ရီယြမ္၏ ခြန္အားက သူတို့ထက္ပိုသာသည္ ။ ဟုတ္တယ္ … သူတို့လက္ခံေပးလို့ရတယ္ .. ဒါေပမယ့္ သူကိုင္တဲ့လက္ႏွက္ကိုလဲ ၾကည့္လိုက္ပါဦး ၊ အုတ္ခဲတစ္လုံးတဲ့ …. သူ႔နဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ရတာက အုတ္ခဲနဲ႔ အထုခံရျခင္းနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္သည္။
စစ္သည္ေတာ္မ်ားအတြက္ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုတြင္ အရွုံးႏွင့္ အနိုင္ဆိုတာ အျမဲဒြန္တြဲေနျခင္းမွာ မထူးဆန္းသည့္အတြက္ သူတို့က အရွုံးကို လက္ခံေပးနိုင္သည္ ။ သို့ေသာ္ … အရွက္ကြဲၿပီးေတာ့ အရွုံးမခံလိုၾကေပ။
အုတ္ခဲတစ္လုံးနဲ႔ အထုခံလိုက္ရတာက သူတို့ကို အရွက္ခြဲလိုက္ျခင္းႏွင့္ အတူတူပဲ ျဖစ္သည္။
ရီယြမ္က ေကာင္းကင္ဆူပူျခင္း ခ်ိတ္တံဆိပ္ကို စင္ျမင့္ေပၚမွ ယူခ်သြားလိုက္သည္။
သူ႔အတြက္ တစ္ေန႔လၽွင္ ၁၂ ပြဲၿပိဳင္ရမည္။ ဆိုလိုသည္က တစ္နာရီ ျခား တစ္ပြဲ သူတိုက္ခိုက္ရမည္ ျဖစ္၏ ။ တစ္ေနကုန္ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ ၁၂ ပြဲျပည့္ေအာင္ သူတိုက္ခိုက္ရမည္။
သူ၏ ဒုတိယေျမာက္ၿပိဳင္ပြဲအၿပီးတြင္ေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္မ်ားက သူ႔ကို အံ့ၾသတႀကီး ၾကည့္ေနၾကသည္ကို ရီယြမ္ကေတြ႕လိုက္မိသည္။
ရီယြမ္က သူေနာက္တစ္ပြဲမစခင္ ေအးေအးေဆးေဆးေလး တရားထိုင္လိုက္ေသးသည္။
သူ၏ ေနာက္ထပ္ၿပိဳင္ဘက္က ၿမိဳ့ေတာ္သခင္ေလးေယာက္ထဲမွ ဂ်ပုေလးပင္ ျဖစ္၏။ ရီယြမ္စင္ေပၚသို့ တက္လာခဲ့သည္ကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ဂ်ပုက ဆတ္ခနဲ တုန္သြားမိသည္။ ရီယြမ္၏ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည္က အုတ္ခဲ တစ္လုံးပင္ မဟုတ္ပါလား ။
ၿပိဳင္ပြဲမစခင္ ဂ်ပုေလးက ရီယြမ္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ေလး လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ “ခနေနဦး … ငါမင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္…”
“အင္း … ထားပါဦး .. ဘာေျပာဖို့လဲ….”
ရီယြမ္က ဂ်ပုေလးကို အံ့ၾသသင့္စြာ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။
ထိုဂ်ပုေလးက ပါးစပ္အျပည့္ တံေတြးတစ္လုပ္ကို မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ “အဲဒါက … အဲဒါက .. မင္း…မင္းရဲ့လက္ႏွက္ကို ေျပာင္းေပးလို့ရမလား”
C-220
Start from the beginning
