Dear Self, ( Epistolary Novel )

Page 05 - Bring back memories?

Dear Self,

Unti unti kong minulat ang mga mata ko at hinayaang pumatak ang mga luha na dumadaloy kanina pa.

Hindi ko alam pero gabi gabi na lang ako dinadatnan ng panaginip na’to.

Nakakahibang na.

Lumabas ako ng kwarto at simoy na ng hangin ang unang yumakap sakin.

Nakalimutan ko pa yung cardigan ko sa loob. Pero okay lang at gusto ko maramdaman to.

Nakakagaan nang loob.

Plano ko rin na magsulat sa diary ko kaya dinala ko ito at umupo sa dalampasigan.

Ang sarap ng hangin, mga bituin na nagniningning at higit sa lahat ang buwan na nagbibigay buhay sa gabi.

Titig na titig ako sa dagat at di ko alam humagulgol na agad ako ng iyak.
Bigat na bigat na yung isip at puso ko.
.

“AYOKO NA! Ang sakit sakit na nang nararamdaman ko! Alisin niyo na ko sa gantong estado pakiusap." Sigaw ko at hinayaan ang sarili kong umiyak.

Pagod na ako. Pagod na pagod.

“Miss. Ikaw ba yung nakaraan at nung isang araw sa resto.” Sabi nang isang lalaki galling sa dilim.

“Anak ka ng mama mo! Bakit ka nandyan?”

“Wala lang, bumalik lang ako dito. Nagbabakasakali na makita ka.”

“Ako?”

Bakit gusto naman akong makita nito?

“Oo,” sabay upo sa tabi ko. May pagitan pa naman kami kahit papaano.

Tumahimik na lamang ako para malaman niya na di ako interesado sa kung ano man.

Hindi ko naman pwedeng paalisin dahil di ko naman isla to.

“Bakit ka naiyak?” tanong niya.

Hilig magtanong nito aba.

Tumahimik ulit ako at tumingin sa dagat.

“Narinig din kita sumigaw.” Dagdag niya.

Nakakahiya ka talaga self.

“Alam mo lahat tayo pwedeng gawin yang ginawa mo. Umiyak, sumigaw o magalit.” Sambit niya na nakapagpalingon sa akin.

“Anong alam mo sa sinasabi mo?” tanong ko.

No one’s know the pain that every one of us feels.

“Emotions leads us to this.”

Maybe he knows.

“I was in pain. I--- I don’t know how I ended up in this mess.”

Maybe he’ll listen.

“I am scared that no one can love me as like this. Miserable human being.”

Maybe he’ll understand.

“I am wondering what will I be, if I n—never met him on that certain point.”

I let myself get drown in this emotions.

"Masaya ako. Masaya ka. Pero bakit may kulang?”

And between that maybe’s are not true. 

“Bat ka nagsinungaling sa akin? Bakit ka nagpanggap na hindi mo ako kilala?”

“You’ll be safe here.”
I was singing my favorite song with my soon to be husband.

We were celebrating our 10th anniversary with my parents.

This moment was perfect for us.

We had our coffee and had a quick make love in our condo unit.

The scenario was fast, right now I’m standing on the sidewalk and seeing my body putting on the ambulance.

Remembered,

M