ေျမျပင္ေပၚ၀ပ္တြားေနတ႔ဲလူေတြၾကား
တစ္ေယာက္ေသာသူကေတာ့ထူးျခားေနခ႔ဲသည္။
ဘာလို႔လဲဆို သူရဲ႕လက္ေတြကို
ရဲမက္နွစ္ေယာက္ကဖမ္းခ်ဴပ္ကာ
ေက်ာကိုနိွမ့္ထားလို႔။
"သတ္ခ်င္ေနတာလား.."
".........."
ျပန္မေျဖတ့ဲေကာင္ေလးရဲ႕ေမးဖ်ားေလးကို
ပင့္တင္ၿပီး မ်က္လံုးခ်င္းစူးစိုက္ေမးသည့္တိုင္
ျပန္စာမလာခ့ဲ။
"ေျဖေလ...ငါ့ကိုသတ္ခ်င္ေနတာလား"
မ်က္လံုးရဲရဲေလးေတြနဲ႔အံေလးသာႀကိတ္ထားၿပီး
၀မ့္က်ီးဆီ စကားျပန္မရိွတ႔ဲေကာင္ေလးေၾကာင့္
တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ကာ ပင့္တင္ထားေသာ
ေမးဖ်ားေလးကို ပိုပင့္တင္လိုက္ကာ
နႈတ္ခမ္းနွစ္ခုကို ထိကပ္ပစ္လိုက္သည္။
"အခုေျဖလို႔ရၿပီလား..."
မိနစ္၀က္ေလာက္ထိကပ္ထားလိုက္ၿပီး
ျပန္ခြာကာေမးျမန္းလိုက္ေတာ့
ေကာင္ေလးကမ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနေလၿပီ။
"ေစာေစာက ငါ့ကိုလုပ္ႀကံတည္းက
စဥ္းစားခ့ဲရမွာ....သူ႔ကို ဒီတစ္ည
အက်ဥ္းခ်ထားလိုက္..."
သူ႔စကားသံအဆံုး ဆြဲေခၚသြားတ့ဲရဲမက္ေတြရဲ႕
ေနာက္ကို တ႐ြတ္တိုက္မျဖစ္ရံုတမယ္ပါလာခ့ဲရသည္။
*ဒုန္း*
အေမွာင္ခန္းထဲပစ္ထည့္ခံလိုက္ရၿပိီး
ပိတ္သြားေသာတံခါးေၾကာင့္ပတ္ပတ္လည္အေမွာင္အတိ။
နံရံတစ္ခုကိုအားျပဳကာ မီွထားရင္း
ေစာေစာကအျဖစ္ပ်က္ကို
ျပန္ေတြးေနမိသည္။
*ဘာပံုရိပ္ေတြလဲ...*
ေရွာင္က်န္႔ ေလးကိုကိုင္ၿပီး
၀မ့္က်ီးဘက္လွည့္လိုက္သည္ထိေတာ့
သတိေကာင္းေကာင္းရိွေသးသည္။
၀မ့္က်ီးကိုက်ိန္ဆဲခ့ဲေပမ့ဲ
တကယ္မွွ်ားကိုပစ္လႊတ္လိုက္ဖို႔
မရည္႐ြယ္ခ့ဲ။
ရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရသည့္ပံုရိပ္က
ဒီေလးကြင္းထဲမွာတင္......
ဒါေပမ့ဲ ရပ္ေနသူက ၀မ့္က်ီးမဟုတ္ဘဲ
ေရွာင္က်န္႔နဲ႔ဆင္တူေသာ ေ၀့ရင္းဆိုသည့္
ေကာင္ေလး။သူ႔ရဲေရွ႕မွာ
ေလးႀကိဳးနဲ႔ခ်ိန္႐ြယ္ထားသူက
ေရွာင္က်န္႔မဟုတ္ဘဲ ၀မ့္က်ီးျဖစ္ေနသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္ေသာအရွင္(ချစ်သောအရှင်){Completed}
Fanfictionအခ်ိန္ေတြသာ ေက်ာ္ၿပီး မင္းဆီေရာက္လာေပမ့ဲ ငါ့အခ်စ္ေတြကေတာ့ မေက်ာ္လြန္ဘဲ မင္းကိုလြမ္းေနတုန္း အချိန်တွေသာ ကျော်ပြီး မင်းဆီရောက်လာပေမဲ့ ငါ့အချစ်တွေကတော့ မကျော်လွန်ဘဲ မင်းကိုလွမ်းနေတုန်း
