Πολλοί από εσάς νομίζετε ότι η ζωή δεν μπορεί να αλλάξει από ένα όνειρο αλλά σας επιβεβαιώνω ότι αλλάζει. Δείτε πως η ζωή μου δηλαδή ενός 15χρονου εφήβου αλλάζει μέσα από ένα όνειρο που είδε. Τι πιστεύετε ότι ήταν αυτή η αλλαγή;; Ας το ανακαλύψουμε...
...εκεί ο διευθυντής τους προειδοποιησε ότι αν ξανά χτυπήσουν καινούργιο μαθητή και γενικώς έναν μαθητή του σχολείου θα τους αποβάλλουν από το σχολείο. Εκείνοι βγήκαν από το γραφείο με απειλητικό βλέμμα. Εγώ δεν φοβήθηκα και τους χαιρέτησα με ένα χαμόγελο και πήγα στο μάθημα της βιολογίας. Εκεί η καθηγήτρια μας μίλησε για το DNA. Έμαθα πολλά πράγματα που δεν ήξερα. Ένα από αυτά είναι ότι υπάρχει πιθανότητα ένας άνθρωπος να έχει 2 διαφορετικα DNA. Μου φάνηκε ενδιαφέρον και σήκωσα το χέρι μου για να ρωτήσω κάτι σχετικά με αυτό που μας είπε. Δεν μου έδωσε λόγο καθώς είχε προσέξει κάτι από το παράθυρο. Πολλά κοράκια ερχόντουσαν προς το μέρος μας. Χτυπούσαν στα παράθυρα και όταν τα έσπασαν μπήκαν μέσα και μας τσίμπαγαν. Όλοι ούρλιαζαν από φόβο. Τους είπα να φύγουν τρέχοντας από την τάξη. Έτσι και έγινε. Όλοι βγήκαν τρέχοντας στο διάδρομο. Καθώς όλα τα κοράκια πέθαναν μπήκαμε στην τάξη να πάρουμε τα πράγματα μας και μας έστειλαν σπίτι. Όλοι πήγαν σπίτι τους εκτός από εμένα που προσπαθούσαν να καταλάβω γιατί το έκαναν αυτό. Τότε είδα από το παράθυρο έναν άντρα ο οποίος είχε πάνω του κοράκια. Βγήκα έξω τρέχοντας αλλά ο τύπος είχε εξαφανιστεί. Πήγα σπίτι και είπα τι είδα. Δεν με πίστεψε κανένας. Ήθελαν αποδείξεις που εγώ δεν είχα. Τότε πήγα στο δωμάτιο μου και είδα τον τύπο να στέκεται κοντά στο παράθυρο. Γύρισε και μου πέταξε έναν σωλήνα το οποίο καρφώθηκε στο στήθος μου. Βγήκα και πήγα στην σκάλες όπου εκεί ζαλίστηκα και έπεσα από τις σκάλες. Όλοι με είδαν και είχαν κατά τρομάξει.
-Θέλατε αποδείξεις;; τους ρώτησα καθώς πονουσα.
