Taming the Wild Waves Rivera Series#2

WAVE EIGHTH

Ngayon ko lang rin napansin na naka tuxedo pa siya. Really? Saan ba talaga galing ang isang ito?

Hanggang sa makarating kami sa mansion. Hindi na ako nag reklamo, nakakahiya na dahil mukha talaga siyang pagod.

Pumasok kaming dalawa sa loob. He's holding my hand so tight. Hanggang sa napansin kong nakalagpas na kami sa sala.

Agad akong kinabahan. Amputcha hindi pa ako handa!

"We'll talk inside my room, don't worry I'm not going to do anything bad." he said and I can feel amusement on it.

Pagpasok namin sa sinasabi niyang kuwarto ay halos mapanganga ako. Kuwarto pa lang niya ito pero kasing laki na ng bahay namin.

He has his own living room inside with a television infront. Syempre ay may banyo rin, and he also has his own walk in closet.

Natutuwa ako dahil halos ganito ang mga designs na gusto ko sa isang bahay. Pero hindi ganito ka garbo.

Ang gusto ko lang maliit pero sakto, hindi gaanong kalakihan pero maganda. Napabalik ako sa ulirat nang hilahin niya ako paupo sa kama.

"Now tell me Zyreen. Bakit ka galit?" simpleng tanong niya. He reached for my hands and caress it with his callouse one.

"A-am I?" maikling tugon ko. Umangat ang gilid ng kanyang labi. "Ah yeah? Because earlier you're not talking to me. So please tell me..." nagsusumamo niyang sabi.

"I'm not. Matulog ka na at magpahinga. Uuwi na ako." tumayo ako para umalis na pero hinila niya ako ng malakas at dahil don I landed on his lap.

Sa gulat ko ay agad akong tumayo pero hinila niyang muli ako. Humawak siya sa bewang ko ng mahigpit upang hindi na ako maka alis.

"Dark a-ano ba." naiilang kong sabi. I look at him. Namumungay na ang kanyang mga mata.

"You can't fool me. You're mad." he said. I bit my lower lip ang cross my arms over my chest.

He place his chin on my shoulder. His nose touching my left cheek. "See?" he said while chuckling.

"Okay. I'm sorry for leaving without telling you about it. It was an emergency in the company." I mentally rolled my eyes.

"Ayos lang naman. Hindi mo naman kailangan magpaliwanag, wala namang tayo." dire diretso kong sabi.

He was stunned a bit kaya namula ako. Ang dating kasi ng sinabi ko ay gusto ko ng magkaroon ng kami! ng label!

"K-kalimutan mo na 'yon! K-kung may emergency pala sa Manila bakit nandito ka na? CEO ka diba? Dapat nandoon ka!" sabi ko na lalo lang nag pa amuse sa kaniya.

"Manang told me that you came here. She said that you missed me already and noticed how upset you are. That's why bumyahe ako agad pagkatapos ng meeting all the way here."

I am really touched. Pero may isa pa talagang tanong na gumugulo sa isipan ko. "About what you said earlier. What do you mean by that?" he held my chin to make me face him.