The end of the world Jikook ff

Hoofdstuk 2

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, zag ik Jungkook uit het raam kijken, met een blik dat ik nog nooit had gezien. "Jungkook-ah, wat is er." Hij verschoot. "Kom kijken..." hij wees naar buiten. Ik stond op van het bed, mijn kleren lagen op de grond, ik pakte snel een onderbroek en deed die aan.

"Jimin, wat is dit? Wat gebeurt er?" Vroeg Jungkook. Ik keek uit het raam maar zag niets. "Ik zie niets." Antwoordde ik. "Ja, dat is het juist, er is niets, er zijn geen auto's, geen mensen, geen vogels, geen dieren, gewoon niets." Toen pas viel het me eigenlijk op, hij woont aan een zeer drukke straat, maar er is geen enkele auto te zien of horen. "Jungkook, misschien is er gewoon een accident gebeurd en daarom hebben ze de straat afgesloten?" Probeerde ik. "Neen, dan zouden we ambulances hebben gehoord." Antwoordde hij kill. "Wacht laten we anders eens op het nieuws kijken." Stelde ik voor. We liepen naar de woonkamer en zette de tv aan.

"Blijf binnen, sluit uw ramen, gordijnen, laat niemand binnen of buiten, doe uw deuren op slot, als u buiten uw huis iets hoort, ga niet kijken, blijf binnen, sluit uw ramen, gordijnen, laat niemand...." De televisie herhaalde dit bericht. "Jimin, je hebt de tv gehoord, sluit alle deuren en ramen." Zei Jungkook voor hij naar boven liep.

Ik zat beneden alle deuren op slot te doen tot ik buiten iets hoorde...
"IEMAND! HELP! LAAT ME BINNEN!" Ik hoorde een mannenstem.
Ik liep naar het raam en deed het gordijn een beetje aan de kant, hij had een snede op zijn hoofd, hij was aan het bloeden, ik moest hem toch helpen?

Ik deed het raam open. "Hey! Psst!" Ik riep fluisterend. "Please help, u moet mij helpen!" De man kwam naar het raam. "Ga naar de tuin, ik laat je binnen, wees stil." Zei ik. "Danku, Danku, Danku." De man ging naar de tuin. Ik sloot het raam en liep naar de achterdeur, ik zag de man en liet hem binnen. "Danku, danku, ik kan u niet zeggen hoe dankbaar ik ben dat u mij binnen laat." Zei hij. "Ik ben Kim Taehyung, maar noem me maar Tae." Hij boogde beleefd en stelde zich voor. "Ik ben Jimin, Park Jimin." Zei ik. "JIMIN!" Ik hoorde Jungkook roepen. Jungkook trok me weg van bij de man. "YAH! ZE ZEIDEN DAT WE NIEMAND MOCHTEN BINNENLATEN!" Hij schreeuwde naar me. "Jungkook, rustig." Ik probeerde hem te kalmeren. "JIJ DAAR! GA UIT MIJN HUIS!" Hij schreeuwde op de man. "Meneer, please laat me blijven, buiten gaan ze me doden!" De man zijn stem brak. "IK WEET NIET WIE JE BENT, MAAK DAT JE WEGKOMT!" Schreeuwde Jungkook. "JUNGKOOK!" Ik schreeuwde. Beide keken mijn kant op, verbaasd. "J-Jimin, dit is de eerste keer dat ik je hoor schreeuwen..." Hij was verbaasd. "Jah! Wat zou jij doen als mensen je willen vermoorden? En iemand laat je binnen in veiligheid? HUH?" Ik was boos. "Jimin..." Zei de man. "Laat hem toch hier." Ik kalmeerde. "Ja, okay, maar als hij iets verkeerd doet of ons bedreigt, dan gaat hij eraan!" Zei Jungkook. "Danku, Danku." De man boog beleefd. "Dus, wat is je naam en wat is er gebeurd?" Vroeg Jungkook. "Mijn naam is Kim Taehyung, maar iedereen noemt me V, je zal me waarschijnlijk niet geloven maar, buiten zijn er..." zei de man. "Wat is er buiten?" Vroeg ik. "Z-zombies..." De man aarzelde. "ZOMBIES?!" Ik sprong in Jungkook's armen. "Zombies? Ben je serieus?" Jungkook lachte. "Ja, ik heb er zelf één op camera." De man pakte zijn gsm en toonde de foto. "Het is een vriendin, ze is gebeten geweest toen we wegrende." Legde hij uit. Jungkook's expressie veranderde. "Kom, ik ga je wonde verzorgen." Zei ik. "Jimin, voorzichtig, we weten niet hoe hij aan die wonde komt." Zei Jungkook. "Ik ben tegen een staaf gelopen, ik keek niet uit." Zei V. "Wel, dat weten we dan ook." Zei ik. "Heb je ergens anders nog andere wonden?" Vroeg Jk. "Neen, maar ik heb mijn voet omgeslagen." Zei hij. "Ga zitten." Ik hielp hem op een stoel. Hij had mooie ogen... ik legde zijn haar aan de kant zodat ik de wonde op zijn hoofd kon verzorgen. Ik voelde ogen op mijn rug, de ogen van Jungkook. "Ik ga propere kleren halen." Zei Jungkook als hij naar boven liep. Ik pakte een doekje en maakte het nat, vervolgens veegde ik het gedroogde bloed rond de wonde weg. "Ah." Zei V. "Okay, blijf hier, ik ga even ontsmettingsmiddel halen." Zei ik. Onderweg naar boven kwam ik Jungkook tegen.

