KUM TANESİ

20.BÖLÜM!

Vay be! 20. Bölümle beraber hepinize merhaba! İyi okumalar KUM TANESİ sevenleri ❣
Sizi seviyorum ❣

Şarkıyı açıp okumanızı tavsiye ediyorum..!!!!!!

Deniz' ✨

Ölüm..
Sevdiğin birini bu halde görmek, toprağa bırakmak kolay mıydı? Canını, kanını, hayatının bir parçasını bırakmak kolay mıydı bir anne için?
Ölüm tam olarak neydi? Neyin vazgeçilişiydi?

Bu kadar kolay mıydı birini acımasızca, sebepsizce öldürmek?

Bir feryat koptu!
Bir bomba patladı!
Annenin yakarışları, çığlıkları duyuldu!

Bir annenin attığı çığlıkla feryat koptu. Oğlunun üstüne toprak atmamaları için yalvardı.

Bedenim tir tir titrerken algılarım kapanmıştı. Bu olanlar da neydi?

Bu dünyanın önündeki perdenin arkasında neler varmış meğersem.
Nefes almayı unuttum bir an.

"Koyma koyma oğlumu o toprağa!!"diye feryat eden bu annenin içindeki acıyı, ateşi kim soğutabilirdi?

Avucumun içindeki anahtarı var gücümle sıktım. Göz yaşlarım sicim sicim akarken hıçkıra durdum.

Oğlunun tabutuna doğru uzanan filiz abla perişan haldeydi. Sadece gelinlerini alıp gidecekleri oysaki!

Şimdi ise eli boş bir şekilde kalbindeki kor ile yana yana dönecekti evine.

Oğlunun tabutuna göz yaşları içinde sarıldı.
Yavrum diye diye başına vuruyordu.

"Güzel yavrum bırakma beni!"

Filiz ablanın eşi Ahmet abi , eşinin elini tutup sıkıca sarıldı.
Filiz abla eşine feryat etti bu sefer.

"Oğlum toprak oldu toprak! Onu bana geri getir ahmet, ben onsuz yapamam!!"

Filiz ablayı sakinleştirmek için yakınları onu kerem'in tabutundan uzaklaştırdı.

Ahmet abi ise tabutun önünde öylece durdu. Elini kravatına götürüp açtı. Nefes almak da zorlanıyor gibi oldu. Korkuyla ahmet abiye baktığım sırada Emir çoktan Ahmet abinin yanına gitmişti.
Ahmet abiyi götürmek istese de bunu reddetmişti.

"Oğlumun ilk toprağını ben atacağım."dedi ahmet abi.

Ağzımı nefes almak için açtığım sırada gözümden yaşlar aktı.

Ah be! Bir baba oğlunun   üzerine toprak mı atacaktı?

Elimle ağzımı kapattım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bu aileyi böyle görmek isteyeceğim son şey bile değildi.

Kafamı çevirdiğim sırada zilanı gördüm. Elimi ağzımdan çekip onun hareketlerini izledim. Gözünden akan yaşları elinin tersiyle silip Zehrayı tuttu.

Elif ve zilan yanyana durmuş zehraya destek oluyordu. Eğer gerçekten bu işte onun parmağı olsaydı bu denli destek olur muydu?

Kafamı olumsuzca salladım. Hiç bir şey bilmiyordum ve bu çok berbat bir histi.

Aslı kolumu tutunca ona odaklandım. Onun da ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu. Güzel dostum benim için ne durumlara maruz kalmıştı.

Aslıya sıkıca sarılıp hıçkıra hıçkıra ağladım. Bende babamı kaybettiğim zaman bu denli perişan olmuştum.

Geri çekilip Aslı'nın elini tuttum." Seni çok seviyorum, bunu sakın unutma. Benim tek gerçek dostum sensin."

Kaybetme korkusunu tekrardan iliklerime kadar hissetmiştim. Babamı kaybettiğim o anki his gibi.