Evanesce

Chapter 8

Nabaling naman ang tingin ko sa Aunt Vienna na pinakilala ni Dad. She's a chubby woman but have a small and pretty face.

"Not with the attitude."

Mom's talent is to interfere in a conversation and annoy someone. Oh, please!

Binalot ng tawa ang sala dahil sa tinuran ni Mom, but I just made a poker face. What's so funny about it? Nakita ko na nakisabay rin si Van kaya agad ko siyang pinanlakihan ng mata.

"So, Aislinn, sa tingin ko ay nakalimutan mo na ang hitsura ng anak namin," saad ulit ni Aunt Vienna saka ipinulupot ang kamay niya sa braso ni Van.

'Nakalimutan?' Bahagya ulit akong nagulat kaya lang ay hindi ko masyadong pinahalata iyon.

And... they are Van's parents! Obviously! I should've treated them nice earlier because they will become my other father and mother soon. Gosh! Why didn't I notice some resemblance on them to Van? And the way I addressed them earlier is a bit rude. Old man? The Uncle and Aunt? Say what, Aislinn? Nasabi mo ba talaga iyon? They are not that old yet!

Pero teka, sino ba talaga sila sa buhay namin?

"This is Razvan, Aislinn. Magkababata kayo, I think. Matalik na kaibigan ng ama mo ang asawa ko kaya parati kaming bumibisita sainyo noon. Naputol nga lang noong mag-abroad kami ng ilang taon."

That answered my question. Para akong nabunutan ng malaking tinik sa lalamunan nang sabihin iyon ni Tita. Ha! Tita?! Parang ang kapal ko yata sa parteng iyon ah? Is this another progress of my relationship to Van, then?

Pero bakit wala akong maalala na kababa ko siya? My childhood is all about school, business and bullying. I didn't enjoy it that much lalo na't wala naman akong nakakalaro noon... I think.

"Ah, opo," masayang tugon ko naman bago ko harapin ulit si Van. "Hello, Razvan." Inilahad ko ulit ang kamay ko at agad naman iyong hinawakan ni Van.

"Hi, Aislinn! How are you?"

Oh, his hand is still the same. Warm and soft for a man like him. Wala ba itong ibang ginagawa na siyang makakapag-pagaspang sa kamay niya? Oo nga naman, anak mayaman kagaya ko.

"I'm great. You?" I tried to sound friendly so they wouldn't know about us.

"Handsome as ever."

Muntikan ko pa siyang tarayan at barahin kaya lang ay napigilan ko iyon. Buti na lang ay nandiyan naman ang mga magulang niya para patahimikin agad siya sa pagmamayabang.

"Let's sit, then," it's Mom again.

Maglalakad na sana kami papunta sa sofa nang magsalita ulit si Van na siyang nakapagpatigil sa amin.

"You look familiar. I think you're someone that I'm courting to."

Namilog ang mga mata ko at para yata akong matutumba. Hindi ko magawang makakibo habang sinusukat ng mga magulang namin ang tingin nila sa amin. Damn you, Cronin! You're trying to pull some strings here!

Tumawa ako ng pilit. "Common lang talaga yata ang mukha ko kaya kung saan-saan mo nakikita."

"No, it's not. Your face is as rare as your character."

"Pardon? I think you've mistook me for someone because of your countless girls?"

"My girl is only one and she's standing right in front of me. Am I right, babe?"

I gritted my teeth in secret, wanting so bad to inflict a pain on his annoying face and body. What is he doing?!

Naglakad ako palapit sa kanya nang hindi inaalis ang malalim na tingin sa kanya.