Tangoja e Fundit

46

Karla: D...djali i dajos?
Mami: Po bij ja te te sjell albumin e kam nje foto ketu me duket.
Po me dridheshin duart teksa e shihja me lotet qe ikin rreke prej syve te mi. Filloi te me dridhej trupi sa se di shkova deri te dera jasht dhe nuk po duroja dot me. Ashtu sic isha me rroba shpie vesh xhupin dhe atletet.
Mami: Ku po shkon?
Karla: Te dajua.
Mami: Mire po pse qan? Cfare ndodhi?
Karla: Jo asgje flasim me vone.
Mami: Mos me vdis kshu o mam te keqen me thuaj cte ndodhi qe qave? Te merziti Niko?
O zot, kur shqiptoi emrin e tij mu rrenqeth trupi dhe shtrengova syte. Ah moj mami, ta dish se nipi jot paska qene gjithe kete kohe dhe per me teper...o perendi kam bere dashuri me kushuririn tim, dua kushuririn tim. O zot... vura doren para gojes dhe ika pa i thene asnje fjale dhe dola na shtepia. Nuk po me mbanin kembet. Shtepia e dajos sime ishte gati 5 minuta. Ai ishte pedagog te fakulteti i shkencave sociale dhe se di a do gjendej ne shtepi. Trokas me furi dhe del gruaja e tij Marta.
Karla: Teto si je?
Marta: Mire o bir si je? Po perktheja nje liber qe kam nisur (ajo punonte si perkthyese ne shtepi botuese) Eja futu brenda. Sikur nuk me dukesh mire.
Karla: Ne fakt nuk jam. Me dhemb koka.
Marta: Te jane enjtur syte sikur ke gjithe diten qe qan. Prit te te jap nje qetesues.
(U ula ne divan edhe rash si trup pa jete. Shkova doren neper floke teksa kafshoja buzen e stresuar ne maksimum)
Karla: Jo jo nuk eshte nevoja. Dajua nuk ka ardhur akoma?
Marta: (sheh oren) nese nuk do kete trafik vjen per 20-30 minuta besoj. Ke ngrene? Kam bere tave eja ulu te hash.
Karla: Nuk kam uri.
(Ajo ulet prane meje dhe me kap duart. Ishte vertet nje grua super e mire dhe zere se dhe ajo me kishte rritur. Kishin dhe nje vajze 10 vjece Maria)
Marta: Zemer me thuaj cfare te mundon?
(Si cfare me mundonte?? Cfaree me mundontee??? O zot i madh si mund te me nxinte goja ti thoja se dashurova djalin qe i rrembyen, si mund te gjeja guximin e ti thoja se shkova ne shtrat me kushuririn tim. Kjo gje po me bente te me perzihej. O perendi familja e tij e ka rrembyer prej nesh? O zot cfare dreqin po ndodh? Ja pse ajo foto me behej te ndihesha keshtu.
Karla : Teto...
- Karlaaaa.
Karla: Mariaa hajde te Karla...(thash teksa syte me ishin veshur tek tuk nga lotet. Ishte ende e vockel dhe mu hodh ne qaf dhe e mora ne preher)
Maria: Me mori malli per ty.
Karla: Dhe mua per ty mize. Ca mesove sot te shkolla?
Maria: Mesova problemat me dy zgjidhje ne matematike.
Karla: Te lumt jepja cik Karles faqen.
E puth te voglen e familjes, dhe rrjedhimisht motren e Nikos. Lotet sme mbanin me dhe filluan te rridhnin. Ndjeva te me binte telefoni dhe ishte ai... ai qe dashuroja marrezisht e pse mesova se ishte kushuriri im. O zot me ndihmo! Cfare bera qe duhet te futesha ne kete mesele.  Nuk duhet ti flisja me. Jo, s' mund te vazhdoja dot me. I fik telefonin dhe e bllokoj numrin e tij. E fik fare telefonin dhe e fus ne xhepin e bluzes.
Marta: Pse qan bij me thuaj?
Karla: (nuk mund ti thoja dot asgje, jo keshtu, jo tani kaq papritur pas kaq vitesh) Jo thjesht se di pse u merzita. Dua te heq mendjen, a e sjell albumin e familjes te shohim kur kemi qene te vegjel.
Marta: E ka Maria te dhoma e saj.
Maria: Iki e mar une.
Ajo cohet dhe teksa ecen sikur kercen ngjitet lart per ne dhomen e saj.
Marta: E di? Ajo thot se do te kercej si ty.
Karla: (buzeqesha trishtueshem) E shoh nga menyra si ecen, do jet vertet nje e talentuar e shkelqyer.
Mendova Nikon perseri dhe zemra mu be copash. Dhe ai kercen, e paskemi patur ne gjak. Cfare te beja une? Me dukej sikur nuk mbushesha me fryme. Hap telefonin me trupin qe me dridhej dhe perseri kontaktet me te i mbajta te mbyllura.Ndjej telefonin te dridhej dhe ishte Eli. Nuk kisha fuqi te flisja dhe shoh qe me kishte rene shume here. Ja fika dhe asaj dhe perseri e fika telefonin dhe e vendosa ne xhepin e bluzes. Elit do ja thoja, vetem perbrenda nuk mund ta mbaja kete barr. O perendi te duash kushuririn...ne se dinim por faji mbetet faj..po kur te vij ai? Si do sillem? Cfare dreqin do i them atij.  Maria vjen dhe sjell albumin. Ajo ulet ne prehrin tim dhe shohim fotot kur ishim te vegjel. Ne shfletim e siper te faqeve del fotoja e Nikos, fotoja e bebes qe ishte ne murin e tij dhe teksa lotet perseri me rane e preka lehte si ta perkedhelja. Marta fillon e qan.
Marta: Do me ngelet peng gjithe jeten. Nuk ja fal vetes.
Sa do ma mbante zemra kete te fshehte? Po kur te merrej vesh qe ne ishim te dashuruar si mund te reagonin keta? Po mami?
Maria: Vellai im eshte gjalle dhe une e ndjej.
Karla: Oh zemra e Karles.
E perqafoj te voglen tone dhe filloj qaj me denese. Marta mbase mendonte se qaja nga humbja e kushuririt tim por jo, qaja se e gjeta kushuririn tim ne menyren me te gabuar te mundshme. Ne moment hapet dera dhe vjen dajua. Duke u perpjekur te shtirem fshij lotet teksa Maria u shkeput prej meje dhe iu hodh ne qaf atij.
- Ku te ka babi ty. Eremira e babit. Karla paske ardhur.
Karla: Po dajo kam ardhur.
Ai na sheh te dyjave ne me syte e skuqur dhe habitet. Ishte njeri me i permbajtshem se ne persa u perkiste emocioneve.
Arben: Pse jini keshtu? Ka ndodhur ndonje gje?
Karla: Jo dajo jo thjesht u emocionuam pak.
Arben: Pse?
Marta: Per nje liber prekes qe do botoja i dashur. Eja te hame dreken.