Friends or Enemies/Peter Parker

Bölüm 5: Bir Takım İtiraflar

Kalabalık caddeleri aşıp sonunda önceleri sürekli geldiği apartmana varmış, içeriye girerek merdivenleri birer ikişer tırmanmaya koyulmuştu.

Kapının önüne geldiğinde derin bir nefes alarak uzunca izlemişti tahta kapıyı. Apartmanın tanıdık rutubet kokusu ciğerlerine dolarken gözlerini sıkıca yumarak yumruklarını sıkmıştı. Her şey yolunda gidecek. Yemek yiyecek, biraz laflayacak ve eve döneceksin. Kendisine her ne kadar bunu tekrar etse de içinde anlam veremediği tuhaf bir korku vardı. Aslında korkunun nedenini biliyordu. Nedeni Peter'dı. Onunla yüzleşeceği için korkuyordu.

Terleyen avuç içlerini taytına silerek zile basmış, kısık sesle duyulan melodinin ardından kapı sonuna kadar açılmıştı. Kendisini içten gülümsemesi ve üzerine geçirdiği mutfak önlüğü ile May Parker karşılamıştı. Kot pantolon ve askılı bir bluz giymişti. Üzerindeki mutfak önlüğü ne olduğuna karar veremediği yemek lekeleri ile kaplıydı.

"Hoşgeldin canım!"

Genç kadın kollarını açtığında kendisi de kocaman gülümsemiş, kadının kolları arasına girerek sarılmıştı ki aldığı kokuyla yüzünü ekşitmişti. Tüm ev ıspanak gibi kokuyordu ve Meredith ıspanaktan nefret ederdi.

Gözleri kadının arkasına kaymış, holün duvarına omzunu yaslayan ve kollarını göğsünde kavuşturmuş öylece kendilerini izleyen arkadaşı ile bakışları buluşur buluşmaz gözlerini kaçırmıştı.

"Hadi orada öyle durma. İçeri gel." Hemen ardından arkasındaki yeğenine dönerek ellerini beline dayamıştı.

"Peter orada öyle durma da arkadaşının çantasını ve ceketini al."

Genç kadın apar topar mutfağa geri dönerken Meredith ve Peter ne yapacağını bilemez bir şekilde birbirlerine öylece bakakalmışlardı. Genç kız karşısındaki çocuğun bakışlarını anlamlandırmakta güçlük çekiyordu. Ne sinirli ne de nefret doluydu. Buz gibi soğuktu bakışları. Tüylerini diken diken etmişti.

Bir kaç saniye süren sessizliğin ardından Peter yengesinin talimatına uyarak elini kıza doğru uzattığında genç kız tereddüt etse de sırtındaki çantasını, hemen ardından deri ceketini çıkararak uzatmış, genç çocuk ikisini de kenarda duran askılığa asarken fermuarı aralık kalan çantanın içindeki ışıktan parlayan metali fark etmesiyle kaşları çatılmıştı.

Meredith neyi fark ettiğini anladığında çabucak fermuarı kapatmış, Peter'a yaklaşarak aralarında sadece bir adım mesafe kalacak şekilde durup gözlerinin içine bakmıştı. Bu mesafedeyken nefesi yüzünü gıdıklıyor, henüz bir kaç dakika önce çikolata yediğini kokusundan anlayabiliyordu. May'in haberi olsa tonlarca azar işitirdi.

"Yanımda bulundurmam gerekiyor. Emin ol kullanmak gibi bir niyetim yok."

Genç kız kurduğu cümlelerin ardından nefesini vermiş, nefesinin etkisi ile genç çocuk bir kaç kez kirpiklerini kırpıştırarak yutkunmuştu. Peter için de bu oldukça zordu. Sonuçta karşısındaki bir kaç hafta öncesine kadar en iyi dostuydu. Şimdi bu kadar yakın durduklarında onu ne kadar çok özlediğini fark etmişti.

"Pekala. Umarım öyle olur." Kızın suratına dahi bakmadan içeriye geçtiğinde Meredith derin nefesler alarak sakinliğini korumuş, hemen ardından normal görünmeye çalışarak masayı kurmaya başlayan kadına yardım etmeye koyulmuştu.