Tangoja e Fundit

29

Niko: Miremengjes zonjushe Karla.
- Miremengjes Karla (therriti klasa)
Karla: Si e kaluat fundjaven? Jeni ushtruar ndopak?
Serioziteti i Karles ndryshonte shume nga ajo qe ishte ne te vertete ajo. E shihja si i uritur dhe qe hera heres merrja shenja nga ajo te tipit "mos shih ashtu se po bie ne sy o idiot" dhe qeshja. Ende ishte e zbehte dhe duhet ta merrja me seriozisht kete gje. Cfare bera keshtu, o zot do i thoja te shkonim bashke e te vizitohej.

Enea: Niko si u be takimi jot dhe i Karles.
Megi: Poo vertet ju that se do dilni.
Une me Karlen u pergjigjemi ne nje kohe.
Niko: Dolem.
Karla: Do mendohemi.
Klasa mbeti e shushatur dhe po qeshnin.
Karla: Cfare po flet keshtu?
(peshperiti me ze te ulet)
Niko: Te verteten vogelushe
( i thash teksa po e shihja me vemendje zbehtesine e saj) E di qe ende nuk dukesh mire nga fytyra?
Karla: Jo nuk e di dhe me vjen keq qe nuk po te ben pershtypje te mire fytyra ime.
Niko: Cfare? Nuk thash kete.
- Pse po ziheni ju?
(Harruam qe ishim ne nje klase te tere dhe syte tyre ishin perqendruar tek ne)
Niko: Kjo mesuesja juaj vajza qenka nje nevrike qe do ma nxij jeten.
Ata ja plasen te qeshurit dhe Karla po qeshte bashke me ne.
Ina: Pse do te nxij jeten ne e kemi si zemer Karlen.
Enea: Po nese pas martese nuk do mbetet si zemer?
Megi: Mos po ndjejme gje dasem ne horizont??
Karla: O perendi Niko ci hape gropen vetes. (tha ajo teksa plasi doren ne fytyre duke e tundur lehte)
Niko: Klasa qetesohuni nje here. Dasem do kemi me vone ka kohe. Prit te bej per vete kete zemren tuaj, apo jo vogelushe?
Karla: Ka mundesi te nisim mesimin?
- Sa te mire, fiks per njeri tjetrin jeni.
(folen teksa po qeshnin dhe shikonin gricjet e mia me te Karles.)
Mesimi filloi dhe praktikuam disa levizje mikse si strategji per ne shfaqjen e madhe qe mendonim se do mernim pjese. Karla nuk dukej ne forme. Nuk ishte si heret e tjera. Kishte dicka qe çalonte ne kete mes dhe po mundoja ti afrohesha me stil nderkohe qe muzika jehonte ne klase.
Niko: Eja vogelushe ta provojme prap.
Karla: Ja tani.
Foli me ze te lodhur dhe teksa po me afrohej syte e saj humbasin teksa u rrezua ne mberdhe.
Niko: Karlaaa.
Shkoj me nxitim tek ajo dhe e marre ne krahe me zemren qe me rrihte si e çmendur nga frika.
Niko: Fikeni muziken tani dhe merni ne telefonin mjekun vrapp.
Therrita i xhindosur dhe klasa u tmerrua nga reagimi im. U zverdhen ne fytyre dhe nuk dinin cte benin. Shoku im merr ambulancen dhe donin 10 minuta te vinin.
Niko: Shkerdhatat do e coj vet. Karla vogelushe hapi syte. Mos ma mundo shpirtin keshtu trendafil hapi syte.
Klasa degjonte teksa me ndiqnin dhe nuk me plaste nese do e mernin vesh. Nderkohe qe e mbaja ne krahe e puthja ne krahe.
-A do behet mire?
Niko: Rrini ketu dhe lajmeroni z. Dagllas.
Enea: Do vij me ty vlla.
Niko: Jo vazhdoni beni vet prova ose shkoni ne shtepi.
Hapet nje dere zyre ku del Eli. Na sheh dhe bertet me te madhe sa e degjon gjithe akademia. Vjen me vrap tek ne dhe e mban nga koka.
Eli: Karlaa. Karla çfare ka ndodhur me te? Hapi syte motrushe hapi.
( fliste teksa i puthte koken nderkohe qe ecnim)
Niko: U rrezua pa ndjenja ne dysheme. Te lutem mos me thuaj gje se do me pushoi zemra.
Shkojme me nxitim ne makine dhe e shtrij Karlen pas.
Eli: Do vij dhe une nuk mund ta le vetem.
Niko: Mbaj klasen se ata u tremben. Do jem une me te mos ki merak. Mos e lajmero mamin e Karles. Do trembet per vdekje.
Ajo pohon me koke me lotet qe po i rridhnin dhe u fut ne akademi. Ndez makinen dhe ec si i cmendur duke lene sinjalet per te me hapur rruge nga kjo emergjence. Shkoj ne spital dhe e marre ne krahe dhe e fus brenda. Kap nje mjek mes korridorit nderkohe qe perkedhelja ne krahe Karlen.

