasama si Ian na ngayon ay bitbit ang dalawang anak sa magkabilang kamay. They were ten years married now. Si Joshua nalang ata ang walang plano sa amin ngayon. Nagbesi kami sa kaniya at sumali nari siya sa usapan habang ang anak ay nasa sala kasama ang kanilang ate Zechariah at kuya Zyair.

Nang maihanda na namin ang pagkain ay sinimulan na naming dalhin ito sa garden para kumain at siyempre kasama doon si mamita Rosing. She's part of the family and she will always be.

"Cheers for the happy ending! And for the friendship!" Itinaas ni Felix ang kupita senyales para sa cheers. Nagsitaasan naman kami nang itinaas ng mga bata ang kanilang mga baso na may lamang juice.

Napangiti ako habang nakatingin sa masasayang mukha ng importante tao sa buhay ko.

Ma, pa. Hindi na po ako mag isa.

And yes, it is endeed a happy ending.

THE END

I thank G, for giving me such talent like this❤️

Literal na happy ending ang nararamdaman kong tuwa at the same time lungkot dahil official ko nang tinatapos ang kwento ni Alex at ni Felix. Sa lahat ng mga readers ko, noong hindi ko pa nirevised itong kwentong ito na patuloy nagtitiwala sa kakayahan ko sa pagsusulat, maraming salamat! 💘 sa lahat ng nag cocomment saying na naghihintay sa update ko, maraming salamat.

Sa mga long distance bestfriend ko jjade358 QueenBarrion Yan_thought kung indi tungod sainyo, halin pag grade seven, wala ko ni nahimo😂 Palangga ko kamo and I will always treasure our friendship even in a distance. I wish for your success in the near future. Thank you for making me use your names as my best of friends. I love you three💖

Lastly, thank you and everyone keep safe! Sana po ay suportahan niyo ulit ako sa aking mga darating na kwentong malupet😂