Abimin Kankası || Texting

AK/37

"Bana cevap ver Yade! O çocuk senin sevdiğin çocuk mu!"

Cevabı gecikmedi. "Bunun ne önemi var!"

"Önemi var! Çok büyük bir önemi var!"

Artık cümlelerimiz arasında saniyelik bir duraksama bile olmuyordu. O bağırıyordu hemen ardından ben bağırıyordum.

"Neden?"

"Çünkü var!"

"Neden Karan? Neden senin için önemli bu!"

Aldığım nefesi geri bile üflemeden beynime tak eden sinirle onu kolundan tutup sarstım.

"Çünkü istemiyorum! O çocukla olmanı istemiyorum!"

"Neden ya neden!"

"Çünkü! Çünkü onunla değil benimle ol! Benim ol! Benim yanımda ol!"

Ağzımdan çıkan sözlere ben bile hayret ederken onun şaşıp kalmasını elbette garipsemedim.

Sustu.

Sustu.

Ve sustu.

Bağırmadı. Hiç bir şey söylemedi. Tepki vermedi.

Sanki söylediğim sözcükler tüm sinirimi alıp götürmüş gibi fısıldadım. Sesimi çıkarmak adına kendimi zorlamıştım adeta.

"Ben senin yanında benden başka birini görünce deliriyormuşum haberim yokmuş Yade."

Gözleri dolmaya başlayınca kesik bir nefes verdim.

"Ben seni seviyor muşum. O kadar bendeydin ki farkında bile değildim bunun."

Gözlerimi yumdum. Bu sözleri bir gün söyleyeceğimi biri bana söyleseydi götümle gülerdim. Ona o kadar alışmıştım onu o kadar benimsemiştim ki duygularımın farkında bile değildim. Ta ki onu bir başkasıyla görene dek. Ta ki onu kaybettiğimin gerçeği yüzüme vurana dek.

"Ama sen bir başkasını seviyorsun. O çocuğu-"

Sözlerimi kesti.

"O çocuk benim kuzenim Karan."

Gözlerim kalbime bir ok yemişim gibi hızla açıldı.

Ne?

"Ne!"

Gülümsedi. Ve sözlerini sanki az önce duymamış gibi tekrarladı. "Barış benim kuzenim."

Kalbimin teklemelerini karnımda hissediyordum.

Nasıl?

"Ama Yalçın.."

Sözlerimi tamamlayamadım. Bunu hissetmiş gibi gülümsedi elini koluma koydu.

Gözlerine yüklediği onca anlam yetmezmiş gibi sözleriyle beni yeniden yarattı.

"Yalçın'ın bahsettiği kişi, benim uzun yıllardır sevdiğim o kişi, sensin Karan. Sen."

Artık kalbimin atışlarını yalnızca karnımda değil, tüm bedenimde hissediyordum. Yetmezmiş gibi bir de onun kalp atışlarını kendi kalbimde hissediyordum.

Bir cevap veremezdim. Vermedimde. Konuşmadım. Sadece tuttuğum kolunu daha iyi kavradım. Onu bedenime doğru çektim ve bir kolumu beline diğerini ise kafasına sardım.

Sadece sarıldım.

Sarıldık.

Bu söyleyebileceğim bütün sözlerden daha iyi bir cevapmış gibi sadece sarıldım. Sımsıkı sarıldım.