Niko: Kam kete vajzen semure ma vizitoni ju lutem.
- Kam nje orar tani....
Niko: Nuk me plas trapi dhe nese nuk e shikoni tani nuk do e shihni me driten e diellit me sy.
Ndjek pas mjekun dhe e fusim ne nje dhome bosh. Ai fillon te permend Karlen.
Niko: Vogelushe. Je mire?
Karla: Mire jam...besoj.
Mjeku i vendosi serum.
Niko: Me thuaj cfare ka?
- Dobesim trupor, e ka nga lodhja. Nuk ka gje serioze. A dini ju cfare i ka ndodhur vajzes? Mungese ushqimi, anoreksi? Dicka humbje lengjesh?
Nuk kisha si ti thoja momentet qe patem ne.
Niko: Mire ha normalisht.
- Atehere nuk kam çfare them me teper. Do vij infermiere ketu qe ta kontrrolloj gjate kohes se marrjes se serumit.
Niko: Doktor?
- Po?
Niko: Sillni nje gjinekologe ketu.
- Patjeter. Nje mikeshe e imja ka turnin tani do i them te vij ne kete dhome.
Niko: Faleminderit.
Mjeku iken dhe ulem prane Karles qe me shihte sikur isha zombi.
Niko: E bukura ime. (i marre duar dhe ja puth)
Karla: Per ça e deshe gjinekologen?
Niko: Te te kontrrolloj ty.
Karla: Perse?
Niko: Mos te kam lenduar se jam trap.
Karla: Por ti nuk me ke bere asgje tjeter pervecse te lumtur. (tha teksa me perkedheli me doren e saj te bute ne faqe)
Niko: Nuk dua te te ndodhi asgje aq me pak nga une.
Hapet dera dhe vjen nje mesogrua. Na pershendet duke buzeqeshur dhe une cohem ne kembe.
- Ça shqetesimi ka vajza?
Karla: Doktoreshe une nuk kam asnje shqetesim vetem se ky merakoset me teprice.
- Ju jeni...?
Niko: I fejuari i vajzes.
(ajo buzeqeshi lehte dhe pa njehere Karlen qe i shkelqyen syte si ylli polar pastaj mua)
-Qenka si kukull por qenka pak e zbehte.
Niko: E kjo gje nuk me pelqen.
-Eshte thjesht lodhje.
Niko: Ju kerkova per dicka me shume.
-Po ju degjoj.
Niko: Kontrrollojeni nje here.
(ajo u mendua pak)
-Mendoj se e kuptova se ku e keni shqetesimin tuaj. Po e shikoj une ju lutem ju duhet te prisni jasht.
Niko: Ne rregull.
E puth Karlen ne ball, i buzeqesh mjekes dhe dal jasht. Po prisja me zemer te ngrire derisa te futesha brenda. Minutat me dukeshin si ore. Me pihej cigare dhe brenda nuk lejohej. Jasht nuk doja te dilja pasi mund te futesha na momenti ne moment brenda. Dera hapet dhe ishte mjekja.

Niko: Mund te futem?
-Ejani bisedojme jasht nese do vetem.
Niko: Jo ne sy te vajzes flasim nuk e kemi problem nga njeri tjetri.
-Shume mire pra. Nuk jeni cifti i vetem qe me keni ardhur per kete gje. Vajza nuk ka gje serioze ka kaluar hemoragji te lehte dhe kjo shpjegon mungesen e ngjyres se fytyres. (qeshi lehte dhe pastaj vazhdoi perseri te fliste) Nuk eshte faji as i joti as i vajzes, eshte organizmi vet qe ka reaguar keshtu. Do kalohet vet s'ka arsye pse ta ngarkoj veten me ilace ku mund ti kaloj ne kushte shtepie. Thjesht te pij lengje dhe do behet shume mire. Ushqimin mos ta devijoj dhe do kthehet sic ka qene. Mos u vini ne siklet (iu drejtua Karles) jeni mire.
Niko: Ka dy dite keshtu dhe sot ne akademi humbi ndjenjat.
-Sforcimi dhe puna jane pluse per kete situat te vajzes. Ndoshta ta bente sot pushim mbase dhe neser nuk do ishte keq. Serumi mbaroj dhe nese eshte ne gjendje te eci mund te kthehet ne shtepi pa problem.
Niko: Shume faleminderit. U qetesova shume tani.
-Dukeshit. Vajzes i lash kartviziten time ne rast se do kete simptoma te tjera crregullimesh.
Niko: Shume faleminderit perseri. Mund ta coj ne shtepi tani.
- Patjeter. Te shkuara vajzes!

