Gewogen Hart

Hoofdstuk 6: Dame in nood

Het is al enkele dagen geleden sinds ik met Lusia heb gesproken. Nadat ik haar beledigde heeft ze me vooral ontweken. Begrijpelijk, maar toch heb ik haar steeds in het oog gehouden. Er is geen betere manier om iemand te leren kennen, dan hen te observeren wanneer ze denken dat niemand kijkt. Zo leerde ik al dat ze een amulet rond haar nek draagt die ze vast neemt als ze nerveus is, en dat ze elke dag dadels eet. 

Nu ik tijd heb gehad om na te denken begrijp ik Lusia's nood om antwoorden ook beter. Ik ben een vreemdeling die haar mijlver meebracht naar een vreemde stad. Zij wil weten waarom ik heb gedaan wat ik deed, maar ik vrees dat ik geen antwoorden heb die haar tevreden zullen stellen. 

Ik zou misschien wel willen proberen om het haar uit te leggen, maar het is moeilijk om de kans te krijgen. Lusia krijgt veel aandacht van de mannen, en is daarom zelden alleen. Opvallend is wel dat er tot nu toe nog niemand in geslaagd is haar mee te nemen naar zijn kamer. Ze laat de mannen werken voor haar affectie, en stuurt dan een ander meisje op hen af. Gedurfde aanpak, maar het lijkt te werken. Lusia heeft respect voor zichzelf, en dat siert haar als vrouw. 

Lorena daartegen is anders. Zij doet wel haar best om 'haar' mannen te verwennen. Meestal zorgt zij voor Assassijnen die net terug komen van een missie. Ze leeft met hen mee en verwent hen tot het maximum. Tot sinds kort ging haar aandacht voornamelijk uit naar mij, en ik heb lang van haar mogen genieten. Maar jaloezie speelt haar parten, en dat heeft ze al uitgewerkt op Lusia. Sindsdien, mijdt Lorena mij ook. Misschien is dat nog maar het beste. Lorena is zeer mooi en lief, maar ik heb nooit de intentie gehad om...'meer' te willen zijn. 

Asad zit naast mij aan tafel en geniet van het uitzicht. Medina, zijn nieuwe vriendin, danst wat verderop met een paar andere meisjes. Mijn ogen zijn gekluisterd aan de zilveren beker voor me op tafel. Asad zet zijn beker neer en leunt dichter naar me toe zodat ik hem kan horen boven de muziek. "Wat kwelt je broeder? Je bent al een paar dagen jezelf niet."

"Ik peins."

"Doet vast, pijn..." Asad lacht en neemt nog een slok wijn. "Als je zorgen hebt dan ben je wel op de juiste plek om die te laten verdwijnen." Hij wijst naar een tafel niet ver van ons, waar Lorena praat met een nieuweling. "Wil je haar? Of...hm...je andere liefje lijkt afwezig te zijn."

"Lusia is hier niet meer geweest sinds het ontbijt vanmorgen."

"...Helemaal niet verontrustend hoe je dat zo zeker weet."

Een gefrustreerde zucht verlaat mijn mond en ik ga rechtop zitten. "Vind jij dat ik alles met Lorena eerder had moeten stopzetten?"

Asad heft zijn schouders. "Je hebt haar toch nooit gedwongen. En meestal zocht zij jou op in plaats van andersom. Jij nam gewoon gretig gebruik van de situatie."

"...Dat klinkt nu ook niet bepaald positief."

Asad ploft zijn beker neer en kijkt me recht aan. "Kijk, Lorena is een intelligente, mooie vrouw die gevoelens voor je heeft gekregen. Dat gebeurd wel meer met deze meiden. Maar je bent altijd eerlijk geweest vanaf het begin. Zij wist waar ze aan begon." 

Ik knik instemmend met wat hij zegt. Maar er is werkelijk maar één manier om zeker te zijn.

Dapper sta ik op en wandel naar de tafel waar Lorena zit. Verrast kijkt ze op, maar groet me met een glimlach.

"Kan ik je even onder vier ogen spreken?"

Lorena kijkt naar de jongen die bij haar zit en dan terug naar mij. "Zie je niet dat ik bezig ben?"

"Het duurt niet lang."

Lorena twijfelt, maar vraagt dan toch of de jongen ons even alleen wil laten. Ik zit neer en maak oogcontact, maar zij kijkt de andere kant uit.