ရီယြမ္၏ အားသာခ်က္ကေရာ ဘာမ်ားပါလိမ့္။ ခ်င္ဟိုတန္ကို အနိုင္ယူရန္အတြက္ သူဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ရီယြမ္က ယခုမွ အဆင့္တစ္ဆင့္သာ က်င့္ႀကံရေသးသည္။
သူ၏ တိုက္ပြဲဝင္စြမ္းရည္က ဘာဆိုဘာမွ မရွိေသးမွန္း ရီယြမ္က နားလည္လိုက္သည္။ တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္အျပင္ တဒဂၤသိမ္ေမြ႕နက္ရွိုင္းျခင္းမွလြဲၿပီး သူ႔တြင္ တျခားအားသာခ်က္မရွိေပ။
ရီယြမ္က ရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးမားသည္။ အျခားသူမ်ားသာ ဒ႑ာရီလာ က်င့္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ တိုင္အီဝိညာဥ္က်င့္စဥ္ကို အခ်ိန္တိုအတြင္း ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္သြားပါက အလြန္ဝမ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားေပလိမ့္မည္။ သို့ေသာ္ ရီယြမ္ကေတာ့ လုံးဝ မလုံေလာက္ေသးဘူးဟုပဲ ထင္သည္။ သူ၏ ၿပိဳင္ဘက္ကို ဘက္ေပါင္းစုံမွ အသာစီးျဖင့္ သူဖိအားေပးထားခ်င္သည္။ သူ႔တြင္ မည္သည့္အားနည္းခ်က္မွမရွိပဲ သူအနီုင္ယူခ်င္သည္။
ဥပမာ ... ဓါးေမာ့ သိုင္း လိုမ်ိဳး ...
ေကာင္းကင္နက္နဲျခင္း ဓါးကိုးစင္းကဲ့သို့ေသာ သိုင္းပညာသည္ပင္ တကယ့္ထိပ္တန္း ပါရမီရွင္မ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ေပ။ ထိုသို့ေတြးလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ရီယြမ္က တျခားတစ္ဖက္သို့ ဦးတည္ဖက္ ေျပာင္းလိုက္သည္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ လမ္းေလၽွာက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ေတာ့ လမ္းၾကားထဲရွိ ေနရာတစ္ခုထဲတြင္ သူရပ္တန္႔လိုက္သည္။
ထိုဝင္ေပါက္ေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ သုံးမီတာခန္႔ရွည္သည့္ သတၱဳျပားေပၚတြင္ ေရးထြင္းထားေသာ ဓါးနန္းေတာ္ဆိုသည့္ စကားလုံးႀကီးကို ခန္႔ ျငားထည္ဝါစြာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထိုစကားလုံးမ်ားကို ထက္ျမအားေကာင္းစြာ ေရးထိုးထားၿပီး ႀကီးမားေသာ အရွိန္အဝါမ်ား ပါဝင္ေနသည္။ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္႐ုံႏွင့္ ဆရာသခင္တစ္ေယာက္ ေရးထိုးထားမွန္း သိသာေပသည္။
ရီယြမ္က ဓါးနန္းေတာ္အေၾကာင္း ၾကားဖူးထားခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္၏။ သူသည္လည္းပဲ တစ္ခါေလာက္ အလည္အပတ္ လာခဲ့ခ်င္ေနသည္။ ထိုေနရာက လက္ႏွက္ကိုအဓိကထား အားျပဳ ကိုင္စြဲသည့္ သိုင္းသမားမ်ားအတြက္ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို အလၽွင္အျမန္ တိုးတက္ေစသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။
