ɢᴜɪʟᴛʏ ʟᴏᴠᴇ

*3

«Ειλικρινά τώρα...Τι θέλεις;Δεν πρόκειται να ψάξω να σου βρω κάτι τέτοιο...!Αν θέλεις κάρφωσε με στον μπαμπάκα σου και πες στη μάνα μου και στο σχολείο τα πάντα!Ας με αποβάλουν και από το σχολείο και από ολόκληρη την πόλη!Δεν θα μπω ούτε φυλακή και ούτε θα έχω τύψεις αν ψοφήσεις...Ακόμα και αν είναι το δικό σου τομάρι που θα ψοφήσει...μάλλον θα έχω τύψεις αν ξέρω ότι φταίω εγώ....»

Ξεκίνησα...

«Μπορεί και όχι όμως...Τώρα που το σκέφτομαι!ΠΟΤΕ τα θέλεις;»

Ρώτησα και απλά άρχισα να τρώω το έβδομο κομμάτι πίτσας μου ενώ αυτός ρολαρε τα μάτια του.

«Αστειάκι...Αν θες ψοφα μόνος σου!Υπαρχουν πολλοί τρόποι!»

Είπα ενώ εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε και το γκει ζευγάρι της σειράς,κάποια στιγμή που φιλιόντουσαν και απλά έκλεισα την τηλεόραση όταν εκείνος γύρισε να κοιτάξει τα μετάλλια από το ποδόσφαιρο και όλες τις βλακίες που είχε κρεμάσει η μάνα μου και ο πατέρας μου ήδη σε κάτι κρεμαστράκια.

Δεν είχα καμία όρεξη,για κανενα σχόλιο ή και για ΑΛΛΕΣ εικασιες για εμένα και παπαριες επειδή η σειρά είχε ένα γκει ζευγάρι όπως όλοι πάντα το σχολιάζουν...Σε διάφορες ταινίες και σειρές.

«Τι θέση έπαιζες;»

Ρώτησε και απάντησα αδιάφορα.

«Επίθεση»

Είπα τρώγοντας το 7ο κομμάτι.

«Και εγώ»

Είπε και έγνεψα θετικά.

Μπραβο!Τι περιμένει να κάνω;Να του χτυπήσω παλαμάκια;

«Γιατί το παρατησες αν ήσουν τόσο καλός όσο λένε;»

Ρώτησε και ξεροκατάπια καθώς δάγκωσα το εσωτερικό από το μάγουλο μου και κοίταξα λίγο από το παράθυρο.

«Απλά βαρέθηκα...»

Είπα δίχως να κοιτάω προς τα εκεί.
Αυτός γέλασε ελαφρά.

«Δεν παίζεις χρόνια ποδόσφαιρο...Φτάνεις να είσαι ο καλύτερος της ομάδας σου όταν είσαι μονάχα πρώτη λυκείου...Και ξαφνικά τα παρατάς ενώ έλεγες θες να το ακολουθήσεις επαγγελματικά...λέγοντας ότι απλά "βαρέθηκες"»

Είπε και έγνεψα θετικά.

«Όπως και να έχει και ότι και να έγινε δεν ήθελα να συνεχισω και...Σταμάτησα!Απλα τα πράγματα!»

Είπα και με κοίταξε με τα πράσινα μεγάλα μάτια του καθώς τα μαυρα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα.