Limerence: Untold Story Of Tears (BS2)

kabanata 6

"Umalis na kayo!" malakas na sigaw ni David. May bahid na ng inis ang Boses nya. Pero ang isang kamay nya ay nakaalalay parin Kay Ysabelle.

The way his hand touches her skin. He really love this woman.

Naglakad na ako palabas. Nakita ko ang mabilis na patakbo nila kuya Jobert at Roberto. Sinubukan nila akong lapitan pero yumuko nalang ako. Sinubukan akong hawakan ng ilang mga kapitbahay pero umiwas ako.

Shit. Not now. There is something in me that were collapsing.

"Tama yan! Umalis ka na! Malanding mangaagaw ka!"

Akala ko itigil na nya iyon. Pero ng makasakay ako ng kotse. Napayuko ako ng may mga batong tumama rear mirror ko.

Hindi ko na napigilan ang pag Agos ng mga luha ko. Shit. I guess being with him was the biggest mistake of my life.

Ni hindi man lang nya ako pinukulan ng tingin. Ang buong atensyon nya ay na kay Ysabelle lang. Maybe. that how much important she is. Hindi ko naman kayang Burahin ang pagmamahal na iyon sa simpleng pagpunta lang sa kanila.

I sighed. My career will buried down after this.

Habang humihigpit ang kapit ko sa manebela. Sumisikip ang dibdib ko. Para akong sinaksak ng paulit-ulit nang makita ko kung paano nya hawakan ang babaeng iyon. Paano sya magalala? Baka wala naman kasi talaga iyon Baka nag illusion lang ako. Baka pampalipas oras lang ako. Siguro may hindi sila pagkakaintindihan tapos nakita nya ako tumulong sya.

Ako namang si tanga, na attach naman agad.

Nanginginig ang kamay ko ng sinagot ko ang tawag sa phone ko. I place it infront of me.

'I already watch the live footage of yours in social media. It went viral' Kyl sigh. 'So I won't ask what will happen.'

"K-kyl" I sob. "G-ganon ba kasama yung ginawa ko para pah-hiyain ako ng ganon"

Nanlabo ang paningin ko dahil sa pagbuo ng luha. Shit. Naninikip nanaman ang dibdib ko.

'Khaning. Listen to me. Kyl is driving as fast as she could to reach you. Now breath' Narinig ko ang boses ni Esha at mga hakbang. 'Igilid mo muna yung kotse mo——'

Napapikit nalang ako. Agad kong sinunod ang sinabi nya. Sinandal ko ang likod ko sa upuan. Para akong sinaksak ng paulit-ulit. Walang dugo ang tumulo at nakita pero pamatay yung sakit.

Ilang minuto pa ang nilagi ko doon. Napakunot ang noo ko ng isang pamilyar na sasakyan ang huminto sa harap ko. It's Mayor Jerome's car, I'm sure.

Unang lumabas si Tresha at sumunod ang iba. Napapikit nalang ako ng makitang nakauniporme pa sila.

Shit. Naabala ko nanamn sila.

Ilang ulit na kumatok si Esha sa bintana ko. Lumabas sya sa pangalawang sasakyan. Binaba ko naman iyon. She smile. Walang salitang niyakap nya ako mula sa labas.

"Gago Yun ah" she whispered. Hindi ko mapigilang humagulgol.

I love being with them parang okay Lang lahat. Yung ang gaan gaan. Kahit may problema ka alam mong hindi ka mag-iisa.

Napakalas ako sa yakap ng maramdaman ko ang banayang pag hagod sa likod ko. Nakita ko si Shiela na Nagaalalang umupo sa front seat.

"Khaning. It's my fault" She hug me. I chuckle as hug her back. "Kung hindi sana kita inasar edi sana—"

I pat her back. "No worries. It's my fault kahit anong sabi mo, pag ayaw ko talaga. Wala kang magagawa. Ako lang talaga yung may kasalanan ngayon." kinalas ko ang yakap ko at nginitian sya.