"Oh sige na, umalis ka na. Bumalik ka rin agad dahil gising na niyan ang Daddy mo. Kakain na tayo."

"Noted po." I turned my back on her, tsaka na lumabas. Sinuot ko muna yung AirPods ko bago nagsimulang tumakbo.

Katulad ng sabi ko, today is Saturday, at marami pa akong nakatambak na mga school works sa bahay na inuwi ko pa mula sa condo para gawin. Ang deadline ay pare-pareho pa naman kasing Monday. Hindi sana ako uuwi kagabi, kaso ay exam week next week, hindi ko na mahaharapan pang bumiyahe that time. I need to see them at least before hell week.

Actually, hindi ko sure if nag-uusap-usap ba yung mga prof namin e. Na pagsabay-sabayin nalang nila yung pagbibigay ng mga homeworks and reports namin. Jusko, ang lala!

Ang kapal siguro ng mukha mo kung may enough rest and sleep ka sa college.

Well, It won't take too long to jog for an hour anyway. Matatapos ko rin naman yun mamaya because I have to. Aba, bakit? May choice ba ako? Hindi ba't wala naman?

Ang tahimik at peaceful na paligid ng village ay ang isa sa mga bagay na gusto kong nakikita tuwing umuuwi ako rito. Masarap mag-relax, mag-jogging, o kahit na pa maglakad-lakad lang. Sa condo kasi, madalas dikit-dikit ang mga gusali kaya't medyo masikip ang lugar.

Bata palang ako noong lumipat kami rito mula sa probinsya. Sa dating bahay na tinitirhan namin kasama ang aking Lola Beth ay siyang matatagpuan sa Tanlag Province. Limang taong gulang pa lamang ata ako noong nagdesisyon kaming pumarito.

Matanda na kasi ang bahay namin doon at hindi na safe tirhan pa kaya napagpasyahan na nina Mommy na iwan na namin. Kasama pa rin naman nila si Lola Beth sa bahay na malakas pa rin hanggang ngayon.

Dalaga pa lang daw ang Mommy ko nang pumanaw si Lolo, kaya si Mom na lang at si Lola Beth ang nagkasama hanggang sa mag-asawa si Mommy, bilang siya lang ang nag-iisang anak. Ang mga magulang naman ni Daddy ay naroroon sa Loreza City kasama ang iba pa niyang mga kapatid.

I was preoccupied with overthinking when I noticed the nearest coffee shop here in the village.

Buti nalang may pera akong sinuksok sa case ng phone ko. I'll grab some coffee first before heading home.

Pero bago pa ako makapasok sa loob, there's this guy who caught my attention.

With a neatly trimmed buzz cut that effortlessly complemented his facial contours, I couldn't help but wonder how such an attractive man could exist in reality. Eyes that shines different emotions, and the way his long eyelashes moved when he closed his eyes, brought a sense of warmth. His nose and lips were well-defined, adding to his appealing appearance. His body, with broad shoulders, a defined chest, and muscular arms, made the guitar seem small against his strong physique. Even when sitting casually, his posture caught the attention of every onlooker. Each aspect of his look left an impression on me, unlike anything I'd seen before.

Upon staring, he seems so familiar, but I just can't place where I've seen him before. The way he physically looks, as if he just emerged from an intense army training, exuding a strong and powerful aura.

Nakaupo siya sa isang upuan sa labas. May mga mesa at silya rin kasi ang coffee shop doon, na ang tanging silong ay isang square cantilever umbrella na kulay chocolate brown. So picturesque.

The guy, looking lost in the music, strums the guitar with a soulful hum. Eyes closed, he immerses himself in the melody and his head gently swaying in perfect harmony. It's a genuine, captivating moment that adds a touch of sincerity to the atmosphere.

Pahina ng Pag-ibigWhere stories live. Discover now