Sudden (SB19 SERIES #1)

Chat #26

JC: Pwede ka bang pang
matagalang kausap?

MEGsulat: Antukin ako.

JC: Gusto ko lang kasi ng meron kausap.
JC: Pero kung ayaw mo naman ayos lang,
Hindi kita pinipilit. Isipin mo na wala to.
JC: Naku wala ‘to, wala ‘to.

MEGsulat: Hindi nga pinipilit pero pinakokonsensya.
Magra-rant ka ba about life?

JC: Pag-usapan natin about
kung gaano ako ka-walang silbi.

MEGsulat:Everyone has
a purpose and worth.

JC: Except me.
JC: I should spend my days
with parents rather fooling around.
Dapat lagi ko silang sinusunod.

MEGsulat: Lahat naman sinasabi
na sundin ang magulang hanggang
sakanila ka tumitira.
Dapat naman talaga, bakit ba?

JC: Sobrang pagsisisi ko.
JC: Nagsisi lang ako kasi bat
nawala si Papa na hindi ko pa siya nasusuklian sa lahat ng ginawa niya
para saakin.
JC: Napakalungkot lang isipin na biglaan.
Gaya ng ang saya mo tapos bigla mo na
lang malalaman na wala na siya.

MEGsulat: Don’t blame yourself
too much wala ka naman sigurong kasalanan.
Ano bang nangyari sa father mo?

JC: Namatay si Papa last month.
JC: Pero ‘di pa rin ako nakakamove-on
JC: Biglaan lang kasi.
JC: Parusa ba ‘to?

MEGsulat:  Baliw hindi porket
nawala tatay mo parusa na yun.
Mahirap naman talaga magmove-on
kapag malapit sayo ang nawala.

JC: Sobrang hirap lalo nakapag
andito ako sa bahay.
JC: Naapakalungkot kahit saan
nakikita ko siya.

MEGsulat:  Mas malulungkot ang
father mo kung magsu-suffer ka ng
pain dahil sakanya,

JC:Tina-try ko naman iwasan.
JC: Pero siguro hindi pa sa ngayon
kasi fresh pa.

MEGsulat: At times like this.
Choose your true friends.
Don’t surround yourself sa mga
tao na ang role ay takbuhan ka lang.
‘Wag mo iwasan yung lungkot hayaan mo na muna maramdaman hanggang sa maging okay ka.
Wag mong hayaan na yung lungkot ang lumamon sayo buong araw.
Kaya ba out of nowhere
nagchat ka saakin?

JC: Baliw na siguro ako kung iisipin
ko  na sana buhayin mo ang Tatay ko.
JC: Nakalimutan kong tao nga pala
siya hindi karakter sa mga libro.

MEGsulat:  I’m sorry writer lang ako,
hindi Diyos.
MEGsulat: Yung lungkot parang cancer, hindi moa lam kung anong stage na siya pero alam mong meron kang nararamdaman.
Hindi mo alam kung gagaling ka pa ba o mawawala.
Walang cure para sa lungkot at pain pero hahayaan mo bang yung lungkot na yun ang mararamdaman mo lang?
MEGsulat: Sa totoo lang ‘di ko alam kung paano magcheer-up ng tao,
pero kapag may problema ako
at feeling ko wala akong matakbuhan try mo pumunta ng church.
He will listen to your stories
and rans about life.
MEGsulat: Well, baka isipin mo
ang corny or siraulo ako kasi baka sinisisi mo siya dahil nawala ang isa sa pinaka importante sa buhay mo.
Pero, at the end sya pa
rin tatakbuhan mo.
Tsaka JC, believe me minsan
we need to open up sa
mga kamag-anak natin
sila rin makakintindi sayo
sa mga oras na ‘to.

JC: Ayoko mag-open up sa kamag-anak.
Nahihiya ako. Oo sainyong mga babae madali lang pero para saaming mga
lalaki parang ang hina namin.

MEGsulat:  Pagdating sa pagiging
mahina walang babae at lalaki,
lahat tayo tao.
MEGsulat:  Alam mo hindi ka
dapat mahiya sa mga
kamag-anak mo iyon ang isa sa mga natutunan ko sa buhay.
Sila talaga ang magbibigay
sayo ng support along the way.

JC: Pinagaan mo pakiramdam
ko sa mga sinabi mo.
JC: Parang sana naging kaibigan
na lang kita outside social media.Nakakaingit naman ng
mga taong nakapaligid sayo.

MEGsulat: Hindi ko nga alam kung nakakagaan ba iyong mga sinabi ko.
Ganoon din naman sasabihin ng iba sayo.
Killer nga ako ng character ngayon lang naging taga-advice.

JC: Salamat sa pakikinig este
pagbabasa..

MEGsulat: Welcome. Kaya mo yan!

JC: Naman! Para sa future natin.
JC:  I mean future mo at ‘ko.