Ajo iku dhe Karla cohet nga shtrati.
Karla: Ja kaq alarmante u be vetem per kaq gje.
Niko: Se ke idene si u bera kur te pash ashu thash se do vdisja.
Karla: Eja shkojme ne akademi.
Niko: Jo do te te coj ne shtepi.
Karla: Jo.
Niko: Po.
Karla: Jo sepse mami do shohi qe jam ende e zbehte dhe nuk dua ta shqetesoj?
Niko: Ashtu?
Karla: Ashtu.
Niko: Ok pra do shkojme ne shtepine time. I thash klases te shkonin ne shtepi sot. Nuk kemi pse shkojme ne akademi.
(telefoni po me dridhej ne xhep. E marre dhe shoh qe ishte Elia dhe e mbyll. I kishte rene disa here ajo dhe shoket qe i kisha ne akademi. Marr Elin ne telefon)

Niko: Alo Eli? Mire eshte. U permend mos ki merak. Tha gje z. Dagllas? Po klasa? Mire. Jo e ka lodhje nuk ka asnje gje. Do ti flasesh? Eshte El.
Karla: Ma jep, Eli? Mire jam. Po mos qaj moj se jam mire. E mire. Bera serum po jam mire te betohem. Jo nuk mora ilace. Mire se flasim prap. Do vij aty....Mos bertit mos. Nuk do vij se me cmende me keq se ky. Mire mire. Pacim (mbyll telefonin dhe teksa ishte gati te ma jepte e sheh dhe nje here) O zot i madh!
Niko: Çfare ka?
Karla: Seriozisht? Ke vene wallpaper foton time me te shpifur.
Niko: Ti nuk merr vesh nga keto pune. Do marre Enean ne telefon me kane rene gjithe ato here e se paskam degjuar. (marr Enean) Alo Enea? Mire eshte mire ja tani po dalim nga spitali. Jo nuk ka asnje gje. Lajmeroi te tjeret. Mire se flasim. Ke ngritur akademine ne kembe.
Karla: Joo je ti ai qe kushedi si ka bere edhe eshte alarmuar akademia.
Niko: Aspak te tere te pane si re ne dysheme. Rendesi ka qe je mire vogelushe. Eja.
I hedh krahun ne shpatull duke i dhuruar nje puthje ne ball dhe ikim ne makine. Hipim dhe nisemi drejt shtepise sime.

Niko: Cfare te tha ndonje gje gjinekologia?
Karla: Asgje me rendesi.
( teksa teksa filloi te skuqej)
Niko: Trendafil me thuaj. Nuk ja vlen te te vij zor nga une tani. Mos me ver ne merak.
Karla: Po ca tha, tha se thjesht kisha hemoragji te lehte per shkak te carjes se cipes.
Niko: U ndjeve keq apo jo?
(thash i derrmuar nga mendimi se si mund te ndihej Karla nga kjo situate e krijuar nga une)
Karla: Jo aspak ajo me tha eshte mese normale te ndodhi keshtu, sic te tha e ty edhe mua me tha qe ka shum cifte qe alarmohen per kete gje edhe vijne vizitohen.
Niko: Mire vogelushe.
(thash teksa deri ne ate moment po mbaja doren e saj dhe ja leshova ne preher per te vendosur duart ne timon)

Karla: U merzite?
Niko: Jo. ( pse po me qahej s'po e merrja vesh)
Karla: Jet u merzite?
Niko: Te thash jo.
Karla: Pse po te skuqen syte?
Niko: Jam i lodhur.
Karla: Ndalo makinen.
Niko: Çfare?
Karla: Te thash ndalo makinen.
Niko: Pse. He ja e ndalova. Po tani?
Karla: Ti mendon semos ndihem keq nga kjo gje por nuk eshte e vertet. Jam e lumtur qe kalova keto gjera me nje njeri te mrekullueshem si ty. Askush tjeter nuk do kujdesej keshtu per mua dhe une te dua shume dashuri. Mos qaj e mos u ndje keq. Eja shkojme ne shtepin tende dhe te te bej krepat si i di une dhe me thuaj a do te te pelqejne.
( u zgjat tek une dhe me puthi fort. Ajo puthje me qetesoi si me magji. Mora fryme thelle)

Niko: Jo thjesht do rrish dhe do i bej une te gjitha.
Karla: Ma jep doren. Ndihem e mbrojtur keshtu e di?
Niko: Dhe shume mire qe ndihesh keshtu. Une do te te mbroj sa te kem fryme e di? Shkojme rrime pak dhe nese do ndihesh mire do te te percjell per ne shtepi me vone.
(i putha doren qe i kapa ne gatishmeri per te mos ja leshuar kurre).