Chapter (3-3) (zawgyi+Unicode)
Rong Wangဟာ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း Feng Ming အေပၚကေန ထလိုက္ေသာေၾကာင့္ Feng Ming ရဲ႕ ကိုယ္ႏွင့္လက္ေတြေပၚက ဖိအား အနည္းငယ္ေလ်ာ့သြားလို႔ Feng Mingက ႐ုန္းကန္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ လုပ္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းသားငယ္ရဲ႕လြတ္ေျမာက္မႈဟာ ခ်က္ခ်င္း Rong Wang လက္ထဲ ျပန္မိသြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးက အခ်ိန္တိုအတြင္း ဆက္တိုက္ ႐ုန္းကန္တိုက္ခိုက္ေနၾကေပမယ့္ Feng ming ခမ်ာ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ ဘာမွျပင္ဆင္အားထုတ္ခ်ိန္ မရလိုက္ပဲ Rong wang ရဲ႕ခုန္အုပ္မႈကိုခံလိုက္ရၿပီး ေအးစက္လွတဲ့ၾကမ္းျပင္မွာ ျပန္လည္လဲက်သြားရျပန္သည္။ Feng ming ရဲ႕ကိုယ္လုံး
ေလးဟာ Rong Wang ရဲ႕ႀကီးမားတဲ့ကိုယ္လုံးေအာက္မွာ ဖိထားခံလိုက္ရျပန္သည္။
ေဒါသေတြအျပည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းတစ္စုံကို Feng ming ျမင္လိုက္ရသည္။ Rong wang က အံႀကိတ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ သူ၏ေအးစက္စက္သာ ေျပာတတ္သည့္ ႏူတ္ခမ္းေတြက အခုေတာ့ Feng Ming ရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေသြးေတြနဲ႔ရဲလို႔ေနသည္။
"မင္း ငါ့ကိုကိုက္ရဲတယ္ေပါ့"
ဒီေန႔အျဖစ္အပ်က္ေတြက Rong wang ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ေတြႏွင့္တျခားစီျဖစ္ေနၿပီး ပုံမွန္ဆိုလွ်င္ သူ႔ေအာက္မွာရွိတဲ့ မင္းသားငယ္က ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္ယင္ေနၿပီး သူ႔ကို ငိုယိုေတာင္းပန္ေနရမွာျဖစ္သည္။ ခါတိုင္း မ်က္လုံးခ်င္းအၾကည့္ မဆိုင္ဝံ့သည့္ မင္းသားငယ္က အခုေတာ့ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈကင္းမဲ့စြာႏွင့္ သူ႔ကို ေဒါသႏွင့္ စိုက္ၾကည့္လို႔ေနသည္။
Feng Ming က သူ႔ထက္ အင္အားပိုႀကီးၿပီး ရန္လိုေနတဲ့
ီဒီေယာက်ၤားကို အေဝးကိုတြန္းထုတ္ကာ နာၾကည္းေဒါသအၾကည့္ေတြနဲ႔ Rong Wang ကိုၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားကို သတိေပးေနတယ္ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခလက္ေတြ မလႈပ္ႏိုင္တဲ့အျပင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကိုယ္က ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ အားနည္းေနလို႔ သက္သာသြားတယ္မွတ္။ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို တခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ မနက္ျဖန္ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ....''
