ေနပူရွိန္ေအာက္တြင္ တစ္ေနကုန္ အခ်ိန္ကုန္သြားသည္ကိုပင္ ျမန္လြန္းလွသလို ခံစားရသည္။ ပင္ပန္းတာကေတာ့ အမွန္။ အင္းေတာ္ႀကီးသူ မိေရႊျဖဴကေတာ့ အျပန္လမ္းတြင္လည္း ႏွစ္ေယာက္ေလွာ္ေနေသာ ေလွငယ္ကို အမီလိုက္နိုင္ေအာင္ ေလွာ္ခတ္နိုင္သည္။
"ဥပန္းငွက္ေတြ က်က္စားတာ ေျမာက္ပိုင္းေနာ္ ျဖဴျဖဴ"
"ဟုတ္တယ္ ဒဲရစ္ခ္... အင္းေတာ္ေခ်ာင္းနားက ျမက္ခင္းျပင္ေတြမွာ"
ျဖဴသည္ အဂၤလိပ္လိုအကၽြမ္းက်င္ႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း နားလည္ေအာင္ ေျပာတတ္သည္။ သိပၸံပညာရပ္ဆိုင္ရာ အခ်ိဳ႕စကားလုံးမ်ားကိုေတာ့ ေဆာင္းကိုက ဘာသာျပန္ေပးရသည္။ ယေန႔ ႏွင္းျဖဴရိပ္သည္ တစ္လမ္းလုံး စကားမ်ားေနသည္။ ေမးခြန္းေတြလည္း မဆုံးနိုင္။
"လက္ပတ္ေလးက ဘယ္ကလဲ"
"ဒီဟာကို ေျပာတာလား"
လက္တစ္ဖက္ေျမႇာက္ျပသည္ကို မ်က္လုံးေထာင့္မွ ျမင္လိုက္ရၿပီး ျဖဴထံမွ "ဟုတ္တယ္၊ ဘယ္သူေပးတာလဲ" ဆိုသည့္ေမးခြန္းကိုပါ ေနာက္ထပ္ ၾကားရသည္။ ေငြလက္ပတ္ေလးသည္ အဆန္းတၾကယ္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ေရႊအိုေရာင္ဆံပင္မ်ားပိုင္ရွင္သည္ အျမတ္တနိုး အျမဲ၀တ္ထားတတ္သည္။ စကားေျပာသည့္အခါမ်ားလၽွင္ ထိုလက္ပတ္ႀကိဳးကို မသိမသာ ထိကိုင္ ပတ္ခ်ာလွည့္ရင္း ေျပာတတ္သည့္ အခ်ိန္မ်ားရွိသည္။
"အဘိုးလက္ေဆာင္ေပးထားတာ"
"မသိပါဘူး၊ ရည္းစားက ေပးထားတာလားလို႔"
"ဒါ ျဖဴျဖဴ ကိုယ့္အေၾကာင္း စပ္စုတာ"
ျဖဴက ေလွာ္တက္ကို ေရွ႕မွာခ်သည္။ ေနပူခံနိုင္ေအာင္ ေခါင္းတြင္ျခဳံၿပီး လည္ပင္းေအာက္ သိုင္းစည္းထားေသာ ေခါင္းစည္းကို ျပင္ခ်ည္ရင္း ရယ္ေမာသည္။
"စပ္စုရမွာေပါ့၊ ခြန္းေနာင္နဲ႔ ျဖဴနဲ႔ ေလာင္းေၾကးထပ္ထားတယ္"
"ဘုရားေရ.. ဥကၠဌႀကီးကပါ သိခ်င္ေနၿပီေပါ့"
Oh.. God ဆိုသည့္ အာေမဋိတ္သံေၾကာင့္ သူေရာ ျဖဴပါ မရယ္ဘဲ မေနနိုင္။
"ရွင့္ေကာင္မေလး ဘယ္ေတာ့လိုက္လာမလဲ ေစာင့္ေနၾကတာ"
"ဘာလဲ၊ ဧည့္သည္တိုးေစခ်င္လို႔လား"
YOU ARE READING
တောင်တောရယ်သာ
Romanceတောင်တောရယ်သာ... မာလာကငုံဖူး... တစ်ပင်ကိုနှစ်ပင်ယှက်တယ်... ကျေးငှက်ကမြူး...
အပိုင္း ၇
Start from the beginning
