(၂၆)
သူကျွန်တော့ရုံးကိုလာခဲ့သည်လား မလာခဲ့ဘူးလားဆိုသည့် သိလိုဇောက စိတ်ထဲတွင်သိသိသာသာကြီး ကိန်းအောင်းနေခဲ့ပါသည်။ သို့သော်လည်း ထိုရက်ပိုင်းက ကျွန်တော့ကိုရုံးတွင်လာမေးသည့်ဧည့်သည်မရှိ ခဲ့ချေ။
နာကျဉ်းစိတ်တစ်ခုတည်းဖြင့် တက်သုတ်ရိုက်အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည့် အစီအစဉ်သည် အချိန်ခဏ အတွင်းတွင်အကောင်အထည်ပေါ်လာသည်။ ဗီဇာလည်းရ အိမ်ကိုလည်းအသိပေး အားလုံးပြင်ဆင်ပြီး ချိန်တွင် သူ့ကိုသတိရစိတ်များကထိန်းမနိုင်တော့။
"ငါ သူ့ကိုနှုတ်ဆက်သင့်ရဲ့လား"
သူ့လုပ်ရပ်ကိုလက်မခံနိုင်သည့်ဒေါသစိတ်က သူ့ဆီသွားနှုတ်မဆက်ဖို့စိတ်ကူးမိသော်လည်း ကျွန်တော် မရှိသည့်အချိန်များတွင် သူကျွန်တော်နှင့်ပတ်သက်၍ ပြတ်ပြတ်သားသားမေ့ဖျောက်နိုင်ဖို့က နှုတ်ဆက် သင့်နေသည်ဟုထင်မိပြန်လေသည်။
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်း နှုတ်ဆက်သင့်တယ်၊ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ပေါ့ကွာ"
လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် သူငယ်ချင်းသက်ကို၏ အကြံပေးမှုကြောင့် အထူးသဖြင့် ကျွန်တော့မသိစိတ်က တွန်းအားပေး နေသည်ကြောင့် သူ့ကို နှုတ်ဆက်ရန် ညနေခင်းတစ်ခုတွင် သူ့အိမ်ကိုအရောက်သွား ခဲ့ပါသည်။ သူ့မိသား စုကိုလည်းနှုတ်ဆက်ချင် သေးသည်လေ။
ခါတိုင်းစီးနေသည့်ကားကိုလည်း အိမ်ကိုပြန်အပ်လိုက်သည်မို့ ထိုနေ့က ကားပါမလာခဲ့။ ဘတ်စ်ကားစီး ပြီး သူတို့နေထိုင်ရာဆီကိုလာခဲ့ခြင်းပင်။ တစ်သက်လုံးရင်းနှီးအသားကျနေမည်ဟုယူဆထားသည့်ပတ် ဝန်းကျင်ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ရသောအခါ ခံစားမှုကမွမ်းကြပ်လာသည်။ ချစ်စရာကောင်းလှသော သူတို့ရပ် ကွက်အတွင်းရှိ အရိပ်ရပင်များ၊ သရက်ပင်များသည် ရန်ကုန်၏မွမ်းကြပ်မှုကိုခဏတာကွယ်ပျောက်စေ ခဲ့ဖူးပါသည်။ ကလေးများပြေးလွှားဆော့ကစားနေကြသည်။ ဟိုဖက်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်ကျော်တို့ နင်ပဲငဆ ပြောဆိုအော်ဟစ်ရန်ဖြစ်နေကြသည်။ ဈေးဆိုင်တွင်ဈေးလာဝယ်သည့်အစ်မကြီးက အကြွေးဝယ်၍ဆိုင် ရှင်က အော်ငေါက်နေသည်ကိုလည်းတွေ့ရ၏။
YOU ARE READING
ညီ ဖန်တီးသော Love Story
Romanceအစ်ကိုနဲ့အတူ နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာတည်ဆောက်ချင်လို့ အချစ်ပုံပြင်ကို ညီ ဖန်တီးခဲ့တာပါ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီ Love Story ထဲမှာ....
