The Next Generation of Gods

Hoofdstuk 3

3: DE KALMTE NA DE STORM

◯ ◯ ◯

Roze Trui naast mij steekt zijn hand op. Hij is al bezig met andere vragen terwijl ik intussen nog aan het bijkomen ben van Zeus zijn woorden.

Er is geen weg meer terug.

Ik probeer de paniek de baas te blijven. Dat kan ik heel goed, omdat ik me altijd in stressvolle situaties werk. Er is altijd een uitweg voor een probleem, alleen moet ik die op het moment nog zien te vinden.

'Ja Beaudoin?' vraagt Zeus. Ik kijk op naar Roze Trui. 

Beaudoin, dat klinkt frans.

'Ik heb een aantal vragen.' deelt hij mee. 

Ja vriend, wij allemaal denk ik bij mezelf. Maar misschien gaan ze nu wel beantwoord worden.

'Als eerste, wat gebeurt er zodra wij onsterfelijk worden?'

Zeus glimlacht vaderlijk. 'Juist, de angst voor het onbekende niet waar? Zodra jullie onsterfelijk zijn verliezen wij onmiddellijk onze macht.' Zijn gezicht betrekt even kort, en de goden naast hem krimpen iets in een. Naar mijn idee houden ze zich allemaal behoorlijk groot, terwijl ze ons in de tussen tijd wel kunnen lynchen.

Zodra Zeus zijn vaderlijke glimlach weer op heeft geplakt gaat hij verder: 'Wij zullen naar de achtergrond woorden gezet. Onsterfelijk maar machteloos. Wij worden jullie leermeesters, zodat jullie je taak de komende millennia kunnen uitvoeren als rechtvaardige heersers.'

Millennia? Ik zit opeens een stuk ongemakkelijker op mijn stoel. Onsterfelijk betekend natuurlijk dat ik eeuwig zal leven. Dat is... lang.

'Aha,' zegt Beaudoin langzaam en ik merk dat hij ook een beetje van zijn à propos is. 'Goed dan. En eh, hoe worden we precies onsterfelijk? Een pilletje, of doet u weer iets met uw hand?'

Zeus grinnikt. 'Ik maak jullie inderdaad onsterfe-'

Een god in een donker gekleurde toga onderbreekt hem met een luide kuch. De man ziet er even oud uit als Zeus, alleen in plaats van opgepompte spieren heeft hij een slank figuur, en zijn gezicht heeft een prachtige botstructuur. Zijn bos krullen is in tegenstelling tot die van Zeus zwart, en zijn vingers die sierlijk om een tweetand krullen zijn lang en slank. Zeus werpt hem een geïrriteerde blik toe.

'Mijn excuses, Hádes hier zal jullie je sterfelijkheid ontnemen.'

Hades knikt tevreden.

'Ja maar hóé doe je dat dan?' vraagt iemand links van mij.

Hades grijnst naar haar. Het is een grijns waarvan ik een beetje onrustig wordt. Zijn knappe uiterlijk is intimiderend, vooral als hij er zo'n gezicht bij trekt. Volgens mij zou hij de god van de doden moeten zijn, en ik denk dat hij er de perfecte personificatie van is. Voor sommigen is de dood namelijk onverwachts, andere verwacht, misleidend of een geruststelling. Zijn knappe verschijning is zeker misleidend. 

Ik heb de dood al meerdere keren in de ogen gekeken en ik kan je vertellen dat die er zeker niet zo aantrekkelijk uitzag als Hades. 

'Het is een simpel proces.' zijn stem is zacht en rustig, bijna vlijend, maar er zit een geamuseerd randje aan. 'Je bloed wordt ingeruild door goddelijk bloed.' 

Valé slikt hoorbaar.

'De details zijn ingewikkeld om uit te leggen, maar jullie zouden jezelf kunnen vergelijken met... Hercules.'