"မယ္မယ္ႀကီးႂကြခ်ီလာပါတယ္..."
အျပင္က အေစခံတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕သတိေပးသံကို
ေရွာင္က်န္႔ နားစြင့္ၿပီး စားလက္စမုန္႔ကို
ပါးစပ္ထဲထိုး႔ထည့္ေနလုိက္သည္။
"ရိုင္းစိုင္းလွခ်ည္လား..မယ္မယ္ႀကီးတစ္ေယာက္လံုး
ႂကြလာတာေတာင္ အစားနဲ႔ပါးစပ္
မပ်က္တ့ဲမင္းကို မိဘေတြကဘယ္လို
သြန္သင္ထားတာလဲ.."
ထံုးစံအတိုင္း မိဖုရားႀကီးနားက
ေကာ္လိုကပ္ေနတ႔ဲ ကုန္းကုန္းက
ထေအာ္ကာ ေရွာင္က်န္႔ကို
အာဏာလာျပသည္။
မိဘနဲ႔တိုက္ခိုက္လာေပမ့ဲ သူကေ၀့ရင္းမွမဟုတ္။
ဒီေတာ့ စားလက္စ ေပါင္မုန္႔ကိုသာ
ပါးစက္ထဲ ျပည့္ေနေအာင္သြတ္ထည့္ရင္း
ထရပ္လိုက္ကာ အရိုေသေပးလိုက္သည္။
"မင္း!!"
အၿမဲ ေဒါသထြက္ေနတ႔ဲကုန္းကုန္းက
ေရွာင္က်န္႔ကိုလက္ညိဳးထိုးရင္
ရန္ေတြ႕ဖို႔ျပင္လိုက္ေပမ့ဲ လက္ကာျပတ့ဲ
မယ္မယ့္အမိန္႔ၾကား စကားတို႔ရပ္တန္႔ကာ
မၾကည္ၾကည့္နွင့္လွမ္းၾကည့္ေသးသည္။
"ေလာက၀တ္ေလာက္ေတာ့ မင္းမယ္ေတာ္က
သင္ေပးမွာပါေနာ္...မင္းႀကီးရဲ႕
မယ္ေတာ္ငါလာရင္ မင္းႀကီးေတာင္မတ္တပ္ရပ္
ဂါရ၀ျပဳတယ္။မင္းက ဘာလို႔ ငါ့ကို
မေလးမခန္႔လုပ္ရဲတာလဲ.."
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္တ့ဲစကားအသြားအလာတိုင္းွာ
ေဒါသတရားေတြကိန္းေနတာ အသိသာႀကီး
ေရွာင္က်န္႔ဆိုတာကလည္း ဘ၀ကို
ခက္ခက္ခဲခဲရွင္သန္လာခ့ဲရတဲ့သူ။
ေက်ာင္းတက္ဖို႔ကိုယ့္စရိတ္ကိုရွာရတယ္။
နယ္က မိဘကို ျပန္ေထာက္ပ့ံရတယ္။
လူေပါင္းစံုနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဒုကၡေပါင္းစံု
ႀကံဳရတယ္။
ဒီေတာ့ လူေတြအေၾကာင္းသိသင့္သေလာက္သိၿပီး
ေရွာင္သင့္သေလာက္ေရွာင္တာကြၽမ္းတယ္။
တစ္ခုပဲ....တစ္ေယာက္ေသာ သူနဲ႔ပတ္သတ္ရင္
တံုးအတာကလြဲလို႔ က်န္တာအဆင္ေျပပါတယ္။
"သေဘာထားႀကီးစြာခြင့္လႊတ္ေပးေတာ္မူပါမယ္မယ္..."
ပါးစပ္ထဲရိွ္လာတ့ဲစကားနဲ႔ ေျပာထြက္မိသြားသည္ထိ
ေရွာင္က်န္႔ ဘယ္သူ႔အားကိုးနဲ႔
မိုက္ရိုင္းေနတာလဲ ကို႔ဘာသာပင္
မသိေတာ့။
YOU ARE READING
ခ်စ္ေသာအရွင္(ချစ်သောအရှင်){Completed}
Fanfictionအခ်ိန္ေတြသာ ေက်ာ္ၿပီး မင္းဆီေရာက္လာေပမ့ဲ ငါ့အခ်စ္ေတြကေတာ့ မေက်ာ္လြန္ဘဲ မင္းကိုလြမ္းေနတုန္း အချိန်တွေသာ ကျော်ပြီး မင်းဆီရောက်လာပေမဲ့ ငါ့အချစ်တွေကတော့ မကျော်လွန်ဘဲ မင်းကိုလွမ်းနေတုန်း
