Tangoja e Fundit

30

Niko: Ti shtrihu dhe une do pergatis ca ke qef ti. Me thuaj.
Karla: Seriozisht e ke ti?
(tha teksa ma bente me sy se e kisha mbuluar si kulac me batanie ne divanin perball Tv)
Niko: Nuk po tallem. Do ndez zjarrin tani mos u zbulo sa te ngrohet vendi. Ose ja.
(marre pultin edhe ndez kondicionerin) Por prap mos u zbulo te ndez zjarrin.
Karla: Nuk po mberdhi. (ajo nxjerr krahet) mire pra, fitove, me bej ca te duash une do rri ketu.
Niko: Keshtu po vajze e mire.
Karla: Do shoh ndonje film. Si mund te rri vetem shtrire?
Niko: Se di une si do rrish ti. Une di qe ti do rrish dhe une do bej keto e do rrime bashke.
Pa humbur kohe ndeza zjarrin dhe fillova te beja supe me perime. Nderkohe Karla po shihte nje film komedi dhe vetem po qeshte. Teksa e admiroja nga banaku teksa shprehte ate buzeqeshje si rreze dielli padashje preka vatren e nxehte.
Niko: Ohh dreq. O trap nga mend.
(hapa rubinetin dhe po lagia doren. Karla vjen me nxitim tek une)
Karla: Ca ndodhi? (ajo sheh gishtat e mi te skuqur teksa i mbaja ne uje dhe rrudhos ballin) U dogje shume jet?
Niko: Pak, nuk e kisha mendjen.
(ajo me rrethon me krahet e holle belin tim)
Karla: Po ki kujdes kur gatuan. Une zakonisht pres gishtat me thike kur qeroj patate qe dua ti skuq.
Niko: Po po te shoh ty si ta kem mendjen ne vend tjeter? Ik ulu vazhdo shih filmin se une per pak mbaroj dhe do hame.
Karla: Mire (me puth ne qaf dhe iken ulet). Qenka shume film gallat ky.
Teksa po pergatisja tavolinen ne tv u dha nje skene me puthje pasionante gati per ne veprimet ne shtrat. Karla po rrinte me goje hapur teksa ndiqte me vemendje skenat dhe me shpetoi nje e qeshur.
Karla: O zot....
(pershperiti me ze te ulet dhe une qesha me ze te larte sa terhoqa vemendjen e saj)
Po ti cke qe qesh?
Niko: Pse hutohesh se film eshte.
Karla: Po shiko e shqeu ai, si e kane bere kushedi sa te zorshme e kane patur.
Niko: Aktrojne vogelushe, njesoj si ne kur kercejme, bejme dashuri me muziken.
Karla: Por jona duket e thjesht, per ne eshte e thjesht.
Niko: Kaq e thjesht eshte e aktrimi per ata. Ashtu i gjen tani ne nje film tjeter jane moter e vella.
Karla: E di.
Niko: Eja hame.
U ulem ne tavoline dhe faqet e Karles ishin skuqur nga vapa. Ishte me mire keshtu. Sa u ula harrova te shkoja te frigoriferi.
Niko: O dreq harrova.
Karla: Ca harrove se e marre une mos u co se ke tere diten qe rri ne kembe.
Niko: Jo fillo ha buke se do merrja lengun e frutave ne frigorifer. Ja erdha, he si te duket supa?
Karla: E shkelqyer, te lumshin duart.
Niko: Te befte mire vogelushe. Haje te gjithen! (thash teksa e puth ne ball si femijet e vegjel kur binden ne ushqim. FIlluam te hanim te dy.)
Karla: Ti do gatuash e kur te martohemi.
(tha duke qeshur e me nxjerr gjuhen)
Niko: Po gatuaj ca me kushton mua. Kur do ti te martohemi ne?
Karla: Kur te duash.
(vazhdonte ende te fliste me shaka)
Niko: Tano martohemi.
Karla: Mos u tall.
Niko: Po ti pse qesh me pergjigjet qe jep. Tallesh me ndjenjat e mia njeri i pameshirshem (thash teksa po qeshnim te dy) Ne fakt per 2-3 vjet mire do ishte te martoheshim si mendon?
Karla: Ka kohe plot para jet.
