Elimdeki bardakta kalan son yudumu boğazımdan geçirdiğimde sertçe bıraktım masaya. "Aylık en az on beş bin." Sanırım çakırkeyiftim, ve onun asistanlığını yapmayı kabul etmiştim.
İşte şimdi dikkatini çekmişe benziyordum, sonunda gözleri benim mavile...
Okumaya başlamadan önce lütfen yıldıza basmayı unutmayın.⭐️
Satır aralarımız boş kalmasın. 🤍
Keyifli okumalar.
İnstagram: Asrimavi_
Bölüm Şarkısı: Billie Eilish & Khalid - Lovely
Bölüm İki: Bilinmeyen Yol
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat bazen insanları beklemedikleri anda varlığından dahi bihaber oldukları o yola sokabiliyordu. Önüme ne çıkacağını, sonunun nasıl, nerede biteceğini bilmediğim o yolda ilk adımımı attığımı hissettim.
Belki emekleyecektim, sürünecektim, belkide... koşacaktım. Bunu zaman anlatacaktı.
Lütfen açarak okuyun, olayları daha güzel kavrayacaksınız.
"Ne!" Annemin elindeki tatlı kaşığı parmaklarının arasından masaya, oradan da kayarak yere düştüğünde demirin beton zeminde çıkardığı sesi dinledim. Benim için bu andan sonra olaylar Mozart'ın o ünlü klasik müziği "Eine Kleine Nachtmusik" eşliğinde ilerledi. Annem sandalyesinden kalkıp başıma dikildi ve yüzündeki o dehşet ifadeyle bağırmaya başladı. Babamsa olayın şokunu atlatıp annemin omuzlarından tutarak sakinleştirmeye çalışıyordu. Birbirine bağlı parmaklarımı ayırıp bağırmaya devam eden annemi umursamadan içinde beyaz şarabın olduğu kadehimi Kereme doğru kaldırıp hoş bir gülümseme takındım. "Cheers"
Gözlerime ulaşamayan o gülümsemeyle içkimden yudumladım ve bu bardağı taşıran son damlaymış gibi annem babamın kollarına doğru bayıldı.
Aslında bakarsanız bu kadar abartılacağını düşünmemiştim...
-Müzik yavaş yavaş kesilir.-
•••
"Zeynep koş tansiyon aletini getir." Bayılan annem kendine gelmiş olsa da koltukta uzanmaya devam edip babamı telaşlandırıyordu. Nermin teyze ise elindeki yelpazeyi yattığı yerden hala söylenmeyi bırakmayan anneme doğru sallıyordu. "Ay bu yaştan sonra bu kulaklar ne işitiyor Nedim!"
Nedim: yeşil gözlü, 1.80 boylarındaki tombul babam oluyordu.
Arkamı dönüp hole doğru ilerlemeye başladığımda Madison elindeki tansiyon aletiyle koşarak yanıma geldi. Yıllardır burada çalışıyordu ve kesinlikle annemin her kriz anında ne yapması gerektiğini iyi biliyordu. Uzattığı aleti kavrayıp geri döndüm. "Şeyma, hayatım artık sakin olur musun rica ediyorum, ama bak beni de geriyorsun." Endişeli sesiyle konuşan babam elini uzatıp tansiyon aletini istediğinde kafasını çevirip kızgın gözlerle baktı yüzüme. Açıkçası babamın bakışlarından biraz çekinmiştim ve daha fazla bu şekilde izlenmek istemediğim için aceleyle uzattığı eline aleti tutuşturdum.
