𝓨𝓾𝓰𝓮𝓷

Drunk In Love

Παρασκευή βράδυ.

Κάθεσαι στην ταράτσα σου

και χαζεύεις τα αστέρια.

Καπνίζεις το ένα τσιγάρο

πίσω απ' τ' άλλο.

Στο άλλο σου χέρι κρατάς μια μπύρα

και πίνεις μια γουλιά,

ανά τακτά διαστήματα,

ίσα ίσα να βρέξει τα χείλη σου.

Μήπως νιώσουν κι αυτά

λίγη ικανοποίηση.

Το βλέμμα σου

συνάντησε το βλέμμα μου.

Ένιωσα να με γδύνεις

με τα μάτια σου.

Και στ' ορκίζομαι,

δεν έχω νιώσει

τόσο γοητευμένη,

ποτέ άλλοτε.

Φορούσα μια γαλάζια μπλούζα

και κάτι κάλτσες μέχρι το γόνατο.

Ανοίγεις κι άλλο μπουκάλι μπύρας.

Εγώ σε κοιτάζω εκστασιασμενη

χωρίς κανέναν προφανή λόγο.

Παρόλα αυτά, νιώθω πως ντρέπομαι κιόλας.

Κοκκινίζω σαν μικρό παιδί.

Νιώθω απίστευτα ατημέλητη.

Τα μαλλιά μου ήταν ένας πρόχειρος κότσος

και οι αφέλειές μου
ανακατεμένες,

κάλυπταν τα μάτια μου,

που σε κοιτούσαν με ντροπή

και γεμάτα προσήλωση.

Μου πιάνεις απαλά το χέρι

και με καλείς να κάτσω στα πόδια σου.

"Σε θέλω", μου ψιθυρίζεις

"Είσαι μεθυσμένος", σου απαντώ..

"Το δειλινό θα με βρει νηφάλιο

και θα εξακολουθώ να σε θέλω"

"Μα κοίτα πώς είμαι",

σου αποκρίνομαι

γεμάτη ανασφάλεια.

"Για μένα είσαι όμορφη,

κάθε ώρα και στιγμή της ημέρας.

Όταν κοκκινίζεις,

όταν θυμώνεις,

όταν κάνεις σαν μικρό κοριτσάκι

που λαχταρά να του κάνουν το χατήρι,

όταν γελάς

ακόμα κι όταν κλαις...

Και πίστεψε με..

Αυτό, θα ισχύει ακόμα

και το δειλινό

που θα με βρει νηφάλιο... "