"Η Αγάπη μπορεί.."

Part 33

Ε-Σε ευχαριστώ χριστέ μου,
σε ευχαριστώ Παναγία μου.
Κ-Ψυχή μου δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά.
Σ'αγαπάω πάρα πολύ.

Εμείς είχαμε χαρεί που όντως ήταν μαζί μας ήταν λες και ένα ανώτερο σημάδι από κάποιον πιο ισχυρό από εμάς την ήθελε εδώ να συνεχίσει να ζει κανονικά, ευτυχισμένη όμως κάποιος την προστάτευε από εκεί πάνω,
τώρα το ποιος μπορεί να μείνει είτε γνωστό είτε άγνωστο.

Ε-Κάτσε όμως,
καλά χαιρόμαστε εμείς εδώ αλλά γιατί δεν μπορούσες να αναπνεύσεις;
Δ-Πριν ξυπνήσω ήταν αρκετά απότομο αυτό που είδα και δεν μπορώ ακριβώς να το εξηγήσω.
Ήταν σαν έφυγα από το σώμα μου,
να πήγα εκεί και να ξαναγύρισα πάλι πίσω.
Μετά ξύπνησα απότομα ένιωσα σαν να είχα πέσει από κάπου και ξέχασα πως να αναπνέω.
Ε-Φοβήθηκα τόσο πολύ όταν σε είδα έτσι, όλοι μας δηλαδη.
Κ-Μωρό μου πονάς κάπου;
Στα χέρια; στα πόδια;
Δ-Μια χαρά είμαι απλά πονάει λίγο το αριστερό μου χέρι και τα γόνατα μου, όμως είμαι καλά.
Ε-Θυμασαι κάτι από το ατύχημα;
Δ-Όχι, όλα έγιναν τόσο γρήγορα που δεν θυμάμαι τίποτα,
έκλεισα τα μάτια μου στο αυτοκίνητο και τα άνοιξα στο νοσοκομείο,
μόνο αυτό μπορώ να θυμηθώ,
τίποτα άλλο.
Ε-Δεν είναι τυχαίο που ξύπνησες όταν ήταν ο Κωνσταντίνος μέσα μαζί σου νομίζω..
Δ-Απλά κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου.
Κ-Γιατί έκλαιγες συνέχεια καρδούλα μου;
Δ-Ένιωθα τόσο κουρασμένη που μου βγήκε έτσι..
Ε-Μπορείς να ξεσπάσεις πάντως.
Είσαι καλά τώρα.
Δ-Θέλω να μου πείτε εσείς τι κάνατε όσο εγώ ήμουν έτσι.