Feng Ming စကားမဆုံးခင္မွာပဲ သူ႔မ်က္လုံးေတြဝါးလာၿပီး အေမွာင္ထဲက်ဆင္းသြားၿပီး သတိေမ့သြားေတာ့သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာလို႔မၿပီးေသးဘူး။ ေသစမ္း...ေကာင္းလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းပဲ။ ဒီလို ေပ်ာ့ညံတဲ့ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ သူမ်ားေစာ္ကားသမွ် ခံေနတာ အေတာ့္ကို အသုံးမက်တဲ့ မင္းသား။ ငါ့မွာ စကားကို ဆုံးေအာင္ေတာင္ေျပာခြင့္မရလိုက္ဘူး။ "
မေက်နပ္ခ်က္ေတြႏွင့္အတူ Feng Ming သတိလစ္သြားေတာ့သည္။
ႏိုးထလာသည္ႏွင့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းမွာပဲ ေရွးက်ၿပီး တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ အိပ္ယာထက္က မ်က္ႏွာက်က္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူ ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ ျပန္ေတြးေနစဥ္ သတိရသြားသည္။
ဒုကၡပဲ။ ဒီျပႆနာဆိုးႀကီးက အခုထိရွိေနတုန္းပဲ။ ေခ်ာေမာခန႔္ညားလြန္း တဲ့ Rong Wangရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးကို သူ႔ေရွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔ သူက သာမန္ ဘုရင္ခံမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလိုက္သည္။ ဘုရင္ခံက သူထင္ထားသလို အသက္ႀကီးႀကီး မ်က္ႏွာေဖာင္းအစ္အစ္နဲ႔ မဟုတ္ဘူးပဲ။ သူမွန္းခ်က္အရဆိုရင္ Rong Wangက အရင္ဘဝက သူနဲ႔ အသက္႐ြယ္တူျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ဘာေတြစားၿပီးႀကီးလာလို႔ ဒီေလာက္အားေကာင္းေမာင္းသန္ျဖစ္ရတာလဲ။
ၿပီးေတာ့ သူ႔အိပ္ေဆာင္ထဲ ဒီလူ Rong Wang ရွိေန႐ုံနဲ႔ ေလထုတစ္ခုလုံး ေအးစက္ၿပီးလူတိုင္းက အသက္ရဲရဲေတာင္မရႈဝံ့သလိုပဲ။
ဒီလူက လူေတြကို အေၾကာက္တရားေတြနဲ႔ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ထိတ္လန႔္ေစသည္။ ဒီလို အမူအရာမ်ိဳးနဲ႔ဆို တီဗီက လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲေတြထဲက ဗီလိန္သ႐ုပ္ေဆာင္ လုပ္လို႔ရေနၿပီ။ သူက႐ုပ္ေခ်ာ႐ုံေလးပါပဲ။ အက်င့္က တကယ္ကို တန္လြန္းတယ္။
"ငါတို႔ရဲ႕အိမ္ေရွ႕မင္းသားကို ဘယ္သူက စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာလဲ"
Rong Wang က Feng Ming ကို ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုက္သည္။ ဒီစကားေတြအရ သူက အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားေလးကို ဘယ္ေလာက္ အထင္ေသးသလဲဆိုတာ ေဖာ္ျပေနသည္။
Feng Ming သူ႔ပတ္လည္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ အခန္းေထာင့္မွာ သူ႔အေႁခြအရံေတြက တိတ္ဆိတ္စြာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ Chiu lian အပါအဝင္ ဘယ္သူကမွ သူတို႔ သခင္ ႏွိပ္စက္ခံေနရတာကို မကာကြယ္ေပးခ်င္ၾကဘူး။ ဒါဆို Rong wang က Xi Re ရဲ႕အတည္မျပဳရေသးတဲ့ ဘုရင္ခံတစ္ပါး ပဲေပါ့။ ဒီနန္းေတာ္ထဲမွာ အိမ္ေရွ႕မင္းသားေတာ္ ဘုရင္ရဲ႕ ကစားစရာ အ႐ုပ္ေလး တစ္႐ုပ္ျဖစ္ေနရတာလား။
အိမ္ေရွ႕မင္းသား ကိုယ္တိုင္ ျမစ္ထဲခုန္ခ်သြားသည္ထိ ဒီေကာင္ မေကာင္းဆိုးဝါးဘုရင္ခံက ဖိအားေပး ေႏွာက္ယွက္ခဲ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း Feng Ming အသက္ရွင္ႏိုင္ဖို႔ ဒုတိယအခြင့္အေရး ရလိုက္တာျဖစ္သည္။
"ငါ မင္းကို ေမးေနတယ္ေလ"
သူက Feng Ming ရဲ႕ေမးေစ့ဟာ သူ႔ဘက္ဆြဲလွည့္ၿပီး အေစခံတစ္ေယာက္လို အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။
Feng ming ဟာ ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကို ဖုံးကြယ္ျခင္းမျပဳပဲ ဘုရင္ခံနဲ႔ေဝးရာကို ေခါင္းကို တိမ္းလိုက္သည္။
"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း လိုေကာင္.....''
"ေခ်ာင္ေခ်ာင္း ...ဟုတ္လား။ ေခ်ာင္ေခ်ာင္း ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ''
ဒီသစၥာေဖာက္ဘုရင္ခံရဲ႕ အမူယာအရသုံးျပည္ေထာင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို မဖတ္ဖူးဘူးဆိုတာသိသာသည္။
ေခ်ာင္ေခ်ာင္း ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကိုရွင္းျပလည္း သူကကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမွာမဟုတ္လို႔ ပိုအေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကို ေမးဖို႔စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ႐ုတ္တ႐ုတ္ Rong Wang ကို စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကိုေမးစရာရွိတယ္။ မေန႔ညက...ခင္ဗ်ား
ကြၽန္ေတာ့္ကို တခုခုလုပ္ခဲ့ေသးလား''
".....''
