The rose can be on fire

1

Ik zucht diep. 'Ik zal me plechtig aan mijn woord houden dat ik geen regels zal breken, niet in de problemen kom en geen glitterbommen gebruik. Ik zal me plechtig aan mij woord houden dat ik mijn huiswerk maak, goede cijfers krijg en geen leraren pest.' Ik hou het even stil. Mijn ouders kijken me trots aan. 'En ik zal me plechtig aan mijn woord houden als ik alles wat ik net gezegd heb totaal niet doe.'
Mij ouders kijken me streng aan en ik rol met mijn ogen.

'Bijna niet. Is dat beter?' Mijn ouders kijken nog strenger. 'Het spijt me, maar ik kan me toch niet gedragen zoals jullie willen dat ik me gedraag.' Met deze woorden loop ik weg, de trein in. Ik ben klaar voor mijn vierde jaar tovenaars school.

Ik zoek een coupé waar ik in kan zitten. Omdat ik een beetje aan de late kant ben moet ik een coupé delen met andere. Aangezien ik niemand ken, weet ik niet bij wie ik kan zitten. Ik loop elke coupé in, vraag of ik hier kan zitten en word ik netjes of gemeen, ligt er aan wat voor mensen in de coupé zitten, de coupé uitgestuurd. En ik maar denken dat ze hier aardig waren.

Op de helft ga ik een coupé in met mensen die geheel groen gekleed zijn. Charley, laat die opmerking! zeg tegen mezelf voordat ik er zeker van ben dat ik hier niet mag verblijven.

'Kan ik hier zitten voor een tijdje, want ik hoef niet op de grond te zitten', zeg ik. Het groepje kijkt naar elkaar, knikt en de leider, ik neem aan dat het de leider is, zegt: 'Ik weet een coupé waar je kan zitten. Niet hier, in ieder geval.'

'Zo lang het geen was of wc hok is vind ik het goed', grijns ik.

'Nee, dat is het niet.' Ik glimlach tevreden. 'Helemaal achteraan is een coupé waar je waarschijnlijk wel kan zitten.'

'Links of rechts?' Hij kijkt me even verbaast aan.

'Links.' Zegt hij dan. Ik zeg ze gedag en voor ik ga waarschuw ik het groepje als het geen plekje is, dat ik ze dan terug ga pakken.

Met lange passen loop ik door de trein. Ik begin me af te vragen waarom ik niet ren. Ik begin te huppelen en te draaien. Het lijkt net een dans. Sierlijk stap ik over eerste jaars die op de grond zit en ontwijk ik mensen die lopen of stilstaan in de trein.

Achterin de trein aangekomen, sta ik voor de linker deur. Zal ik aankloppen of naar binnenlopen. Ik ga voor de ware ik en open de deur. Vier jongens kijken me verbaast aan.

'Ik zoek een plek om de treinreis te overleven. Kan ik hier de treinreis overleven?' De jongens kijken elkaar aan aan en beginnen te fluisteren. Ik maak ervan dat ik het niet mag horen en begin neuriënd rondjes te lopen.

'Hoelang ben je al bezig met zoeken naar een trein plek?' vraagt een jongen met een bril en zwart haar, na een tijdje.

'De halve trein. Op de helft zei een legergroepje dat ik hier kon verblijven. En ik heb hun gewaarschuwd als dit hier geen plek voor mij is, dat ik hen zou terug pakken', zeg ik.

'Legergroepje?' herhaalt een jongen met zwart haar, zonder bril.

'Ja, ze hadden allemaal groene kleren aan en het koste me moeite om hun niet met legergroepje aan te spreken.' De jongens kijken elkaar aan en dan weer naar mij. Ik begin me langzaam ongemakkelijk te voelen en dat voel ik me niet snel.

'Naam', zegt de jongen met de bril.

'James, zo praat je niet', zegt een jongen met karamel bruin haar achter boek verstopt. De jongen, die blijkbaar James heet, kijkt een beetje betreuterd, waardoor ik moet lachen. Hij gaf me een vernietigende blik. Probeerde hij mij bang te maken?

'Wat is je naam?' vraagt James.

'Mijn naam is Charley Roseheart', zeg ik met een kleine buiging.

'Ik heet Remus Lupin', zegt de jongen achter het boek.

'Peter P-Pettigrew', zegt een nerveus ventje.

'Potter, James Poter', zegt de jongen met de bril.

'Blond, James Blond', aap ik hem na in mijn variant. Peter, James en de jongen die nog geen naam heeft kijken me raar aan, terwijl Remus glimlacht.

'Is het niet "Bond, James, Bond"?' vraagt Remus aan mij.

'Nah, Blond is leuker.' Zeg ik en kijk de jongen zonder naam aan. 'Wat is jouw naam?'

'De naam is Sirius Black.'