Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

Kabanata 7

'Hey! Where are you going?'

I look at my phone. I smile. When she finally answered it.

"Layre, off all the comment section of my videos" I sigh.

'What the hell is happening. Alam mo bang may lumabas na scandal mo kahapon. Grabe. Sobrang pinagpestayan sya.' I heard her sigh. 'Grabe. Sobrang layo mo dun sa babae. But they're all pointing finger to you'

"Get used to it. Okay na ako. Before I start YouTube I am preparing myself. Hindi lahat ng tao magugustuhan ka" I sighed. "Do what I've said, Huh? Off the comment section"

'Yes. Chloe' I ended the call after that.

Simula kagabi. Hindi ko sinubukan tignan ang comments sa video na 'yon. That's too much for me. Ayoko na maabala ulit ang Burgurls. They're busy too.

"Shit" Halos mapatalon ako ng marinig ko ang sunod sunod na busina sa likod ko. Na pre-occupied na naman ako sa ideyang pumapasok sa isip ko.

Muli kong pinaandar ang makina ng kotse. Napabuga ako ng malalim na hininga. Shit. The traffic lights turn green.

Napangiwi ako. I'm being absent minded again. I can't help but to pout.

Napawi ulit ako, Nasa harap ako ngayon ng isang restaurant.

I drop my look at my phone. It's the same address that David texted me. Nakangiti akong bumaba sa sasakyan. Shit. I'm going to meet him again.

I put my glasses on. Ayokong makakuha ng atensyon lalo na ngayon. May eskandalo akong nagawa. I bite my lower lip. It's the worst thing happened to me.

Mabilis ang bawat hakbang ko. Makulimlim ang langit tila nag babadya ang pag-ulan. May mga taong napatingin sakin, mabilis kong nilagpasan sila. Wala akong kasama ngayon, mahirap na.

I sigh. Nang tuluyan akong makapasok sa restaurant. May iilan na tao doon. Siguro ay dahil maaga pa naman. Ang iba ay magisa na parang nag-aaral habang ang iba, kasama ang pamilya nila.

I pout. Nilibot ko muli ang tingin ko. Nasan na kaya yun? Muli kong tinignan ang phone ko tama naman ang address. Bakit wala parin sya.

I waited almost half hour. Ilang beses na akong binalikan ng waiter kaya pinili ko nalang na mag-order. Baka mapaalis ako dito ih.

"Shit. He's late" I whisper to myself.

Maybe because of traffic or I am not important. Kasi ako naman ang pumupunta sa kanya. He never volunteer himself to visit me at my house. I pout.

Sino ba naman ako para bisitahin nya?

Muli kong pinasadahan ng tingin ang kabuohan ng restaurant. Kahit anino nya wala akong makita.

"Babe, I'm starving" Napalingon ako sa biglang Pagbukas ng pinto. It's familiar voice caught my attention .

Parang may pumiga sa puso ko nang pagmasdan ko ang pagkapit ng kamay ni David sa beywang ni Ysabelle. Nakangiti sila pareho. Shit. Napahawak ako sa dibdib ko. Ano ba to?

Ramdam ko ang panghihina ng tuhod ko habang nakatingin sa kanila.

Mabilis akong yumuko. I don't want them to see me. Tama na ang isang beses na makita nila akong nasaktan ng dahil sa kanila.

"Okay. What do you want?" I froze when I heard his voice. It's not cold. It have hint of joy.

I smile bitterly. I need to cut some people in my life. Specially those who handed me the scissors.

I stand. Wala akong pakelam kung makita nila ako. I called the waitress attention. I didn't wait for my bill. I gave her my payment. Dinagdagan ko nalang ng tip para hindi na sya umangal.

"Oh. Chloe. You're here" I heard Ysabelle call.

Hindi tulad noong huli. Malambing ang pag kakasabi nya nyun. Parang walang nagawa. Parang hindi ako pinahiya.

I force a smile. Umikot ako para harapin sya. I remove my glasses as I water my lips. Nanunuyo na 'yon sa tagal kong nag hintay.

"Oh. I am here to eat" I chuckle. "But I lost my appetite."

She laugh. Nakita ko ang paghigpit ng hawak nya sa kamay ni David. Bakas ang pagkagulat sa mata niya ng makita nya ako. He seems not expecting me here but he texted me.

"hmm. Maybe because jelously eats you already" She said.

I laugh. "Me? Jealous" I point my self. "With whom? With you" I chuckle.

"I'm not that low." Pormal na saad ko.

Nakita ko kung paano namilog ang mata nya. Hindi sya makapagsalita. Her jaw dropped.

Kagaya ko, mukhang nagulat din sya sa sinabi ko.

"Excuse me. I have to go." I smile. "The atmosphere seems to be polluted." I laugh as I look at her. "I wonder why"

Nang makasakay ako ng kotse. Nanlabo ang mata ko dulot ng pamumuo ng luha. Shit. It hurts so bad. Freaking one.

My phone vibrates. Agad ko namang tinigil ang kotse. Mabilis kong pinunasan ang mga luha na pumatak kanina.

"M-mom" My voice crack. Shit. "Mom. Why did you call-"

"K-khaning" I heard a sob from the other line. "Your dad. Khaning your dad——"

Parang may kumurot sa puso ko. Shit. "Mom. What's going on." I sighed. "Where are you."

She sob. "Y-your dad is unconscious. Inaatake nanaman sya. P-please come-"

Nagsimula nanaman na sumikip ang dibdib ko dahil doon. Shit. Bakit ba ganito?

"I'll come mom" I ended the call after that.

Nag maneho na ako ng mabilis. Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ko. Parang may nakabara dito. Hinahabol ko ang hininga ko. Shit. Not now.

I grab the paper bag in my compartment. Tinigil ko saglit ang sasakyan. Nanlalabo nanaman ang paningin ko. I place it near my mouth. I try to breath using it for couple of times.

"S-shit. S-shit" I whispered. Binasa ko ang labi ko.

Sumadal ako sa upuan. Too early for this problem. Sobrang bigat naman nito para sa almusal.

Nanginginig man ang kamay ko. Pilit kong ninaobra ang sasakyan. I want to see my father. Nakauwi na pala sila ng Pilipinas. Why they didn't bother to tell me.

Halos liparin ko ang kinaroonan ko papunta sa Ospital na iyon. After this one. I need to take a break. Bumibigat na ang talukap ng mata ko.

"Ms.!" I called the nurse. "Did you know where the room of-"

"Khaning!" Napatingin ako sa babae sa likod ng nurse.

I smile at nurse. "Thank you"

Hindi ko alam kung gaano katagal ko na tong hindi nagawa. I hug my mom as tight as I could. Pumatak nanaman ang mga luha. Shit. I pout.

"Why are you crying?" My mom ask. "He will be fine"

Naramdaman ko ang paghaplos ng ina ko sa likod ko. Pinapakalma nya ako.

Lalo akong naapaiyak. Shit. If only I could tell you what's going on. I sobbed.

I force a smile. "Mom. I love you" Muli kong sinubsob ang mukha ko sa dibdib nya.

My family is my safest haven.