(ajo ngre koken dhe sheh pas meje, une kthej koken per te pare cfare i terhoqi vemendjen kaq shume dhe ishte nje fotografi e imja kornize bardhe e zi. Me pelqente qe ne mur te mbaja disa foto te sakta e te bukura te familjes sime)
Niko: Te pelqen ajo foto? Eshte imja kur kam qene i vogel. Edhe vellai im ka nje foto te tille bardhe e zi, kam album ketu nese do ti shikosh.
Karla: Ajo foto...pse me duket e pare me pare dhe pse me rreh zemra fort tani?
Niko: Ndihesh mire?
Karla: Jam shume mire po me duket sikur e kam pare diku tjeter. Ose imagjinata ime, ke dal si copez qielli aty do ti bej nje foto se po me pelqen shume.
Niko: Bej ca te duash vogelushe.
Ajo shkoi dhe e fotografoi dhe erdhi dhe mbaruam dreken. Une mblodha tavolinen dhe lash lengun e frutave mbi banak.
Niko: Pi e disa gota te tjera se nje pive.
Karla: Nuk me pihet se hengra shume. Mos me shiko ashtu. Ehu mire mire ja do pi e nje got tjeter u kenaqe. Ne rregull do pi dy me shume nuk pi. (nderkohe qe po qeshja fitimtar) Hehe qesh o qesh. (fliste gjoja e nevrikosur) A do me tregosh albumin? Dua te shoh fotot e tua kur ke qene i vogel, jam shume kurioze.
Niko: Po ta sjell une. Te laj enet.
Karla: Ik merre dhe laji pastaj.
Niko: Mire prit mos u merzit sa te shkoj ta gjej diku te studioja do jete mos u merzit.
Shkova ne studion time e po rremoja mes dollapeve qe ishin per librat. Kerko andej kerko ketej nuk po e gjeja. Po shikoja te tavoline e punes e posht ne nje sirtar e gjeta. E mora dhe shkova ne sallon dhe gjej Karlen ne kolltuk prej kubi prane zjarrit bubulak. Ia zgjas dhe e puth ne buze. Me kishte marre malli me dukej sikur kishte kohe nga hera e fundit qe e putha ku vertet pak minuta mund te kishin kaluar. Kalova krahe banakut dhe shoh enet e lara.
Niko: Karla?
Karla: Po dashuria ime?
(tha duke zbardhur dhembet si e pafajshme. Une qesha dhe shkova e mora ne krahe)
Niko: Do filloj te te denoj nese nuk me sillesh mire.
Karla: Ou? Cfare denimi keshtu? Jo ndonje te rend se s'jam aq e keqe.
(filloi te fliste prane veshit tim dhe direkt eksitimi erdhi mysafir nderi ne trupin tim)
Niko: Ti e di qe denime te embla e te perballueshme te jap.
Karla: Do vij koha e per denime te renda. Do e bej veten te me denosh ashtu.
Niko: Qe naten e pare qe te pash e ke bere vetem po po duroj sa te vij momenti.
U ulem te dy ne divanin e rehatshem duke u mbuluar lehte pasi ishte ngrohte dhe nderkohe qe e mora Karlen ne prehrin tim duke u shtrire dhe filloi te shfletonte albumin me gishtat e holle bardhoshe.
Karla: Ti je ketu?
(tha duke qeshur me te madhe me foton e pare, s'kishte faj ishte vertet foto per te qeshur)
Niko: Po une jam ketu.
Karla: Te kane nxjerre ne foto me bibilush jasht hahaha.
(po qeshte me te madhe dhe une bashke me te, vajza mos e besoni po deshe, por ka te dashur te bejne shaka ne kete lloj forme😂😌😋 )
Niko: Po me bibilush jasht i hodha hapat e pare e me nxorren ne foto, he ca te bej.
Karla: Jo jo nuk ke ca ben, sa i vogel ke qene. (fliste teksa ende qeshte me ate foto timen intime ne moshen 1 vjec e ca)
Niko: E dashura ime po tallet me bibilushin tim, mire do e laj prap e do ve gjethe fiku ta mbuloj se po me cenohet shume intimiteti im.
Karla: Hahaha ta kishe menduar para se te lahej si foto s'ka faree. He se mbase te kane nxjerre keshtu per te mos marre mesysh.
Niko: Ca te me marrin mesysh bibulushin? Jo nuk ma kane marre se marshallah e kam.
