"Η Αγάπη μπορεί.."

Part 11

Μου είπε σε ποιο νοσοκομείο είναι και αφού μου έκλεισε το τηλέφωνο έφυγα σφαίρα για να φτάσω εκεί.
Πήρα μαζί μου το πορτοφόλι μου,
το κινητό μου και τα κλειδιά του σπιτιού μου,
σταμάτησα ένα ταξί πάνω στον πανικό μου για να πάω πιο γρήγορα στο νοσοκομείο,
του εξήγησα την κατάσταση και με πήγε όσο πιο γρήγορα μπορουσε ο άνθρωπος εκεί που του ζήτησα.
Μπήκα μέσα στο νοσοκομείο αλαφιασμενη δεν ήξερα τι έκανα, ρώτησα μια νοσοκόμα της εξήγησα την περίπτωση και μου είπε να πάρω το ασανσέρ και να πάω στον 3ο όροφο γιατί εκεί ήταν η εντατική.
Εν τέλη πήγα όπως μου είπε η νοσοκόμα ενώ και τα δευτερόλεπτα που ήμουν στο ασανσέρ μου φάνηκε ένας αιώνας ολόκληρος από την αγωνία και την τρομάρα που πήρα στο τηλέφωνο.
Ήθελα να δω την αδελφή μου τίποτα άλλο.
Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει πολύ γρήγορα, να έχω χάσει όλη τη γη κάτω από τα πόδια μου και όμως συνέχιζα.
Τον Κωνσταντίνο τον είδα έξω από την πόρτα της εντατικής να την κοιτάζει μέσα από το τζάμι το πως ήταν ενώ με το που τον είδα τον φώναξα και πήγα κοντά του.

Ε-Μααα καλά πως τρακαρατε;
τι έγινε;;
Κ-Όλα έγιναν τόσο γρήγορα δεν ξέρω..
Ε-Εσύ οδηγούσες;
Κ-Μακάρι να οδηγούσε η Δήμητρα, εγώ φταίω..
Ε-Φυσικά και εσύ φταις!!
Η αδελφη μου βρίσκεται εκεί μέσα εξαιτίας σου!!

Τότε κάθισε σε μια από τις καρέκλες που είχε κοντά στην πόρτα της εντατικής με σκυμμένο το κεφάλι, ήξερε πως εκείνος έφταιγε όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το διορθώσει.
Τον κοίταξα για μια στιγμή ενώ μετά κοιτούσα την αδελφή μου από το τζάμι.