Τότε βγήκε από το δωμάτιο ο τυπάς και κατέβαινε σιγά σιγά της σκάλες. Ζήτησα από τον Μιχάλη να μου βγάλει το σωλήνα για να θεραπευτω γρήγορα και να πολεμισω. Αντί γιαυτό με πήρε και φύγαμε. Στο δρόμο έχασα της αισθήσεις μου και έτσι δεν είδα που με πήγε. Οταν ξύπνησα είδα ότι είχαν βγάλει το σωλήνα και με ρώτησαν τι έγινε. Τους είπα πως όταν μπήκα στο δωμάτιο τον είδα να στέκεται κοντά στο παράθυρο, γύρισε και μου πέταξε τον σωλήνα. Εκείνος ο τυπάς είχε σκοπό να με σκοτώσει. Δεν πέτυχε ο σκοπός του και πίστευα ότι θα ξανα προσπαθούσε να με σκοτώσει. Ετσι μετά από δύο μέρες εμφανίστηκε ξανά για να με σκοτώσει. Τότε εγώ αναγκάστηκα να του επιτεθω με σκοπό να τον τραυματησω και όχι να τον σκοτώσω. Ποτέ δεν είχα σκοτώσει και δεν πρόκειται να τον σκότωνα. Τραυματιστηκε, εξαφανίστηκε και δεν ξανά επέστρεψε. Οι επόμενοι 2 μήνες ήταν φυσιολογικοί μέχρι που βρήκα ένα βιβλίο με τίτλο "Οι Γιατροί Του Τρόμου". Μόνο από τον τίτλο τρόμαξα και δεν διάβασα το βιβλίο. Για την ακρίβεια το πέταξα. Ένας έφηβος το βρήκε, το πήρε και όταν πήγε σπίτι του το διάβασε. Αυτοί οι γιατροί έπαιρναν εφήβους και τους έκαναν πειράματα έστω να δημιουργήσουν ένα τέρας που ονομάζονταν "The Beast" και υπήρχε το 1700. Αυτό το τέρας ήταν στην ουσία ένας λυκάνθρωπος. Για να καταλάβετε τι εννοώ δείτε την παρακάτω φωτογραφία.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Καθώς αυτοί οι γιατροί έκαναν τους απλούς εφήβους με υπερδυνάμεις κάθε φορά που το πείραμα απέτυχε οι έφηβοι έβγαζαν ένα γκρι υγρό και οι γιατροί τους σκότωναν. Εγώ και η αγέλη μου έπρεπε να το σταματήσουμε. Αλλά δεν ξέραμε πως. Έτσι αναγκαστηκαμε όλοι μας να το διαβάσουμε. Καθίσαμε όλο το βράδυ και το διαβάσαμε. Δεν βγάλαμε άκρη και αποφασίσαμε να πάμε να τους βρούμε. Ψάξαμε όλοι την πόλη αλλά τίποτα. Δεν τους βρήκαμε πουθενά. Έτσι έπρεπε ένας από εμάς να γινόταν δόλωμα έτσι οι γιατροί να τον έπαιρναν. Ο Liam ήθελε να γίνει το δόλωμα. Όλοι συμφωνήσαμε. Βγάλαμε το εξής σχέδιο. Όταν οι γιατροί θα έπαιρναν τον Liam και πήγαιναν στο μέρος εκείνο ο Liam θα ούρλιαζε έτσι θα τον ακούγαμε και θα τον βρίσκαμε. Η ώρα πήγε 9 και πήγαμε για ύπνο. Όλοι ξυπνήσαμε από έναν θόρυβο από το δωμάτιο του Liam. Πήγαμε να ελέγξουμε και είδαμε ότι ο Liam έλειπε. Βγήκαμε έξω από το σπίτι και όταν ακούσαμε το ουρλιαχτό του Liam πήγαμε να τον βρούμε. Όταν τον βρήκαμε τον ρωτήσαμε τι έγινε. Εκείνος απάντησε πως δεν του έκαναν τίποτα επειδή είχε ήδη υπερδυνάμεις και τον άφησαν δεμένο και βασανισμένο. Τον πήραμε από εκεί και φύγαμε. Καθώς φεύγαμε καταλαθος ενεργοποίησα μια παγίδα. Είπα σε όλους να φύγουν καθώς εμένα με χτύπησε ένα βέλος με λυκοβοτανο (ένα φυτό που είναι δηλητήριο για τους λυκάνθρωπους και είμαι ικανό να τους σκοτώσει). Ήρθε ο Μιχάλης, με σήκωσε και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στο σπίτι ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω για να βγάλω το δηλητήριο. Έπρεπε να κάψουν το λυκοβοτανο. Όλοι είχαν ανησυχήσει και φοβόντουσαν. Τους είπα πως αν κάψουν το λυκοβοτανο θα γινόμουν καλά καθώς θα μπορούσα να θεραπευτω γρήγορα. Τότε ο Μιχάλης ήρθε με έναν αναπτήρα και έκαψε το λυκοβοτανο. Μετά από 5 λεπτά ήμουν καλά. Το πρωί πήγαμε κανονικά σχολείο και όλοι μας κοιταγαν. Ένιωθα άβολα. Δεν ήξερα γιατί μας κοιταγαν αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου. Έκατσα με την παρέα μου και μιλάγαμε. Εκεί που μιλάγαμε....
Αν έχετε την απορία πως έμοιαζαν αυτοί οι γιατροί θα σας δείξω. Είναι λίγο ανατριχιαστικοι.
