Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

kabanata 9

Tumango naman si mama. I smile. Hindi ko na napigilan na yumakap pa kay papa. Naramdaman ko ang pagpalo nya sa balikat ko kaya napatayo ako.

He gulp. "H-hindi ako mamatay sa atake sa puso. Mamatay ako sa yakap mo" He laugh.

I hug him again. Sunod sunod na lumabas ang mga luha.

"You aren't that sad when you see me" He whispered. "Something wrong?"

Mabilis akong umiling. Napatingin naman ako kay mama na inaayos na ang ilang gamit. She walk towards us.

"Pa, Sabi ng doktor pwede ka na daw umuwi" She said and passed by me. Pero bago nya ako lagpasan kinindatan nya muna ako. Para bang sinasabi nya na 'okay na. Ako ng bahala'

Alam na nya?

I smile. "Pa! Magliligpit lang ako ng gamit ah" Nginuso ko ang ginawa namin set up ni Lincoln para sa vlog.

He nod. "Vlog tayo pag uwi ng bahay Huh?" He laugh. "

"Ako magiintro. Itong nanay mo. Wag nating isali! KJ to ih——aray!"

I smile. para silang mga batang naghaharutan at nagkakatampuhan. This the kind of relationship I want. The ideal one. But I guess, my man isn't ready yet.

"Crestino! Kumain ka na. At ako na ang papatay sayo" My mom shout. "Ang tigas tigas kasi ng ulo mo!"

"Ma. Nasa hospital tayo." Lincoln laugh. "Matigas talaga ulo nyan ni papa. Kaya nga kami nabuo ih"

Nakatalikod ako habang nagpipigil ng tawa. Naiiling nalang ako. I born with this positive thinker. I smile. Hindi nawala ang ngiti ko habang nililigpit ko ang mga gamit. Narinig ko ang paghahampas ni mama kay kuya.

"Ma, naman——ouch" Daing ni kuya. "Khaning t-tignan mo si mama oh"

I laugh. Nagkibit balikat lang ako nang taasan ako ng kilay ni mama.

"Ewan ko jan sa anak mo ma, kung ano ano ang pinagsasabi" Inosenteng saad ko. Mahirap na mapalo.

"Khaning!——mama, tama na" Rinig kong hiyaw ni Lincoln.

Naglipit nalang ulit ako ng gamit. I checked the camera footage. Cool. It's have a great quality. Akala ko hindi kakayanin ng ring light ko na gawin tun. Isa lang kasi ang dala ko ih.

Napatigil ako ng marinig ko ang pag vibrate ng phone ko. I smile.

'Khaning. Where are you? Is Tito okay na!?--' I heard Esha's voice. Napangiti naman ako.

'Khaning-- ano ba Tresha. Kukutungan na talaga kita!'

'Esha. Saglit Lang.---khaning. Khaning" I laugh. Nag aaway nanaman ang dalawang iyon.

"Tresh." I chuckle.

'Tumawag na ba sayo si Shiela? Huh?' Esha ask.

Mukhang nag aagawan nga talaga sila ng phone.

Kumunot naman ang noo ko. 'Wala akong narecieve na tawag. Bakit?"

"She didn't call us. Tito Vendico said Shiela didn't call her too'

Napatingin naman ako kay mama. Nakatingin sila saking tatlo. I smile. I point my phone.

'Burgurls' I mouth out that word.

"Nawawala daw si Lalay ma. Hindi rin daw alam ni tito Vendico kung nasaan" Malumanay na saad ml.

"Oh. Ano pang iniintay mo pumunta ka na muna sa Burgurls-"

I look at dad he's smiling at me. "Mama. Pa'no si papa-"

Lincoln laugh. "Kami ng bahala sa uugod ugod na ito"