".....''
အခန္းထဲက အေႁခြအရံအေစခံေတြနဲ႔. လူအားလုံး ဆြံ႕အသြားရျပန္သည္။ ဒီလိုအေၾကာင္းရာက လူသိရွင္ၾကား မေျပာရဲတဲ့ ရွက္စရာစကားလုံး ေတြျဖစ္သည္။ အိမ္ေရွ႕မင္းသားက ခါတိုင္းလို ထိတ္လန႔္ေၾကာက္႐ြံျခင္း မရွိ၊ ငိုေႂကြးျခင္းမရွိပဲ သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားတိုင္းက စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းေနသည္။
Rong wang က Feng ming ရဲ႕အမူအယာတိုင္းကို ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ကို ၾကည့္ေနရသလို ပ်င္းရိေလးကန္စြာၾကည့္ေနရင္း Feng ming နားတိုးကပ္သြားၿပီး Feng ming ရဲ႕ ေလသံကို တုပၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"ဟား...ဟား....ဟား....ငါ မင္းကို လုပ္လိုက္လား.၊ မလုပ္လိုက္ဘူးလား ဆိုတာကို သိခ်င္တာလား...''
သူက လူယုတ္မာလိုၿပဳံးၿပီး အရသာခံေျပာလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား အ႐ူး''
Feng ming က ႐ုတ္တရက္ ေဒါသႀကီးတဲ့ က်ားတစ္ေကာင္လို ျမန္ဆန္တဲ့ အရွိန္ႏႈန္းနဲ႔ သူ႔ေဘးနားက လူကို တိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ သူ ၾကားဖူးခဲ့တဲ့အတိုင္း လွ်ပ္ျပက္သလို လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ Rong Wang ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကို လတ္ဆတ္တဲ့လက္သီးရာကို ျပဳလုပ္ေပးလိုက္သည္။
မာနႀကီးၿပီး ေမာက္မာတဲ့ လူရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ လတ္ဆတ္တဲ့ ဒဏ္ရာတစ္ခု ရသြားသည္။ ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္သူမွ ေမွ်ာ့္လင့္မထားခဲ့ၾက။ အေႁခြအရံအားလုံး တုန္လႈပ္ေၾကာက္႐ြံသြားၾကကာ ဘာမွမေျပာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
Rong Wang ဟာ လုံးဝအံ့ၾသသြားတုန္း သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ လက္သီးရာ ထင္သြားသလို နန္းေဆာင္တစ္ခုလုံးၿငိမ္က်သြားေတာ့ သည္။
အခန္းထဲက အေႁခြရံအားလုံး မ်က္ႏွာ ေဖ်ာ့ေတာ့ကုန္ကာ သူတို႔သခင္ေတြ သတိမျပဳမိခင္မွာပဲ တံခါးကိုပိတ္ကာ တိတ္တဆိတ္ ထြက္သြားၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
လက္သီးခ်က္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ Rong wang ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဒဏ္ရာက ခန႔္ညားစြာေနရာယူထားေလၿပီ။ Feng ming က သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူ လြန္သြားမွန္းသိလိုက္သည္။
သူက ငယ္ကတည္းက ေခါင္းမာေပမယ့္ ခုလို အျပဳမႈကို လုပ္ဖို႔ တခါမွ မစဥ္းစားခဲ့ဖူးဘူး။ အခုေတာ့ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာထိ ထိခိုက္ေစာ္ကားလာလို႔ သူဖာသာ ကာကြယ္လိုက္မိတာျဖစ္သည္။ သူ႔ရဲ႕႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္ရရင္ေတာင္ ဒီလို လုပ္ရပ္မ်ိဳး လုပ္မဲ့လူမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ေပ။
ဒါေပမဲ့ ဒီဘက္ေခတ္မွာ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္က ၾကမ္းတမ္းရက္စက္တဲ့ ဘုရင္ခံျဖစ္ေနသည္။ Rong wang ဟာ အေပၚကေန ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ Feng Ming သူ႔ကိုလုပ္လိုက္တာကို ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း သူ႔ကို အရွက္ခြဲလိုက္တဲ့သူကို အံ့အားသင့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"မင္းက ငါ့ကို႐ိုက္တယ္"
