Sudden (SB19 SERIES #1)

Chat #37

MEGsulat: Hi JC or should I call you Justin Chris.
This is very unfair to chat you 'cause i know you'll never answer me back.

Why? Why you didn't tell me that you're sick? Takot ka ba? Takot ka ba na kapag nalaman ko ang sakit mo hindi ako maniniwala? I have a lot of questions running throughout my mind. Mahirap kaya pinagdaan niya? Mag-isa ba siya? Nakakatulog ba siya ng maayos? Bakit? Bakit ang bilis mong umalis? Wala ka ba talagang balak na magpakita sakin in the first place? Iba ba ako sa lahat? Ganoon ba kahirap, Justin Chris sabihin saakin lahat ng pinagdaanan mo? It's break my heart. I wanted to tell you how thankful I am. Noong mga panahong tinatamad na akong magsulat, pakiramdam ko wala akong kwentang manunulat there are you giving hope na kakayanin ko habang ikaw, ikaw na mas nangangailangan ng pag-asa wala ako. Do you how it feels to me? Umiiyak ako sa harap ng kabaong mo kahit na sobrang naguguluhan ang lahat ng tao kung bakit ako naroroon. Even your mother asks me who I am.

I'm asking myself too. Sino ba ako sayo Justin Chris? Killer Writer? Friend? Or somehow beyond that. Gusto kong marinig ang sagot mula sayo. But miracles aren't in favor to us. Sabi mo walang iwanan, nagpaalam ka pero hindi sapat iyon para saakin ang rason mo. How would I start? Sinanay mo ako sa bawat araw na ikaw ang kausap ko. I don't know your face the first moment I will lay my eyes on you is when you're in the coffin peacefully sleeping.

Puwede bang sabihin mon a prank lang to? Promise I will not get mad at you. Ako mismo ang unang yayakap sayo. It's rude making me wait. Remember killer ako, bat mas masakit pinadama mo sa'kin. Ikaw siguro yung lamok sa unang isinulat kong kwento at ako ang taong pumatay sayo.