"Ik ga ontsmettingsmiddel zoeken." Zei ik. "Okay, staat in de badkamer boven." Zei Jungkook.

Jungkook pov:
"Hier zijn je kleren." Ik gaf V propere kleren. "Danku." Hij pakte de kleren. "Waar kan ik me omkleden?" Vroeg hij. "Doe het gewoon hier snel, ik draai me om." Zei ik. "Ow, okay." Zei V.

Jimin pov:
Ik had het ontsmettingsmiddel gevonden en ging terug naar beneden beneden aan de trap zag ik hoe V zijn t-shirt uit deed. Ik bleef staan. Hij had abs... "Wow uuhm." Zei ik hardop. Jungkook en V keken me aan. V bloosde en deed snel de propere t-shirt aan. "Waarom heb je je hier omgekleed?" Vroeg ik. "Ik vertrouw hem nog niet genoeg." Zei Jungkook.
"Wel, V ga terug zitten, ik ga je wonde verder verzorgen." Zei ik.  "Okay." V ging terug zitten.

Ik pakte zijn kin vast en duwde die naar boven, nu kon ik het ontsmettingsmiddel deftig op de wonde doen. "Aah." V trok zijn hoofd weg. "Het is okay, het is niet zo diep." Zei ik. "Danku, Jimin." Hij keek me aan, ik stopte en keek hem ook aan. "Jimin." Zei Jungkook. Ik was verloren geraakt in V's ogen. "Jimin, je hebt een lief." Dacht ik. Ik schudde mijn hoofd. "Ja?" Vroeg ik. "Niets." Hij ging naar boven. "Dus, die Jungkook, vanwaar ken je hem?" Vroeg V. Ik deed zijn hoofd weer naar achter en verzorgde hem. "Ik ben hem tegen gekomen op vakantie, op een fuif." Antwoordde ik. "En dan?" V was curieus. "We hebben de hele nacht gedanst, dan zijn we naar het strand gegaan en hebben we gewandeld." Zei ik. "Hebben jullie... gekust?" Vroeg hij. "Ja, maar dan ben ik weg gegaan, ik had hem mijn nummer niet gegeven, ik wist alleen zijn naam, Jungkook." Vertelde ik. "Hoe heb je hem terug gezien?" Vroeg V. "Op school zag ik hem terug, ik liep naar hem en knuffelde hem." Ik lachte toen ik dat zei. "Dus Jungkook is je lief?" Vroeg V.
"Ja." Antwoordde ik. "Oh, hij heeft geluk om zo'n mooi lief te hebben." Hij lachte. "Dank u." Ik bloosde.
"Klaar." Hij keek me aan. "Nogmaals, dank u." Zei hij.

"Waar is Jungkook eigenlijk?" Vroeg ik.
"Ik weet het niet, hij was daarjuist naar boven gegaan." Zei V. "Kom mee naar boven." Vroeg ik. "Okay." Hij volgde me de trap op. "Hij is niet in zijn kamer..." Zei ik. "Hij is ook niet in de badkamer..." Voegde ik toe. "Jungkook?" Ik riep zijn naam... maar kreeg geen antwoord. Mijn hart ging sneller. "J-Jungkook?" Ik riep nog eens. "Misschien is hij inslaap gevallen?" Zei V. "Ju-Jungkook?" Ik liep naar de laatste kamer. Het was de enige kamer waar ik nog niet in geweest was, nog nooit.
Ik deed de deur open en zag...