"မင္း မေန႔က ငါ့ကို ကိုက္တယ္။ အဲဒါကို စာရင္းမရွင္းရေသးဘူး။ ဒီေန႔ မင္းက ငါ့ကို ထပ္႐ိုက္ရဲတယ္ေပါ့"
Rong wang က မယုံၾကည္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ကာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြက အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနသည္။ တကယ္ဆိုရင္ အိမ္ေရွ႕မင္းသားက လန႔္ေနရမည္ မဟုတ္လား။
Feng ming မေျဖရခင္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို ဘယ္ညာလႈပ္ရမ္းကာ အသည္းအသန္ေအာ္ေမးလိုက္သည္။
"ေတာ္ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ့ကိုေျပာစမ္းပါ။ မေန႔က ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲဒါ့ လုပ္ခဲ့လား''
"ဒါ ပထမဆုံးအႀကိမ္မွ မဟုတ္တာ။ မင္း ဘာ ဂ႐ုစိုက္ေနတာလဲ''
ဒါ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
Feng Ming ရဲ႕မ်က္ဝန္းအိမ္ေတြ က်ဳံလာၿပီး အမွတ္မရွိေသးတဲ့ Rong Wang ဆိုတဲ့လူကို ေနာက္ထပ္ လက္သီးစာေကြၽးဖို႔ လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားမိသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ Rong Wang က သူ႔ကို ေအးေအးသာသာၾကည့္ကာ ေျဖးေလးစြာေျပာ လိုက္သည္၊
"ဒါေပမဲ့ ငါက ငါးေသတစ္ေကာင္လို မလႈပ္မယွက္ျဖစ္ေနတဲ့သူကို လုပ္ရတာ မႀကိဳက္ဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ဘယ္တုန္းကမွလဲ သတိေမ့ေနတဲ့လူကို စိတ္မဝင္စားဖူးဘူး''
Feng Ming စိတ္သက္သာရာရသြားလို႔ လက္သီးဆုပ္ကို ေျဖလိုက္ေပမယ့္ ခါးသီးစြာေျပာလိုက္သည္။
"ေကာင္းတယ္။ ခင္ဗ်ားက အသိတရားရွိရွိ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာပဲ''
သူ႔ရဲ႕ စကားကို ေဒါသထြက္ျခင္းမရွိသည့္အျပင္ ထိုဘုရင္ခံက ရယ္ေမာေနခဲ့လို႔ အိမ္ေရွ႕မင္းသား အံအားသင့္သြားသည္။
"မင္းမွာ တျခားေမးစရာရွိေသးရင္ အခု ဘာလို႔အကုန္ မေမးတာလဲ''
သံသယျဖစ္စရာေကာင္းေအာင္ သူက သေဘာေကာင္းစြာေျပာလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ Feng Ming သူ႔ကိုမယုံပါ။ သူ႔လိုလူက သေဘာေကာင္းေနဦးမည္။ သူ႔မွာေမးစရာ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ေလာေလာဆည္ ေကာင္းေကာင္းလို လူရဲ႕ လက္ကလႊတ္ဖို႔ သူနဲ႔ ေဝးေဝးေနခ်င္တာပဲ သိသည္။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို အိမ္ေရွ႕မင္းသားတစ္ပါးရဲ႕ေလသံနဲ႔ အျမန္ဆုံးေမာင္းထုတ္လိုက္သည္။
ေဝးေလပိုေကာင္းေလျဖစ္လိမ့္မည္။
"ဘာမွေမးစရာမရွိဘူး။ ခင္ဗ်ား သြားလို႔ရၿပီ။''
Feng Ming သူ႔ကိုယ္သူ အရွင္မင္းသားတစ္ေယာက္လိုျပဳမူဖို႔ သတိထားလိုက္သည္။
ထြက္သြားရမယ့္အစား Rong Wang က စိမ္ေျပနေျပနဲ႔ အေလးအနက္ေျပာလိုက္ေလသည္။
"မင္း ေမးခြန္းေတြေမးၿပီးၿပီဆိုရင္ အခု ငါ ေမးရမဲ့အလွည့္ပဲ''
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးမယ္။ ခင္ဗ်ား ဘာေမးစရာ ရွိမွာလဲ...''
"ပထမဦးဆုံးေမးခ်င္တာက မင္း ဘယ္သူလဲ''
သူ႔ေလသံက ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ အေလးအနက္မထားလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ တကယ္ ေရခဲကဲ့သို႔ေအးစက္စြာျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ကာ ေမးလာျခင္းျဖစ္သည္။
Feng Ming သူ႔အေမးေၾကာင့္ အံအားသင့္သြားရေလသည္။
=======================
ВЫ ЧИТАЕТЕ
နဝမေကာင္းကင္ဘံုမွ ဇာမဏီ / နဝမကောင်းကင်ဘုံမှ ဇာမဏီ 凤于九天
Исторические романыTranslator _ May King ဖုန္႕ယြီက်ဴတ္ထ်န္း
