Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

kabanata 15

I bite my lower. My eyes widened while looking his nose crinkle. Shit. How could a sick person became this cute.

"Naninibago lang. I get use to see your deadpan expression every day..." Nilapat ko na ang towel sa noo nya.

"T-thank you" He gulp. From our position. I could see how intense it is.

I smile. Lumayo naman ako ng kaunti. My heart is pounding every time I get near to him.

"It's okay. Ayokong makakita ng bangkay sa bahay ko-"

"Thank you for coming in my life" He whispered.

Shit. Parang may kung ano nanaman sa sikmura ko. My heart beats became irrational. He look directly to my eyes. Highest level of sincerity filled those weak Iris.

"Since you've been around I smile alot more than I used to"

Napalunok ako. Napako ang paningin ko sa Kanya. Marahan nyang pinikit ang mata nya. Nanatiling nakauwang ang labi ko. Pasimple kong kinapa ang kinaroonan ng puso ko. Umasang kakalma sya pag nilapat ko ang kamay ko. Ngunit hindi ito natigil sa pagwawala.

He coughed. Doon Lang ako bumalik sa realidad. Mabilis kong pinunasan ang leeg nya. Shit. He's body burns. Nagmadali akong lumapit sa medicine cabinet. I grab thermometer there. Nang makalapit ako sa kanya. Agad kong pinagamit iyon sa kanya.

He slightly open his right eye. "Y-you look so worried khaning, Stop it. It's giving me false hope-"

"Shut up." I shout. "Dapat nag pahinga ka nalang sa condo mo. Umakyat akyat ka pa sa bintana-"

"I want t-to be with you." He cough. "W-with you everything is different"

I gulp. Napatingin ako sa tumunog na thermometer. My eyes widened as the temperature.

"Shit. It's 39.7°" Nagaalang saad ko. "Wait here. I will get some ice"

Halos takbuhin ko ang kusina. I open the refrigerator. Halos mainis pa ako nang mahirap akong tanggalin ang yelo. Shit.

"Y-you need to change shirt" I said. Umikot ako para abutin ko ang damit ni Lincoln.

"Why are you smiling again?" I ask. Umiling nalang ako at nilapat ang towel sa braso nya.

Shit. Veins shown at his shoulder. Is this possible that this man could be this masculine. I gulp.

Pinagpatuloy ko ang pag lapat ng yelo sa braso nya. He's burning so much. Lalo akong nataranta ng makita ko na walang pagbabago ang temperatura nya.

"T-take your shirt off. We need to lessen your temperature" I gulp.

He breath heavily. "No. It's o-okay, I just need to rest-"

Hinawakan ko ang laylayan nang damit nya. I rolled it up. Hinawi ko ang kamay na naakmang pipiglan ako.

"S-shit. You don't know what you are doing-" David said with hint of nervousness.

I gulp. "Stop. Ano ba? Hindi nga bumaba yung temperatura mo ih" Frustration filled my tone.

I smirk The way he gulp. Mukhang alam ko na ang ibig nyang sabihin.

"Stop thinking something dirty. I'm fully clothed"

Madiin syang pumikit at umiling. Inalis nya na ang kamay nya na nakaharang sa tyan nya.

Ilang beses akong napalunok ng makita kung gaano Ka built ang katawan nya. Pero wala na akong panahon para purihin iyon. I remove it. Kinuha Ko ang yelo sa towel. Marahan kong pinunasan ang katawan nya. Shit. Hoping this one can help his temperature become lesser.