Karla: Hahaha ti e di qe se kisha te bibilushi jot o mendje e piset.
Karla po qeshte sa i lotonin syte. Une vura re se ngadale po i merrte fytyra ngjyren qe kishte ose te pakten keshtu dukej nga mjedisi i ngrohte i shtepise.
Karla: Sa bukur ke dal ketu. Vellai yt eshte ky?
Niko: Po, kemi dal ne gjermani kam qene 15 vjec ketu me duket.
Karla: Atje i ke familjaret ende apo jo?
Niko: Po, vetem une jam ketu.
Karla: Pse erdhe ketu?
Niko: Me kontaktoi z. Dagllas per namin e mire qe kisha ne Gjermani per kercimin, plus qe ne njihemi ta kam thene. Ajo me ftoi fillimisht si profesor kercimi por une u interesova a kishte grup vajzash qe ushtronin kercimin aty meqe kisha kohe qe mendoja ta gjeja per shfaqjen ku do marrim pjese dhe ajo me siguroi se kishte nje klase teper te talentuar dhe me nje drejtuese te denje per kete nisme, pra ti, dhe une thash ta provoj se nuk humbisja gje.
Karla: Dhe me pas erdhe ketu. Pse nuk gjete grup kercimtaresh andej?
Niko: Ti e di z. Dagllas ajo di si te pikase talente te vecanta dhe besova te fjala e saj, dhe tani qe e mendoj eshte gjeja me e mire qe kam bere qe erdha ketu.
Karla: Pse?
Niko: Sepse u njoha me ty vogelushe, ndodhia me e bukur e jetes sime. (ajo me perkedhel dhe me puth fort) Shiko ka shume foto te tjera te bukura.
Karla: Ketu ke dal per peshkim?
Niko: Gjyshi me merrte dhe peshkonim gjoja te dy, une nuk dija fare aty kam qene 10 vjec dhe kam dal ne foto me peshkun me te vogel qe ka kapur gjyshi, e sheh sa dora ime ishte.
Karla: E ti qe qesh tere krenari se gjoja kape nje goxha peshk.
Niko: Hahaha po.
Karla: Po ketu?
Niko: Ketu kam dal me nje vajze qe nje akademi ne gjermani, po ben disa vite kjo foto.
Karla: A te ngacmonin shume andej?
Niko: Cte ben te mendosh se kam patur ngacmimet e dynjase?
Karla: Nuk po tallem, kushedi sa te vardiseshin ty...
Niko: Po ca rendesie ka kjo? Une e bera zgjedhjen time.
(ajo buzeqesh bashke me syte qe i shkelqenin nga gezimi dhe hodhi faqen tjeter te albumit)
Karla: Ketu je ti me...
Niko: Nuk e mbaja mend se kjo foto ishte ketu. Po eshte Kamela.
(ia mar na dora e nxjerr foton nga albumi dhe e gris dhe e hedh ne oxhakun e zjarrit)
Karla: Mbase duhet ti shohim te tjerat here tjeter...
(u ndje keq e kuptova, nuk e dija se ndodhej aty ajo foto muti)
Niko: Vogelushe nuk e dija se fotoja ishte ende aty, e ate foto ajo e lau gjoja per fest, nuk kam foto tjeter me te te betohem. Mos u merzit me shiko mua ketu. Jo mos i ul syte me shiko dhe me thuaj se ke besim tek une.
(ajo ngre syte dhe me shikon me nje menyre qe nuk e perceptoja dot. Nuk po i dalloja dot mesazhin qe tregonin ata sy qe u turbulluan nga ndjenja e keqe)
Karla: Te besoj jet, nuk duhet te merzitem se eshte e kaluara jote tashme por mu kujtua skena te lokali dhe ato fjale qe tha...
Niko: Arroganca eshte vyrtyt i saj dhe egoizmi, mos ia ver re ajo keshtu ka qene por kam qene i verber une. Vazhdo shikoji fotot dhe mos mu merzit te lutem
Thash teksa e putha ne koke dhe ajo shfryu lehte ne shenje qetesimi. Keshtu iku dhe pasditja e bukur prane zjarrit, duke bere nje tallje trapi nga ana ime dhe komplimentash qejfleshe nga ana e Karles me fotot e mia teper te shpifura te femijerise.