Fire on Fire | Taekook

10 - "Teşekkür ederim."

İyi okumalar~

Hyungie 💜:
Banane Jungkook
Bir daha konuşmuyorsun o çocukla
Her seferinde
kalbini kırmaktan başka bir şey yapmıyor.
Hem sana başında da dedim
Hiç sevmiyorum onu

Kookie:
Ama Hyungg
Özür diledi ya
Bak arkadaşları bile geldi.
Benimle arkadaş olabileceklerini söylediler

Hyungie 💜:
Ya o gerizekalı Taehyung yine bir şey derse
Ben seni düşünüyorum
Yine üzülen sen oluyorsun bebeğim.

Kookie:
Hayır Hyung
O sadece
ondan habersiz olduğu için şey etmiş
Hyunglar öyle dedi.
Hem özür diledi zaten ☺

Hyungie 💜:
Peki
Nasıl diyorsan öyle olsun
Ama bir daha seni üzerse
Cidden çok kötü olur
Neyse ders başlıyor
Dersini iyi dinle
Çıkışta beraber gidelim

Hyungie 💜:
Tamam Hyung
Görüşürüz 💙

-

Telefonumu kapatıp sıranın altına koyduktan sonra, derse öğretmenin gelmesini beklemeye başlamıştım. Dün Taehyung bana attığı özür mesajından sonra hiçbir şey yazmamış, ona olan cevabıma bile bakmamıştı. Bu sabah okula geldiğimde ise Hoseok Hyung, yanında Seokjin Hyung ve Yoongi Hyung beni karşılamış Taehyung adına özür dilemişlerdi. Sanırım
Taehyung bana attığı mesajdan onlara bahsetmemişti.

Taehyung cidden çok garip biriydi. Aslında benim ondan daha garip olduğum kesin, fakat yine de garip biriydi işte. İlk başlarda benden nefret ediyordu. Açıkçası hala pek sevdiğini hissettiğim söylenemez fakat şuan bana karşı biraz daha ısındığını hissedebiliyorum.

Onunla konuşmaya başlamadan önce, ondan biraz korktuğumu itiraf etmeliyim çünkü okuldaki herkes benden nefret ediyordu. Yani hala ediyorlar..

Okula geldiğim ilk günden beri, fazla duygusal olduğum, onlara göre küçük bir çocuk gibi davrandığım için hep dışlanmıştım. Her gittiğim çevrede beni itip kakar, alay ederlerdi. Bir zaman sonra buna alışmış artık kimseyle konuşmamaya, iletişim kurmamaya başlamıştım. Bu değişimimden sonra ise okulda adım asosyale çıkmış herkes daha çok alay etmeye başlamıştı. Bu zor dönemlerimde benim bir üst sınıfımda olan Jimin Hyung'um her seferinde yanıma gelmiş, beni güldürmüş, ve diğerlerinin eziyetlerinden kurtarmıştı. O cidden benim kurtarıcımdı. Canım Hyungum.

Öğretmenin hala gelmemesine karşın sınıf iyice coşmuştu. Tanrı'ya şükür en arka sırada oturduğum için bana kimse bulaşmıyordu.

Başımı sıraya gömüp öğretmenin gelmesini beklerken sıranın altındaki telefonumun titremesiyle mesaj geldiğini anlayıp uyuşuk hareketlerke başımı kaldırmış ve telefonu elime almıştım.

-

Taehyung:
Hey
Jungkook

Jungkook:
Efendim Taehyung

Taehyung:
Oh
Çabuk cevap verdin

Jungkook:
:))

Taehyung:
Dersin başlamadı mı?

Jungkook:
Oh, hayır
Öğretmen daha gelmedi :(

Taehyung:
Bu iyi oldu

Jungkook:
Ha
Neden?

Taehyung:
Bu gün matematik dersiniz var mı?

Jungkook:
Imm
Evet var, son ders

Taehyung:
Hah iyi
Kitap yanında mı?

Jungkook:
Ders olduğu için evet yanımda
Ne oldu ki

Taehyung:
İyi
Sizin kattaki tuvaletteyim
Bana getirsene
Ben evde unuttum da
Öğretmen
getirmeyenlerin sözlülerine 0 gircekmiş filan
Getir işte

Jungkook:
Oh, tamam getiriyorum.

Taehyung:
Teşekkür ederim.

Jungkook:
Uha siz bana teşekkür mü ettiniz?

Taehyung:
Evet ettim ne olmuş

Jungkook:
Şey normalde etmezsiniz de
Bir garip geldi
Mutlu oldum ☺
Bana çoğu zaman teşekkür etmezler de
İşlerini halledince yüzüme bile bakmazlar
Neyse
Ben teşekkür ederim
Geliyorum hemen 💜

Taehyung:
Neden kalp attın ki şimdi|
Neden|
Tm.

--

Olayları daha iyi kavrayabilmeniz için bir kısımda düz yazı kullandım, umarım beğenmişsinizdir.

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Sizi seviyorum 💜