အခန္း ၂၁၉
“စန္႔ယြမ္၏ ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ျခင္း”
စန္႔ယြမ္က နတ္ဘုရားေဒသ စင္ေပၚမွ ေန၍ ရီယြမ္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ စိန္ေခၚလိုက္သည္။ ရီယြမ္က မတ္တပ္ထရပ္လိုက္က စားပြဲေပၚမွ အုတ္ခဲကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
အနီးရွိ သိုင္းသမားမ်ား၏ မ်က္ဝန္းမ်ား အထဲသို့ က်ဳံ႕ဝင္သြားၾကသည္။
“ရီယြမ္က အုတ္ခဲကို စင္ေပၚေနာက္တစ္ခါ ယူသြားဦးမလို့လား”
ဖန္ဟိုင္ကို အုတ္ခဲနဲ႔ထုသလိုမ်ိဳး စန္႔ယြမ္ကို ထပ္ထုဦးမလို့လား။ စန္႔ယြမ္က ယခုတစ္ခါတြင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားသည္ျဖစ္ရာ ဖန္ဟိုင္လိုမ်ိဳး ထပ္ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
“အဲဒီ ရီယြမ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ေတာ္ေတာ္ လူပါးဝလြန္းတယ္။ သူသန္မာတယ္ဆိုေပမယ့္ ၿပိဳင္ဖက္ကိုေတာ့ အဲဒီေလာက္ထိ အထင္မေသးသင့္ဘူး။ ဖန္ဟိုင္နဲ႔တုန္းက ဟိုက ဘာမွ မျပင္ဆင္ထားခဲ့ရပဲ သူ႔ကိုေလၽွာ့တြက္ခဲ့လို့ သူအုတ္ခဲနဲ႔ ထုနိုင္ေပမယ့္ အခု စန္႔ယြမ္ကေတာ့ အကုန္ျပင္ဆင္ထားတယ္ … သူလြယ္လြယ္နဲ႔ နိုင္မွာမွ မဟုတ္တာ”
အုတ္ခဲက မာေၾကာတဲ့ လက္ႏွက္တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ၿခိမ္းေျခာက္နိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လက္ႏွက္တစ္ခုမွ မဟုတ္တာ၊ သူ႔ရဲ့ ဓါးေမာ့ကို ထုတ္သုံးသင့္တယ္”
လူအမ်ားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေဝဖန္ေျပာဆိုေနၾကဆဲပင္ ၊ ရီယြမ္ကေတာ့ ထိုအခ်ိန္တြင္ အုတ္ခဲကို စြဲကာ စင္ျမင့္ေပၚသို့ တက္သြားလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။
စန္႔ယြမ္က ရီယြမ္လက္ထဲရွိ အုတ္ခဲကို ေတြ႕လိုက္ေသာအခါ ခပ္သဲ့သဲ့ေလး ရယ္ေမာလိုက္မိသည္။ “မင္းက ငါ့ကို အရင္အကြက္ေဟာင္းနဲ႔ပဲ ထပ္တိုက္ဦးမလို့လား … ဟားဟား … အိပ္မက္ မက္မေနနဲ႔”
စန္႔ယြမ္က ထိုသို့ေျပာေနစဥ္တြင္ သူ၏ ေျခႏွစ္ဖက္က အနည္းငယ္စီ လွုပ္ရွားသြားခဲ့သည္။
စန္႔ယြမ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားက ထူးဆန္းသည္။ အလြန္ေႏွးေကြးသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း သူလွုပ္ရွားလိုက္သည္ႏွင့္ သူ၏ ေျခေထာက္မ်ားကိုပင္ သဲကြဲစြာ ျမင္နိုင္ရန္ ခက္ခဲသြားခဲ့သည္။
