Chapter Twenty-Nine: Dismayed

208 11 0
                                    

I was biting my lip while watching him flip the pages of my portfolio. Bahagyang nakataas ang kaniyang kilay habang sinusuri ang laman ng bawat pahina na naroon.

Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan sa magiging reaksyon niya. I shifted on my seat uncomfortably. Habang siya ay kalmado lang naman na nakaupo sa isang swivel chair na nasa harapan ng aking lamesa.

"Uh... my designs aren't that great. May mas maganda pa sa mga 'yan... Iyong mga gawa ng... ibang empleyado." I said while playing with my fingers.

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa pagtingin sa mga disenyong ginawa ko noon.

"I didn't know you were the one who designed these..." he muttered.

Medyo kumunot ang aking noo nang hindi ko nakuha ang kaniyang sinabi sa sobrang hina.

"Huh?"

He glanced at me and his brow shot up before he drifted his gaze back to my portfolio. May hindi kaya siya nagustuhan?

"A-are you interested?" subok kong tanong ulit. "You can check the designs of our furniture designers if you want."

Bumaling ulit ang tingin niya sa akin, nakataas pa rin ang isang kilay. "Aren't you one of them?" he asked back.

Kaagad akong umiling. "Uhm. Minsan lang ako nagdedesign. Kapag... bored lang."

He licked his lips and nodded. "Please send me these on my email. Titignan ko pa kung alin ang mas babagay sa condo ko." he said in a very businesslike manner.

"O-okay," I nodded. "I'll send it to you right away."

Kaagad akong naghanap ng post-it note at ballpen para maibigay sa kaniya. He slowly examined the post-it note that I gave him. I just realized that it was a pink heart-shaped post-it note! Damn it.

Namamangha niya 'yong tinignan bago sinulatan. I felt my cheeks heated because of embarrassment.

Nang binalik niya 'yon sa akin ay kaagad akong napaiwas ng tingin. "I'll send you our other designers' designs, too para mas marami kang pagpilian." I said in a small voice.

"I'm fine with yours." he lazily said, kaya napatingin ulit ako sa kaniya.

His eyes were filled with mixed emotions. He was looking at me intently, as if he's seen me for the very first time. Like I'm someone new to him.

I just slowly nodded. He's acting as if nothing happened between us in the past. I expected him to be very cold and angry at me, but he's just here, in front of me, looking unbothered and civil.

"Uhm... here." may inabot akong business card sa kaniya. "Contact me if you liked anything."

He slightly raised his brows while examining the card I gave him.

He nodded and stood up. "Alright. I'll get going."

Tatayo na rin sana ako nang biglang may nagbukas sa pintuan ng aking opisina.

"Babe!"

Even Aeolus turned around to see who it was. Halos manlaki ang mga mata ko nang makitang si Lawrence 'yon na mukhang nagulat din na madatnan kaming dalawa ng ex ko sa loob ng aking opisina.

"L-Lawrence!"

He was excited when he went in pero nang makita si Aeolus ay bigla siyang napatigil at napatikhim.

"W-what are you doing here?" I asked.

Sumulyap ako kay Aeolus. I saw how his eyes turned cold the moment he saw Lawrence. Naalala ko tuloy iyong nangyari noon.

Still You Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon