Bölüm Şarkısı; Sancak - Düşün ki
Hatırlatma: "Cemre gel uyu yat sen" diye dediğinde Cereni takmayarak babamı yoğun bakım camından izlemeye devam ettim.
Aklıma babam'ın aldığı oyuncak ayı geldi. Belki onu getirirsem uyanırdı he?
Arkamı dönmem ile başımın dönmesi bir oldu.
Annem ve Damla yanımda biterlerken onlara "iyiyim ben. Şimdi geleceğim" deyip onların bir şey demesine fırsat vermeyerek hastaneden çıkış yaptım.
Bizim okul'un adresini verdim. Ayıcığım okul'un dolabındaydı çünkü.
Okula varınca direkt sınıfa girdim. Hoca vardı. Hocaya "hocam 2 dakka bir şey alıp çıkacağım" dedim.
Savaşa baktığım zaman bana bakıyordu o da.
Yanıma gelip "sana ne oldu. Niye göz altların morlaştı" dedi.
Ona "sanane" deyip kilidi açmaya çalıştım. Ama olmuyordu.
"Açıl lanet olasıca açıl bee" deyip derin bir nefes alıp bu sefer kilidi açtım.
Içinden Aslanı alıp dolabımı kapattım. Arkamı döndüğümde yine hastanedeki gibi başım döndü.
Savaş "iyi misin" deyince "iyiyim" dedim.
Yürümeye başlamışken yürümem zorlanıyordu. Gözlerim kararırken başım da dönüyordu.
Gözlerim karanlığa mahkum olurken 2 güçlü kolun beni tutmasıydı tek hatırladığım..
İyi okumalar...
_________________________________________
Gözlerimi açtığımda her yer bem beyazdı.
Ne oluyor lan!
"Öldük mü kız" diyen iç sesime göz devirdim.
Kafamı sağa tarafa çevirince bir adet Savaş ve grubu ile karşılaştım.
"Ne oldu lan bana" diye sorunca hepsi başlarını telefonlandan kaldırıp bana baktılar.
Aklıma babam geldiğinde yerimden hızlıcana doğruldum. Kolumdaki serumu çıkarttım.
Savaş "kızım sen mal mısın?" dedi.
"Karışma bana" deyip ayakabılarımı giydim.
"Hangi hastanedeyiz" diye sordum.
"Reyap Hastane" deyince hemen odadan çıktım. Doktorla kapıda tam karşılaştık.
"Hanım efendi durun" dediğinde sinirle "ulan benim babam yoğun bakımda siz ne diyorsunuz be!" dedim.
Savaş'a bakıp "Aslan nerde" dedim.
Anıl elindeki oyuncağı bana verip direkt yoğun bakım ünitesine doğru koşmaya başladım.
2. kata çıktığımda annem hıçkıra hıçkıra ağlar iken Ceren'de aynı şekilde idi.
Yanlarına gidip "ne oldu" dedim Ceren hıçkırarak "kö-kötüleşti" dedi.
Hemen yoğun bakım ünitesinin camından baktım. Doktorlar elektroşok cihazını göğüsüne koyuyorlardı.
Sol gözümden bir damla yaş aktığında hemen sildim hiç kimse benim göz yaşımı görmesini sevmiyordum.
"Baba ne olur uyan, ne olur, ne olur. Başarırsın, yapabilirsin" diye sessizce söylüyordum.
Doktorların bana gülümsemesi ile arkamı direkt dönüp "döndü, başardın benim babam başardı. Ağlamayın artıkın" dedim.
