Başımın zonklamasıyla kafamı kaldırırken yerde yattığı farkettim. Belim ağırırken koltuğa oturarak başımı yasladım.
Telefonuma bakınca saatin 15:30'a geldiğini gördüm.
Ayağa kalkarak şişeleri toplamaya başladım.
Dün ne olmuştu, aklımda en ufak bir şey yoktu. Şişleri toplayarak mutfağa götürdüm. Çöpe atarak odama girdim. Birkaç tane kıyafet çıkartarak duşa girdim.
45 dakikalık duştan sonra aynanın karşısına geçip kendime baktım. Gözlerimin altı şişmiş ve morarmıştı.
Aynadan kendime bakarken gözlerim doldu. Saçım ıslakken umursamayıp salona indim.
Kulaklığımı alıp üstüme montumu giyerek dışarı çıktım. Kulaklığı takarak müzik listemden bir şarkı açıp dinlemeye başladım.
Gidiyordum işte biyere. Kafam dop doluydu. Herşeyi nasıl düzelteceğim. Nasıl yapmalıyım?
Önümde birden Savaşın arabası durunca heyecanla ona bakmaya başladım. Arabadan sinirle inerek önümde durdu.
"Savaş" dedim.
Savaş sinirli gözlerle bakarken kaşlarımı çatarak ona baktım.
"Bir şey mi oldu?"diye sordum.
"Cemre sen anneme giderek onu tehdid ederek başını mi yardın" deyince şok gözlerle ona baktım.
"Konuşsana" diye kolumu sıkarak bağırmaya başladı. Onu artık ben tanıyamıyordum.
"Ya Cemre artık ne istiyorsun? Bütün fotoların ortaya çıktı. Dahala uğraşıyorsun" diye sinirle konuşurken kolumu hızla çektim.
"Savaş hani ben gittiğimde beni çok aramıştın ya beni tekrar kaybediyorsun" dedim.
"Keşke geri dönmeseymişin" deyince göz yaşlarım akmaya başladı.
"Seninle aynı şeyleri hissettiğim günlerden özür dilerim. Senden nefret etmek istiyorum ama bu kalbim izin vermiyor. Büyü kalbim var ya acı çekiyor. Sen olmayınca kalbimde boşluk oluşuyor. Bir şey batıyor ve acıyor" diyerek elimi kalbime götürdüm. Bir şey batıyor hissi vardı. Yere çökerek "çok acıyor" dedim.
"Ne o bana kendini mi acındırıyorsun" dedi.
"Tek bir insan bana inanmıyor. Gerçekler ortaya çıkınca her şey için çok geç olacak" dedim.
"Bir daha kimseye zarar vermeye çalışma Cemre" diyerek arkasını dönerek arabasına doğru yürümeye başladı.
Kalbimi tutarak "hiç bir zaman sizi affetmeyeceğim. Çiçek açarsanız ben kaktüs olurum. Yangının ortasında kalsanız size su dökmem. Herşey için artık çok geç" diyerek ayağa kalktım.
Eve doğru gözyaşlarımla gitmeye başladım.
Belkide İngiltere'de okumalıyım.
Eve varınca hızla Cemil Bulut yazan kartı alarak aramaya başladım.
"Alo Cemil Bey. Ben boğazına girmiş dal parçasını çıkaran insanım.Cemre Aktaş. Ben teklifinizi kabul ediyorum" dedim.
"tahmin etmiştim kabul edeceğinizi. Bu yüzden erken aldım bilet. Yarın uğrayabilir misiniz" dedi.
"Yarın sabah sizin yanınıza uğrarım" dedim.
"eğer hastanede bulamazsaniz beni tekrar arayabilirsiniz" diyerek güldü.
"Tamam o zaman iyi günler" diyerek telefonu kapattım.
Artık bazı şeyler için geçti. Geç kalınmıştı.
